Στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η κύρια έγνοια της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της Τουρκίας αλλά να κοροϊδέψει και να αποκοιμίσει τον ελληνικό λαό. Το επιχείρημα ότι τάχα η Τουρκία αιφνιδίασε την ελληνική πλευρά με το μνημόνιο που υπέγραψε με τη Λιβύη στα τέλη Νοεμβρίου, είναι τουλάχιστον αστείο. Την εξέλιξη αυτή την έβλεπαν να έρχεται επί μήνες οι πάντες – το είχα αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχόλιό μου εδώ στις 9/9/2019 γράφοντας επί λέξει πως «οι Τούρκοι αναγνωρίζουν ότι τα νησιά μας έχουν μόνο χωρικά ύδατα εύρους 6 ναυτικών μιλίων αλλά ότι δεν έχουν καθόλου ΑΟΖ – και αυτό ακριβώς τον ισχυρισμό δείχνουν οι χάρτες που δημοσιεύουν κατά καιρούς. Ο προάγγελος της τουρκικής στροφής εναντίον μας θα είναι πιθανώς η κοινή ανακήρυξη ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης η οποία έχει ήδη δρομολογηθεί. Έτσι οι ΑΟΖ αυτών των δύο χωρών θα εφάπτονται νοτίως της Κρήτης αφήνοντας σε εμάς μόνο τα εύρους 6 ναυτικών μιλίων χωρικά μας ύδατα γύρω από το Καστελόριζο, ανατολικά της Ρόδου και της Καρπάθου και περιμετρικά της Κρήτης».  

Άρα αυτό που βλέπαμε όλοι πεντακάθαρα εδώ και καιρό, δεν μπορεί να μην το έβλεπε η ελληνική κυβέρνηση. Το ότι τρέχει ασθμαίνουσα τώρα πίσω από τις τουρκικές πρωτοβουλίες, μόνο δύο ερμηνείες επιδέχεται:

1) ή η ελληνική κυβέρνηση απαρτίζεται από ηλίθιους και ανίκανους και πρέπει να παραιτηθεί ΣΗΜΕΡΑ κιόλας διότι είναι εθνικά επικίνδυνη,

2) ή ήξερε τι ερχόταν και το άφησε πονηρά να συμβεί, προφανώς για να βοηθήσει την Τουρκία να προωθήσει το σχέδιό της, και τώρα παριστάνει την αναστατωμένη και ενοχλημένη για να ρίξει στάχτη στα μάτια των αφελών.

Το πολιτικό προσωπικό, τόσο ο γνήσιος ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούσε τα προηγούμενα χρόνια όσο και ο «ΣΥΡΙΖΑ με γραβάτες» που κυβερνά σήμερα, ΕΞΑΠΑΤΑ συστηματικά τους αφελείς Έλληνες, και υποτιμά τη νοημοσύνη όλων μας. Όταν οι διάφοροι υπουργοί ή ανώτατοι στρατιωτικοί διακηρύσσουν ότι θα υπερασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων, απλώς ψεύδονται ασύστολα και εκμεταλλεύονται την άγνοια των απλών πολιτών. Κατ’ αρχάς, ΠΟΙΑ κυριαρχικά δικαιώματα θα υπερασπιστούν; Αν οι Τούρκοι στείλουν ερευνητικό σκάφος ή πλωτό γεωτρύπανο σε απόσταση π.χ. 10 ναυτικών μιλίων από την Κρήτη, δηλαδή έξω από τη ζώνη των χωρικών υδάτων μας που εκτείνεται μέχρι τα 6 ναυτικά μίλια και εντός της «γαλάζιας πατρίδας» που διεκδικούν, ποια ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα θα παραβιάσουν; Η απάντηση είναι ΚΑΝΕΝΑ, διότι η Ελλάδα έχει φροντίσει επί δεκαετίες να αφήσει επίτηδες τα κυριαρχικά της δικαιώματα εντελώς «φλου» ώστε να μπορεί να υποχωρεί άνετα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις. 

Δεν είναι τυχαίο ότι επί 37 χρόνια μέχρι σήμερα η χώρα μας ΔΕΝ έχει ανακηρύξει ΑΟΖ (ενώ έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει με βάση το διεθνές δίκαιο) όχι μόνο στα ανατολικά με την Τουρκία αλλά ούτε στα δυτικά με την Ιταλία ή έστω στα ανατολικά με την Κύπρο. Το ακόμη πιο τραγικό είναι πως η Ελλάδα ΔΕΝ έχει οριοθετήσει ακόμα την υφαλοκρηπίδα της, ούτε έχει στείλει στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ τις αντίστοιχες συντεταγμένες. Όπως έγραψε πολύ εύστοχα χθες ο φίλος xenos57 εδώ, η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα «είναι ένα θέμα για το οποίο κανένας διεθνής οργανισμός δεν έχει εγγράφως την άποψή μας ούτε και ως έκθεση ιδεών». Δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν έχουμε δηλώσει επισήμως τίποτα, και επομένως δεν έχουμε κατοχυρώσει τίποτα. Άρα, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις ξέρουν ότι αν οι Τούρκοι προχωρήσουν σε έρευνες ή γεώτρηση π.χ. ανάμεσα στη Ρόδο και στο Καστελόριζο, ή νότια της Κρήτης έξω από τα χωρικά μας ύδατα, δεν παραβιάζεται κανένα κυριαρχικό μας δικαίωμα εφόσον δεν υφίσταται τυπικά ελληνική ΑΟΖ και δεν έχουμε οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα μας, και επομένως νομικά δεν έχουμε κανένα πάτημα για να πάμε να διώξουμε δια της βίας τους Τούρκους, κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα τον ελληνικό λαό σ’ αυτό το μείζον εθνικό θέμα με φθηνούς λεονταρισμούς. 

Αν η ελληνική κυβέρνηση νομίζει πως με το να πάρει μερικές δηλώσεις συμπάθειας από τους Ευρωπαίους ή τους Αμερικανούς καθάρισε με το πρόβλημα του μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης, πλανάται πλάνην οικτρά. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το μνημόνιο αυτό παράγει ΗΔΗ νομικά αποτελέσματα. Η Τουρκία διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία ότι θα υπερασπιστεί ακόμη και με χρήση στρατιωτικής βίας την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ που η ίδια αυθαίρετα όρισε στέλνοντας συντεταγμένες στον ΟΗΕ. Είναι δηλαδή αποφασισμένη να κάνει αυτό που αποφεύγουμε συστηματικά επί δεκαετίες να κάνουμε εμείς. Οι Έλληνες κυβερνητικοί αξιωματούχοι μάς δουλεύουν όλους ψιλό γαζί όταν λένε ότι λαμβάνουν τα μέτρα τους για την περίπτωση που οι Τούρκοι στείλουν σκάφη τους νοτίως της Κρήτης. Το πρόβλημα τώρα έχει πάψει πια να είναι το πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα αν τουρκικά ερευνητικά ή πολεμικά πλοία μπουν στην υποτιθέμενη υφαλοκρηπίδα της, και έχει αντιστραφεί εντελώς. Εφόσον εμείς ΔΕΝ έχουμε ανακηρύξει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ, η μόνη νόμιμη υφαλοκρηπίδα που υπάρχει προς το παρόν είναι αυτή των Τούρκων. Επομένως ΕΜΕΙΣ θα είμαστε οι παραβάτες αν πολεμικά πλοία μας επιχειρήσουν να πλεύσουν έξω από τα χωρικά μας ύδατα ανατολικά της Ρόδου, της Καρπάθου ή της Κρήτης, ενώ οι Τούρκοι θα είναι οι νόμιμοι υπερασπιστές των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους. ΑΥΤΟΙ θα έχουν κάθε δικαίωμα να αναχαιτίζουν τα πλοία μας από εδώ και πέρα όποτε αυτά θα ξεμυτίζουν από το Αιγαίο, και ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ τα δικά τους. 

Θα πρέπει να είναι κανείς εντελώς ανόητος για να μην το αντιλαμβάνεται αυτό. Είναι πασιφανές πως αν η Ελλάδα δεν αντιδράσει ΤΩΡΑ στέλνοντας συντεταγμένες ΟΛΗΣ της υφαλοκρηπίδας της στον ΟΗΕ, έχουμε να κάνουμε με στημένο παιγνίδι υπέρ των Τούρκων. Οι γείτονες «κατάπιαν» ήδη το Καστελόριζο στο οποίο δεν αναγνωρίζουν ούτε χωρικά ύδατα 6 ναυτικών μιλίων στους χάρτες τους, και η ελληνική κυβέρνηση «πετάει αετό». Ο Μητσοτάκης και τα στελέχη του αφήνουν επίτηδες να παγιώνονται τα τουρκικά τετελεσμένα ώστε κάποια στιγμή να δικαιολογήσουν την εθνική ήττα λέγοντας το γνωστό (από το σκοπιανό) παραμύθι «αφού ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και όλες οι άλλες χώρες αναγνωρίζουν την τουρκική υφαλοκρηπίδα, εμείς δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε τίποτα». Ήδη από τον ΟΗΕ εισπράξαμε το πρώτο χαστούκι με την άρνησή του να χαρακτηρίσει παράνομη τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, και έπονται ακόμη περισσότερα και ηχηρότερα.

Προσωπικά, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ανάμεσα στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση, αλλά και στον δημοσιογραφικό κόσμο, υπάρχουν πολλοί που θεωρούν τις εξωφρενικές τουρκικές αξιώσεις περί ΑΟΖ όχι μόνο λογικές αλλά και δίκαιες – κάποια στιγμή μάλιστα, όταν θα είναι κατάλληλες οι συνθήκες, θα αρχίσουν να μας το λένε και κατάμουτρα. Προς το παρόν προβαίνουν σε αναγνωριστικές δηλώσεις περί δήθεν «ασφυξίας» που νιώθει η Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, περί υποχρεωτικής συνεκμετάλλευσης του θαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με τους Τούρκους «για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο», ή περί ανάγκης προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κ.λπ. Ταυτόχρονα περιμένουν να συμβεί το θερμό επεισόδιο με τους Τούρκους που θα σοκάρει τον ελληνικό λαό, για να βγουν μετά να το παίξουν «ρεαλιστές» και «σωτήρες», να μας ξεφουρνίσουν το παραμύθι για τους λόγους που πρέπει να γίνουμε πάλι ραγιάδες και να μας καθησυχάσουν ότι «σε 10 χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει». Η κύρια εκπρόσωπος της σχολής της τουρκολαγνείας αυτή τη στιγμή είναι η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία πλαισιώνεται από αρκετούς ομοϊδεάτες της.

Πώς περιμένουμε, αλήθεια, να αντιδράσει δυναμικά η κυβέρνηση απέναντι στην πάνοπλη Τουρκία όταν δεν αντιδρά ούτε στην αδιάκοπη μαζική εισβολή άοπλων λαθρομεταναστών; Οι κυβερνώντες δίνουν καθημερινά δείγματα γραφής τόσο για την αποτελεσματικότητά τους όσο και για το πώς αντιλαμβάνονται την εθνική  κυριαρχία. Ο κάθε ξένος παρατηρητής που βλέπει όσα κάνει η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας αλλά και τις ανεμπόδιστες αθρόες εισροές λαθρομεταναστών από χερσαία και θαλάσσια σύνορα με ρυθμό 500 ατόμων την ημέρα (!), δεν μπορεί παρά να βγάλει το συμπέρασμα ότι αυτή η χώρα έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε ξέφραγο αμπέλι, ότι είναι εντελώς ανυπεράσπιστη, και πως όλοι εκείνοι που πληρώνονται για να την προστατεύουν και έχουν ορκιστεί να υπηρετούν το εθνικό συμφέρον, έχουν γράψει τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά τους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και κάνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι ή ό,τι τους προστάζουν οι εντολείς τους. Ουσιαστικά το πολιτικό προσωπικό έχει αποσυνδεθεί εντελώς από τη λαϊκή βούληση και ακολουθεί τη δική του αυτόνομη τροχιά η οποία συγκρούεται ευθέως με το εθνικό συμφέρον. Το φαινόμενο αυτό το είδαμε για πρώτη φορά πολύ έντονα στο σκοπιανό ζήτημα, όπου το πολιτικό προσωπικό είτε κορόιδευε είτε λοιδορούσε τον ελληνικό λαό ενεργώντας απροκάλυπτα σε πλήρη αντίθεση με τη βούλησή του, και του επέβαλε μάλιστα με το στανιό μια εθνικά επιζήμια απόφαση αδιαφορώντας πλήρως για τις αντιδράσεις του. Το ίδιο γίνεται σήμερα με τη διασπορά χιλιάδων μουσουλμάνων  λαθρομεταναστών σε όλη τη χώρα. Αυτό το «μπόλιασμα» του ελληνικού λαού με κάθε λογής αλλοεθνή και αλλόδοξα ανεμομαζώματα της Ασίας και της Αφρικής γίνεται κόντρα στις έντονες λαϊκές αντιδράσεις και παρά τις οργισμένες φωνές διαμαρτυρίας του υποτιθέμενου «κυρίαρχου λαού» ο οποίος όταν δεν εμπαίζεται από την κυβέρνηση δέχεται άγριο ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ επειδή αντιστέκεται σε κάτι για το οποίο δεν ρωτήθηκε ποτέ και δεν ενέκρινε ποτέ.

Επομένως ας μην τρέφουμε αυταπάτες για το ότι η κυβέρνηση θα υπερασπιστεί τα εθνικά δίκαια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, διότι πολύ απλά ούτε θέλει αλλά ούτε και μπορεί να το κάνει. Όσο σοβαρή πρόκληση κι αν κάνουν σε βάρος μας οι Τούρκοι, όσο κι αν εξευτελίσουν την Ελλάδα, οι κυβερνώντες θα συνεχίσουν σταθερά να παριστάνουν τους «ψύχραιμους» και «πολιτισμένους». Δεν πρόκειται μόνο για ανικανότητα, αλλά και για δόλια σκοπιμότητα. Σε πολλούς συμπατριώτες μας αρέσει να βαυκαλίζονται στα ελληνοτουρκικά ζητήματα με την πεποίθηση ότι «έχουν γνώση οι φύλακες» και ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ποτέ ελληνική κυβέρνηση που θα παραδώσει αμαχητί μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας στους Τούρκους. Τα ίδια τα γεγονότα όμως δείχνουν ολοφάνερα πως κάποια από τα άκρως δυσάρεστα που ο μέσος Έλληνας θεωρούσε αδιανόητο να συμβούν ποτέ (όπως η προδοσία της Μακεδονίας), όχι μόνο συνέβησαν αλλά και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι ή να πέσει έστω και μια τουφεκιά. Και αυτό πρέπει να προβληματίζει σοβαρά τον κάθε Έλληνα διότι αν δεν πάρει το μήνυμα που στέλνει η πραγματικότητα και αν δεν κατέβει από το σύννεφο του ωχαδερφισμού, της κουταμάρας και της αφέλειας στο οποίο βρίσκεται, θα ακολουθήσουν και πολύ χειρότερα γεγονότα που θα μας κάνουν να θλιβόμαστε για την κατάντια της πατρίδας μας.

Stirlitz