Ο Αντώνης Σαμαράς έλεγε σε φίλους του, πριν να μιλήσει στο Συνέδριο της ΝΔ, ότι το Βατερλό του Τσίπρα ήταν το Μακεδονικό και του Κυριάκου θα είναι το Μεταναστευτικό.

Η διάγνωση Σαμαρά έχει την αρετή ότι δεν θέτει το ζήτημα σε ιδεολογική βάση αλλά σε πραγματιστική. Μόνο που η κυβέρνηση, ο Τσίπρας, φίλοι και αντίπαλοι, συναγωνίζονται απλώς ποιος θα αποφύγει το πικρό ποτήρι. Ο «λαός», ηττημένος και απογοητευμένος, μένει παθητικός θεατής. Αλλά όχι ουδέτερος και αδρανής ψηφοφόρος, όπως κατάλαβε πολύ καλά ο Τσίπρας, στις κάλπες. Και αν ποντάρει ότι μπόρα εκλογική ήταν, θα περάσει, θα ξεχαστεί, θα βγει ήλιος, μάλλον θα πέσει από τα σύννεφα. Γιατί ο κόσμος θυμάται, σκαλίζει το παρελθόν, μη έχοντας και τι άλλο να κάνει έτσι όπως τον έχουν στριμωγμένο και άλαλο στη γωνία.

Η μαζική λαθρομετανάστευση είναι απειλή για το σύνολο του πληθυσμού, είναι απειλή για την κάθε κυβέρνηση και, κρίκος στην ίδια αλυσίδα, είναι απειλή για ότι έχει απομείνει από συνοχή στην ΕΕ που κατά τον Πούτιν έχει το πολύ δέκα χρόνια ζωής.

Στο πηγάδι της αδιαφορίας

Η μαζική λαθρομετανάστευση εξαλείφει ταχύτατα τη διαφορά Δεξιάς και της όποιας Αριστεράς στις χώρες της ΕΕ, φυσικά και στην Ελλάδα. Οι κατηγορίες περί ρατσισμού ή νεοφασισμού όσων αντιδρούν στη μαζική λαθρομετανάστευση πέφτουν ταχύτατα στο βαθύ πηγάδι της αδιαφορίας. Υπάρχει η αίσθηση ενός άμεσου κινδύνου που αποκτά μέρα τη μέρα μια θα λέγαμε «σωματική» υπόσταση, σαν να ζούσαμε σε ζούγκλα, όπου παραμερίζονται οι ιδεολογίες και οι θρησκείες και απομένει το θηρίο της επιβίωσης. Ο Παναγιώτης Κονδύλης είχε μιλήσει πριν από τριάντα χρόνια για τη θηριωδία ως συνέπεια της ασφυκτικής συμβίωσης. Έχει ελάχιστη σημασία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονεί επειδή δεν καταλαβαίνει καν το πρόβλημα ενώ η ΝΔ το βλέπει αλλά δεν ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει. Το πρόβλημα απειλεί να κατασπαράξει την Ελλάδα, την Ευρώπη, τη Δύση.

Παλιά μέθοδος για καινούργιο πρόβλημα

Την αντίδραση στις ευρωπαϊκές χώρες θα τη λέγαμε αστεία αν δεν ήταν τραγικό το πρόβλημα. Γίνονται απόπειρες να συνεργαστούν τα καθεστωτικά κόμματα της Δεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας, παλιά μέθοδος για καινούργιο πρόβλημα, ωσάν να αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση, λίγο πιο δύσκολη από χθες αλλά έχουμε ζήσει και χειρότερα. Λάθος. Ούτε η επέκταση των Οθωμανών ούτε των Αράβων είχε τέτοια απειλητική μορφή για την Ευρώπη. Αυτές οι παλαιές εισβολές στην ευρωπαϊκή ήπειρο είχαν στρατιωτική μορφή, ηττήθηκαν σε μάχες και οι επιτιθέμενοι αποσύρθηκαν. Τώρα υπάρχει ακατάπαυστη ειρηνική άοπλη ώθηση, άλλοτε καθοδηγημένη άλλοτε όχι αλλά και αυτό χάνει σταδιακά τη σημασία του μπρος στο ίδιο το γεγονός, στον όγκο του και στην ορμητική ροή του. Οι δυτικοευρωπαίοι νομίζουν ότι μπορούν να το ελέγξουν και να το φορτώσουν στην Ελλάδα, στη Μάλτα ή δεν ξέρω που αλλού. Κοιμούνται όρθιοι. Το λαθρομεταναστευτικό πλήττει αρχικά όλους όσοι δεν ανήκουν στην ανώτατη ελίτ και στους αυλικούς της, ανώτερα στελέχη του Κράτους και των Μεγάλων Επιχειρήσεων. Τους μικρομεσαίους και πληείους που έχουν την άμεση, καθημερινή τριβή στο μετρό, στον περίπατο, στη γειτονιά. Και οι άλλοι, όμως, των «βορείων προαστίων» δεν είναι στο απυρόβλητο. Η μαζική εισβολή εδώ παίρνει είτε τη μορφή της «τρομοκρατίας» (ψευδώνυμο για τα πάντα) είτε εμφανίζεται ως απλή αλλά βιαιότατη εγκληματικότητα αλλοδαπών (και γηγενών) με αιτιολόγηση την πενία, τη θρησκεία ή κάποια άλλη αιτιολογία.

Ελληνοτουρκικό πρόβλημα το μεταναστευτικό

Για εμάς, όμως, έχει μια ιδιαίτερη όψη: Το μεταναστευτικό έχει γίνει ελληνοτουρκικό πρόβλημα, το πιο άμεσα απειλητικό. Οι απειλές του Ερντογάν πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά πρακτικά είναι άσφαιρες αν δεν τις αποδεχθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι Μεγάλοι παίκτες, η διεθνής κοινότητα. Αν πχ η Αίγυπτος, απορρίψει, αγνοήσει, «παραβιάσει» την «ΑΟΖ» που υπόγραψε η Τουρκία με την υπό αμφισβήτηση κυβέρνηση της Λιβύης, ο Ερντογάν θα βρεθεί πιθανότατα αντιμέτωπος με πολλούς ισχυρούς υπερασπιστές του Καϊρου, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Η Τουρκία αντιμετωπίζει ήδη αυτό το πρόβλημα, της μετατροπής μιας παράνομης απαίτησης σε Δίκαιο, στην Κύπρο όπου παρά τις πιέσεις και απειλές δεν τολμά να παρανομήσει ανοιχτά. Εκτός αν ο Αναστασιάδης υποχωρήσει. Επίσης οι χάρτες για την «ΑΟΖ» Τουρκίας-Λιβύης εξαφανίζουν, εκτός από το Καστελλόριζο, και την Κρήτη. Οι σχέσεις καταγωγής και πολιτικής στήριξης της Οικογένειας Μητσοτάκη με την Κρήτη είναι γνωστές. Το τίμημα θα είναι βαρύ αν κάτι στραβώσει.

Όταν ο Ερντογάν βρίζει τον Μακρόν

Η ανταλλαγή ύβρεων, όταν τα συμφέροντα είναι ισχυρά, δεν είναι ασυνήθιστο στους ευρωπαϊκούς ηγετικούς κύκλους. Υπό τον όρο ότι συμβαίνει στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας, όχι από παρείσακτους Αλλά όταν ο Ερντογάν βρίζει τον Μακρόν παραβιάζει τον βασικό κανόνα ότι όταν μπαίνεις στο σαλόνι σέβεσαι τον ιδιοκτήτη. Η υπερφίαλη συμπεριφορά τιμωρείται στον κατάλληλο χρόνο και κυρίως δεν ξεχνιέται. Ο Πούτιν, είπαμε, προέβλεψε ότι σε μια δεκαετία δεν θα υπάρχει ΕΕ. Το ΒΡΕΧΙΤ, έχω ξαναγράψει, είναι η πρώτη πράξη για να πέσει η αυλαία της ΕΕ. Εξ ου και η λυσσαλέα αντίσταση να ματαιωθεί ή να καταστεί ανώδυνη πράξη. Ματαίως. Η Γερμανία όχι μόνο επανεξοπλίζεται αλλά απαιτεί πλέον πιεστικά να αναλάβει ενεργό στρατιωτικό ρόλο διεθνώς. Με επανεξοπλισμό, ξεκίνησε και το Γ΄ Ράϊχ. Η γαλλική ελίτ, ο Μακρόν, γνωρίζουν Ιστορία και είπαν τα πρώτα λόγια της επόμενης πράξης.