REAL TIME |

Weather Icon
Απόψεις 15 Δεκεμβρίου 2019

Η μαζική εγκατάλειψη της Ελλάδας και η ψήφος των αποδήμων

Η μαζική εγκατάλειψη της Ελλάδας και η ψήφος των αποδήμων

Η φυγή υπήρξε ταυτόχρονα μια μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στις χρόνιες δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια της ύφεσης – όπως αυτές αντικατοπτρίστηκαν (ή αντικατοπτρίζονται) στους καταρρέοντες κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς και στην αδικία που κυριάρχησε (ή και κυριαρχεί) στον κοινωνικό και επαγγελματικό στίβο, με τον νεποτισμό, τον κομματισμό κλπ.. Λυπούμαστε ειλικρινά για την προχειρότητα του νομοσχεδίου το οποίο, όπως και όλα τα υπόλοιπα της κυβέρνησης, θα είναι κατώτερο των περιστάσεων, θίγοντας μας ξανά ως Έλληνες Πολίτες.

.

Εισήγηση

Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, γνωρίζω πολύ καλά πως οι Έλληνες που ζουν εκεί αγαπούν την Ελλάδα πολύ περισσότερο από εμάς. Νοιώθουν όμως ταυτόχρονα μία απόρριψη από την πατρίδα τους, η οποία δεν τους επέτρεπε μέχρι σήμερα ούτε καν να ψηφίσουν – παρά το ότι ταξιδεύουν κάθε χρόνο δαπανώντας σημαντικά ποσά, στέλνουν εμβάσματα στους συγγενείς τους και στηρίζουν την οικονομία της, καταναλώνοντας ή πουλώντας ελληνικά προϊόντα στις χώρες διαμονής τους.

Διαμένοντας δε σε κράτη όπως η Γερμανία, τα οποία τους αντιμετωπίζουν εχθρικά συνήθως ως ξένους μετανάστες, ενώ τα τελευταία χρόνια τους προσβάλουν συνεχώς μετά τα προβλήματα χρέους της Ελλάδας, στις χώρες που μένουν νοιώθουν ξένοι, ενώ όταν έρχονται στην Ελλάδα νοιώθουν ξανά ξένοι. Είναι κάτι που δύσκολα καταλαβαίνει κανείς, εάν δεν έχει τη συγκεκριμένη εμπειρία – γεγονός που ελπίζουμε να αλλάξει, έστω με το ελλιπές αυτό νομοσχέδιο που κατατίθεται σήμερα προς ψήφιση. Εμείς, αν και το θεωρούμε ένα πολύ μικρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση με πάρα πολλά λάθη, φυσικά θα το υπερψηφίσουμε.

Σύμφωνα τώρα με μία δημοσκόπηση από το 2017 (γράφημα), το 65% περίπου των Ελλήνων που μένουν στην Ελλάδα συμφωνούν με την παροχή δυνατότητας ψήφου στους αποδήμους – οι οποίοι απόδημοι το επιθυμούν σε ποσοστό 75%, ενώ κατά 90% αυτοί που μετανάστευσαν σχετικά πρόσφατα.

Με βάση όμως μία άλλη μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης από το 2019, σε συνεργασία με τη Διανέοσις, το ποσοστό μειώνεται στο 67,9% από τους μετανάστες μετά την κρίση (γράφημα) – με το 24,9% των ίδιων των μεταναστών να θεωρεί παραδόξως πως οι Έλληνες του εξωτερικού δεν πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν!

Το γεγονός αυτό είναι ανησυχητικό, αφού δείχνει μία τάση αποξένωσης ή ακόμη και εχθρότητας – κάτι που πιθανότατα θα επιδεινώσει το παρόν νομοσχέδιο, αφού ναι μεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά περιορίζει τον αριθμό αυτών που θα μπορούσαν να ψηφίσουν σε μεγάλο βαθμό, με τις προϋποθέσεις που θέτει.

Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως η μετανάστευση λόγω της κρίσης, είναι η τρίτη κατά σειρά στη νεότερη ελληνική ιστορία και η δεύτερη μεγαλύτερη – (γράφημα) αφού υπολογιζόταν το 2018 στα 600.000 άτομα, χωρίς όμως να ανακόπτεται η τάση ειδικά στους νέους, αφού οι συνθήκες στην οικονομία μας δεν βελτιώνονται. Σύμφωνα δε με στοιχεία της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα μας 180.000 πτυχιούχοι – ενώ το 76% των εφήβων σκέφτεται να μεταναστεύσει (πηγή).

Προφανώς λοιπόν η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική όσον αφορά το μέλλον της Ελλάδας – πόσο μάλλον αφού οι θάνατοι υπερβαίνουν κατά πολύ τις γεννήσεις, με το δημογραφικό να εξελίσσεται σε ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα. Σε συνδυασμό δε με τη συνεχώς αυξανόμενη αλλοίωση του πληθυσμού από τις μεταναστευτικές εισροές Ασιατών και Αφρικανών, το μέλλον της Ελλάδας δεν διαγράφεται ευοίωνο – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ανάπτυξη της οικονομίας μίας χώρας εξαρτάται απόλυτα από τον αριθμό και από την ποιότητα των κατοίκων της.

Από την άλλη πλευρά τώρα, η εκτίμηση του μεγέθους της ομογένειας εξαρτάται από το πώς καθορίζει ο καθένας την «ελληνικότητα» – με δεδομένο το ότι, δεν έχουν όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού ελληνικό διαβατήριο.

Σύμφωνα πάντως με εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού, περισσότεροι από 5 εκ. Πολίτες ελληνικής καταγωγής ζουν σε 140 χώρες του πλανήτη – εκ των οποίων τα 3 εκ. στις Η.Π.Α., το 1 εκ. στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και των Ανατολικών χωρών, οι 700.000 στην Αυστραλία, οι 350.000 στον Καναδά οι 100.000 στην Ασία/Αφρική και οι 60.000 στην κεντρική και νότια Αμερική. Από τα 3 εκ. βέβαια των Η.Π.Α., μόλις οι 300.000 μιλούν ελληνικά. Εν τούτοις, το 70% των Ελλήνων της 2ης γενιάς και το 60% της 3ης έχουν συνείδηση της ελληνικής καταγωγής τους και δηλώνουν υπερήφανοι για αυτήν – ενώ έχουν υιοθετήσει της ελληνικές παραδόσεις.

Με βάση τώρα μία δημοσκόπηση στις Η.Π.Α. μεταξύ των Ελλήνων της διασποράς, το 45% της 2ης γενιάς επισκέπτεται την Ελλάδα κάθε 2-3 χρόνια, ενώ της τρίτης γενιάς μόνο το 13% – κάτι που διαπιστώνεται επίσης όσον αφορά την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.

Τέλος, με κριτήριο μία έρευνα του Πανεπιστημίου Μπρουνέλ του Λονδίνου (πηγή), σχετικά με τη μετανάστευση του 2008-2016, γνωστή ως «brain drain», η φυγή υπήρξε ταυτόχρονα μια μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στις χρόνιες δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια της ύφεσης – όπως αυτές αντικατοπτρίστηκαν (ή αντικατοπτρίζονται) στους καταρρέοντες κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς και στην αδικία που κυριάρχησε (ή και κυριαρχεί) στον κοινωνικό και επαγγελματικό στίβο, με τον νεποτισμό, τον κομματισμό κλπ.».

Σε σχέση τώρα με τα βασικά επιχειρήματα που διατυπώθηκαν εναντίον της ψήφου των αποδήμων Ελλήνων, τα εξής:

(1) Η πληρωμή φόρων εκ μέρους τους, έτσι ώστε να είναι πιο υπεύθυνη η ψήφος τους, είναι λάθος – αφού οι φόροι για τους Έλληνες του εξωτερικού δεν είναι ανταποδοτικοί, όπως οι αντίστοιχοι για όλους εμάς. Για παράδειγμα, δεν χρησιμοποιούν τις δημόσιες υποδομές, για τις οποίες άλλωστε πληρώνονται οι φόροι – οπότε δεν είναι σωστό να τους επιβαρύνει κανείς.

(2) Το επιχείρημα ότι οι απόδημοι μπορεί να επηρεάζουν υπέρμετρα τις εκλογές, δεν φαίνεται να φοβίζει άλλες χώρες – όπως στο παράδειγμα της Πορτογαλίας που το 14,0% των πολιτών της ζει στο εξωτερικό ή το 9,1% της Πολωνίας που επίσης ζει στο εξωτερικό, όταν και οι δύο αυτές χώρες επιτρέπουν την ψήφο των μεταναστών τους.

(3) Με κριτήριο τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών που επιτράπηκε η ψήφος στο εξωτερικό, τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο διαφορετικά, από τα αντίστοιχα της Ελλάδας.

Σε ορισμένα άρθρα τώρα του νομοσχεδίου, θα τονίσω τα εξής:

Στο άρθρο 2, ο υπουργός Εσωτερικών ανέφερε ότι, οι Έλληνες του εξωτερικού που διαθέτουν ΑΦΜ είναι περίπου 407 χιλιάδες – ενώ από αυτούς περίπου 340 χιλιάδες έχουν ενεργή φορολογική δήλωση και θα μπορούν να ψηφίσουν, με βάση τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Πρόσθεσε, παράλληλα, ότι σε αυτές τις 340 χιλιάδες δεν υπολογίζονται οι χιλιάδες νέοι που έφυγαν από την Ελλάδα κατά την περίοδο της κρίσης, χωρίς να έχουν ΑΦΜ – διευκρινίζοντας πως θα μπορούν να ψηφίσουν, υπό την προϋπόθεση ότι οι γονείς τους είναι φορολογικά ενεργοί.

Όπως διαπιστώνεται, ο αριθμός αυτός ανέρχεται στο μισό περίπου αυτών που έφυγαν μετά την κρίση – ενώ σε ένα ελάχιστο ποσοστό της ελληνικής ομογένειας. Δεν είναι όμως άδικο για αυτούς που απουσιάζουν από την Ελλάδα πάνω από 35 χρόνια και που φορολογούνται στη χώρα μας; Δεν θα έπρεπε να συμπεριληφθούν όλοι όσοι πληρώνουν φόρους, ανεξάρτητα από τα χρόνια απουσίας τους;

Γιατί εξαιρούνται από τους περιορισμούς της 35ετίας κλπ. οι ψηφοφόροι στις Ευρωεκλογές; Δεν υπολογίζονται ως Έλληνες, αλλά αποφασίζουν για Έλληνες Ευρωβουλευτές; Πώς θα ελέγχεται η παρουσία τους; Δεν είναι ένας νόμος μη εφαρμόσιμος στην πράξη, μία ακόμη προχειρότητα δηλαδή της κυβέρνησης; Δεν θα έπρεπε να εξαιρούνται από την 35ετία όσοι στέλνουν εμβάσματα στην Ελλάδα (18%) ή όσοι έχουν ακίνητα και πληρώνουν ΕΝΦΙΑ;

Στο άρθρο 4 και στην παρ. 4, οι προϋποθέσεις που τοποθετούνται είναι εξωπραγματικές – αφού έτσι τίθενται εκτός καταλόγου εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες του εξωτερικού, αυξάνοντας την ήδη υπάρχουσα απογοήτευση τους από την Ελλάδα. Εν προκειμένω αποκλείονται για μικροπολιτικές σκοπιμότητες κυρίως ψηφοφόροι εκτός της Ευρώπης – προφανώς επειδή το κόμμα που το επέβαλε θεωρεί πως θα πάρει λίγους ψήφους. Είναι πραγματικά θλιβερό!

Από την άλλη πλευρά αναφέραμε ήδη το παράδειγμα, σύμφωνα με το οποίο όταν ένα νεογέννητο έμενε με τους παππούδες του στην Ελλάδα για δύο χρόνια, πριν πάει στο σχολείο, ενώ οι γονείς του εργάζονταν στο εξωτερικό και μετά έφυγε για έξω και το ίδιο, δεν θα έχει ποτέ δικαίωμα να ψηφίσει!

Στο άρθρο 10 τώρα, αναφέρεται πως μόνο για τις βουλευτικές εκλογές, οι Έλληνες του Εξωτερικού θα ψηφίζουν μόνο με ψηφοδέλτιο επικρατείας και μάλιστα χωρίς σταυρό. Η θέση αυτή αποτελεί κατά τη γνώμη μας παραβίαση της ισοτιμίας της ψήφου, επειδή οι Έλληνες του εξωτερικού, ως υποβαθμισμένοι ψηφοφόροι, στερούνται με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να επιλέξουν τον αντιπρόσωπο της επιλογής τους.

Εκτός αυτού, δεν αναφέρεται εάν αυτό το ψηφοδέλτιο θα συμπεριλαμβάνει τα ονόματα μόνο τριών βουλευτών επικρατείας εξωτερικού ή και τα 15 ονόματα – ή πόσοι από τους 15 θα είναι εξωτερικού και εσωτερικού. Στη δεύτερη περίπτωση, που μάλλον αυτό εννοεί το άρθρο, αφενός μεν προκύπτει σοβαρό πρόβλημα για τα μικρότερα κόμματα, αφετέρου, δεν δίνεται το ίδιο δικαίωμα επιλογής και στους Έλληνες του εσωτερικού. Όλα αυτά είναι αλχημείες που παραβιάζουν κάθε έννοια της συνταγματικής αρχής της ισοτιμίας της ψήφου.

Τέλος, στο άρθρο 18, οι ψήφοι των αποδήμων δεν προσμετρούνται στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα -συνυπολογίζονται μόνο στην εκλογική δύναμη της Επικράτειας. Δηλαδή, οι απόδημοι επιλέγουν μόνο κόμμα, όχι βουλευτή. Εν προκειμένω, πρόκειται για προσβολή της ισότητας-ισοδυναμίας ψήφου μεταξύ των ψηφοφόρων εξωτερικού και των ψηφοφόρων εσωτερικού.

Με τον τρόπο αυτό, θα οδηγηθούμε σε ενίσχυση του φαινομένου του κομματισμού στους Έλληνες της ομογένειας, ενώ θα δημιουργηθεί και το εξής νομικό και πολιτικό παράδοξο: θα ψηφίζουν το κόμμα και τον βουλευτή της προτίμησής τους, όταν μεταβαίνουν από το εξωτερικό στην εκλογική τους περιφέρεια στην Ελλάδα, αλλά δεν θα μπορούν να επιλέξουν τίποτα από τα δύο, όταν ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους.

Λυπούμαστε ειλικρινά για την προχειρότητα του νομοσχεδίου το οποίο, όπως και όλα τα υπόλοιπα της κυβέρνησης, θα είναι κατώτερο των περιστάσεων, θίγοντας μας ξανά ως Έλληνες Πολίτες. Θλιβερή ήταν πάντως η άρνηση του μοναδικού κόμματος που δεν ψήφισε υπέρ, του κ. Βαρουφάκη – ενώ οι πιέσεις που ασκήθηκαν από το ΚΚΕ για τον περιορισμό των δικαιωμάτων των αποδήμων ήταν εξαιρετικά απογοητευτικές.

ΠΗΓΗ: analyst.gr

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube