Γράφει ο πρέσβης ε.τ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία υποχρεώθηκε από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών της 28^ης Ιουνίου του 1919 σχεδόν να αφοπλιστεί, μειώνοντας τον στρατό της σε 100.000 ενώ της απαγορεύτηκε να έχει αεροπορία. Με την πάροδο του χρόνου, άρχισε κρυφά στην αρχή και φανερά μετά το 1933 που ανέλαβε ο Χίτλερ να εξοπλίζεται χωρίς καμία αντίδραση από τα κράτη που την είχαν νικήσει, κυρίως από την Αγγλία και τη Γαλλία. Έτσι μπόρεσε να ξεκινήσει πανέτοιμη τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα της, η Γερμανία υποχρεώθηκε από τη Συμφωνία του Πότσδαμ της 1^ης Αυγούστου του 1945 στη διαίρεση της χώρας σε ζώνες κατοχής, στην κατάργηση των ενόπλων δυνάμεών της και στη δραστική μείωση της βιομηχανικής της παραγωγής ώστε να μην μπορεί να παράγει εξοπλισμούς. Με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και του πολέμου στην Κορέα το 1950 τα μέτρα αυτά χαλαρώνουν, αίρονται οι περιορισμοί στην βιομηχανία και ιδίως ως προς τον χάλυβα κι επιτρέπεται σταδιακά ο εξοπλισμός της. Το 1955, η Γερμανία γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ.

Με τη Συνθήκη της Τελικής Διευθέτησης του Θέματος της Γερμανίας το 1990 (ονομάστηκε και Συνθήκη 2+4) έγινε πρόβλεψη για ορισμένα περιοριστικά μέτρα ως προς τους εξοπλισμούς της Γερμανίας. Το άρθρο 3 της Συνθήκης απαγορεύει τη χρήση ή την παρασκευή πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων ενώ η ενωμένη πλέον Γερμανία παραμένει συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης περί μη διασποράς πυρηνικών όπλων. Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι ο γερμανικός στρατός δεν θα μπορεί να υπερβεί τα 370.000 άτομα. Το άρθρο 5 απαγορεύει τη στάθμευση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και την τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στον χώρο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Κι όμως, ενώ η Γερμανία ήταν υπεύθυνη για τους δύο καταστροφικούς για την ανθρωπότητα παγκοσμίους πολέμους, ενώ της επιβλήθηκαν πολλές κυρώσεις από τις νικήτριες δυνάμεις και θα περίμενε κανείς από τα ευρωπαϊκά κυρίως κράτη να έχουν στραμμένη την προσοχή τους σε μια χώρα που είχε επιδείξει δύο φορές πολεμοχαρή ένστικτα, βρισκόμαστε το 2025, με αφορμή το Ουκρανικό, μπροστά σε ένα ισχυρό γερμανικό κράτος, έτοιμο να διαθέσει σχεδόν 1 τρις ευρώ για εξοπλιστικές δαπάνες και να διαδραματίσει, γιατί όχι και εδαφικά, ένα σοβαρό ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κι αυτό, χωρίς καμία αντίδραση από παντού. Και, αναλύουμε:

Μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ και την πρόθεσή του να σταματήσει τη βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και να μεσολαβήσει για το τέλος του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, τα κράτη-μέλη κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένιωσαν ανασφάλεια και ξεκίνησαν τις διαδικασίες για τη δημιουργία μιας κοινής ευρωπαϊκής άμυνας για την προστασία της Ευρώπης από άγνωστους εχθρούς, ορίζοντας στην πραγματικότητα τη Ρωσία ως τον πρώτο και πιο επικίνδυνο εχθρό. Σ’ αυτά τα πλαίσια, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία διετέλεσε και υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, υπέβαλε στις 4 Μαρτίου 2025 το σχέδιο “Rearm Europe” του οποίου το όνομα άλλαξε μετά από την αντίδραση της Ιταλίας και της Ισπανίας σε “Readiness 2030”. Ο προϋπολογισμός αυτού του σχεδίου ανέρχεται σε 800 δις ευρώ και η πρόβλεψη είναι ότι η Γερμανία θα πάρει τη μερίδα του λέοντος. Κερδισμένη θα είναι επίσης η Γερμανία (όπως και η Ελλάδα σ’ αυτή την περίπτωση) και από την ρήτρα διαφυγής που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς θα επιτρέπει στα κράτη-μέλη (για τους σκοπούς του σχεδίου) μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία για την αύξηση των αμυντικών δαπανών τους χωρίς να παραβιάζονται οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.

Η Γερμανία είναι οικονομικά και σε πληθυσμό η μεγαλύτερη χώρα της Ε.Ε. Το ΑΕΠ της ήταν το 2024 κατά 50% μεγαλύτερο απ’ αυτό της Γαλλίας που είναι η δεύτερη πιο ισχυρή χώρα της Ε.Ε. Η Γερμανία αποτελεί την μοναδική μεγάλη χώρα της Ευρώπης που δεν είναι υπερδανεισμένη καθώς το χρέος της ανέρχεται σε περίπου 62,5% του ΑΕΠ της. Μ’ αυτή την έννοια, κάνοντας χρήση της ρήτρας διαφυγής για τις δαπάνες άμυνας και υποδομών του σχεδίου “Readiness 2030” η χώρα αυτή θα υλοποιήσει ένα τεράστιο πρόγραμμα 500 δις ευρώ για τις υποδομές κι άλλα 500 δις ευρώ για την άμυνά της. Η συνεργασία της Γερμανίδας προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με το Βερολίνο ως προς το θέμα αυτό θεωρείται αυτονόητη αν λάβει κανείς υπόψιν ορισμένες προτάσεις του σχεδίου που ευνοούν περισσότερο τη Γερμανία.

Κάπως έτσι και ερήμην μας λοιπόν παρατηρούμε εμείς οι λαοί της Ευρώπης μια Γερμανία να γιγαντώνεται οικονομικά και εξοπλιστικά, με τους κυβερνήτες μας να σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στον κίνδυνο «να ξυπνήσει το τέρας». Κι αυτό είναι πολύ πιθανόν να συμβεί αν η κλυδωνιζόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση διαλυθεί και η Ιστορία επαναληφθεί, όπως καμιά φορά το συνηθίζει.

Για μας τους Έλληνες μάλιστα η περίπτωση γίνεται ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα καθώς πλησιάζει η 6^η Απριλίου, επέτειος της γερμανικής εισβολής στη χώρα μας το 1941, ημερομηνία που μας προτρέπει να θυμηθούμε ότι το Βερολίνο εξακολουθεί να αρνείται να μας καταβάλει το 1 τρις ευρώ και πλέον (με τους τόκους) που μας οφείλει από την περίοδο της Κατοχής για αποζημιώσεις, επανορθώσεις και κατοχικά δάνεια. Όσες είναι με λίγα λόγια οι προγραμματισμένες εξοπλιστικές του δαπάνες, οι επικίνδυνες.

Διαμαρτυρία για τις γερμανικές οφειλές!

Στέφανος Καραβίδας: Το ζήτημα της Κύπρου είναι θέμα εισβολής και κατοχής. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι μόνο με τα Rafale η κατάσταση είναι εντάξει. H αεροπορική ισχύς είναι η μοναδική που προσπερνά το τακτικό και το επιχειρησιακό επίπεδο και να δημιουργήσει στρατηγικά αποτελέσματα. Προκειμένου να γίνει αυτό πρέπει οι αεροπορικές δυνάμεις να επιβιώσουν και να κατισχύσουν των αντιπάλων. Είναι ζήτημα πολιτικής.

Οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Με βάση τη θεωρία της αεοπορικής ισχύος δεν μπορούμε να διαιρέσουμε τις δυνάμεις μας. Δεν μπορούμε να αποσύρουμε μαχητικά. Πρέπει κάποια από τα Mirage 2000-5 να πάνε είτε στην Κύπρο είτε στην Κρήτη. Έπρεπε να δημιουργηθεί πυρήνας Ελλήνων Κυπρίων που να υπηρετούν σε ελληνικές μοίρες. Να υπάρχει έτοιμη μαγιά δημιουργίας αεροπορικού βραχίωνα στην Κύπρο. Είναι πολύ σημαντικό και απαιτείται για να διασπάσει τις τουρκικές αεροπορικές δυνάμεις.

Το ζήτημα είναι “δόγμα απελευθέρωσης” , ενιαίος εθνικός ψυχισμός. Μην επιτρέψουμε σε αυτούς τους οργανισμούς που δημιουργούν διασπαστικές συνιστώσες, να επιβιώσουν και να συνεχίσουν το διχαστικό τους έργο. Να στηρίξουμε στρατιωτικά την Κύπρο, ως την ισχυρή λαβίδα του Ελληνισμού που είναι αναγκαία για το Ισραήλ. Δεν θα φυσήξει ο αέρας που καρτερούμε, ούτε θα σηκωθεί ο Πενταδάχτυλος να τους αποσείσει.

Στην ανάγκη αναγέννησης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στάθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης, μιλώντας στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για την άμυνα.

Ο κ. Ανδρουλάκης υπογράμμισε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπλοκή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική άμυνας.

Ανέφερε επίσης ότι πρέπει να χορηγούνται επιδοτήσεις σε χώρες με υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα, προσθέτοντας ότι δεν αρκεί η ρήτρα διαφυγής, καθώς «είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ισχυρών χωρών» και «θα αυξήσει το χρέος μας».

Ο κ. Ανδρουλάκης επεσήμανε ότι δεν υπάρχει δίλημμα μεταξύ άμυνας και κοινωνικού κράτους. «Να διεκδικήσουμε από την Ευρώπη να κάνει το ίδιο» σημείωσε.

Υπογράμμισε επίσης ότι «δεν δίνουμε λευκή επιταγή για εξοπλισμούς εις βάρος της κοινωνικής συνοχής».

Ομιλία στη Βουλή των Ελλήνων https://t.co/U8i8odfJNq

— Nikos Androulakis (@androulakisnick) April 2, 2025

«Η Ευρώπη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να μην εξαρτάται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ»

Ο κ. Ανδρουλάκης ανέφερε ότι η Ευρώπη πληρώνει τις αποτυχημένες γεωπολιτικές επιλογές των ΗΠΑ. Όπως τόνισε, οφείλει η Ευρώπη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να μην εξαρτάται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να γίνει καμία έκπτωση στο κοινωνικό μοντέλο της Ευρώπης, συμπληρώνοντας ότι «θα είναι νίκη των αυταρχικών ηγετών». «Δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη» συνέχισε.

Ζήτησε επίσης «οι αποφάσεις της Ε.Ε. να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και όχι προς όφελος των ισχυρότερων χωρών». «Το ευρωπαϊκό ψήφισμα ήταν ξεκάθαρο: Καμία χρήση του Ταμείου Συνοχής για την Άμυνα. Αυτό η κ. Φον ντερ Λάιεν το πέταξε στο καλάθι των αχρήστων» σημείωσε και τόνισε ότι η Λευκή Βίβλος της Ε.Ε. πάσχει από ένα έλλειμμα ευρωπαϊκής προοπτικής.

Διερωτήθηκε, δε, «πού είναι το ευρωομόλογο» και τόνισε ότι δεν βολεύει την Ελλάδα η αρχιτεκτονική της Λευκής Βίβλου σε ό,τι αφορά τις οικονομικές δαπάνες. Όπως τόνισε, η λύση είναι να υπάρχουν εγγυήσεις –επιδοτούμενα προγράμματα για εξοπλιστικά- για τις χώρες που έχουν για χρόνια επιβαρυμένο προϋπολογισμό ως προς τις αμυντικές δαπάνες.

«Πρέπει προτεραιότητά μας να είναι ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης. Αυτού του χαρακτήρα πρέπει να είναι η οικονομική δομή της στήριξης, για να μην απογειωθεί το χρέος μας» επέμεινε, ενώ τόνισε πως υποτιμάται από τις προτάσεις της κ. Φον ντερ Λάιεν η ανάγκη πραγματικής ύπαρξης ευρωστρατού.

Σημείωσε επίσης ότι η Ε.Ε. πρέπει να κλείσει οριστικά την πόρτα σε χώρες όπως η Τουρκία σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα συνεργασίας με εταιρείες τους.

«Ναυάγιο η κυβέρνηση της Ν.Δ. σε θέματα αξιοπιστίας και ασφάλειας»

Στρέφοντας τα «βέλη» του στην κυβέρνηση, ανέφερε ότι δύναμη δεν σημαίνει μόνο ισχυρός στρατός και διερωτήθηκε, μεταξύ άλλων, τι έχει κάνει για το δημογραφικό. «Έξι χρόνια τώρα έχετε αποτύχει: καταρρέει η αγοραστική δύναμη, κλιμακώνεται η κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς» ανέφερε μεταξύ άλλων.

Χαρακτήρισε, δε, «ναυάγιο» την κυβέρνηση της Ν.Δ. σε θέματα αξιοπιστίας και ασφάλειας. «Τι να θυμηθούμε; Τις παρακολουθήσεις στελεχών των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων;» σημείωσε, ενώ τόνισε πως «με το καλώδιο στην Κάσο φανήκατε απροετοίμαστοι». Σημείωσε εξάλλου ότι «ο νόμος του Γ. Μανιάτη είχε ήδη έτοιμο το πλαίσιο των ερευνών σε θαλάσσια οικόπεδα».

«Η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς σχέδιο ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας άμυνας»

Ο κ. Ανδρουλάκης επεσήμανε ότι «υπάρχουν ακραίες προκλήσεις και αστάθεια» και διερωτήθηκε: «Εμείς τι θα κάνουμε; Μπορούμε να είμαστε μόνο καταναλωτές εξοπλισμών; Πώς θα μετατραπούμε σε παραγωγούς και συμπαραγωγούς;».

Όπως τόνισε, η χώρα δαπανά το 2,8% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες αλλά η αμυντική βιομηχανία συμβάλλει κατ’ ελάχιστο, ενώ δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για βιομηχανικές επιστροφές. Είπε επίσης ότι η εγχώρια συμμετοχή στις φρεγάτες Behlarra περιορίστηκε στο 0,5%.

Ο κ. Ανδρουλάκης επεσήμανε ότι η Ελλάδα είναι ουραγός στις δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη στην αμυντική βιομηχανία και επεσήμανε ότι δεν υπάρχει επικαιροποίηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανικής στρατηγικής.

«Η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς σχέδιο ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας άμυνας» υπογράμμισε και επεσήμανε ότι είναι μηδαμινή η εγχώρια προστιθέμενη αξία. Διερωτήθηκε επιπλέον «για ποιο λόγο παραμένει αναξιοποίητη η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία» σε ό,τι αφορά την άμυνα.

Ο κ. Ανδρουλάκης ανέφερε ότι «είναι θολή η ατζέντα του 2030». «Δεν γνωρίζουμε το πλήρες πλαίσιο της ατζέντας» σημείωσε και πρότεινε «κάθε εξοπλιστική επιλογή να εξετάζεται σε σχέση με τη γεωπολιτική της σημασία».

Σχέδιο σε 6 άξονες

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε ότι το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βασίζεται σε έξι άξονες:

1. Να υπάρχει ρητή δέσμευση πως ένα σημαντικό ποσοστό της παραγωγής θα κατασκευάζεται εγχώρια και να οριστεί ένα ποσοστό που θα αντιστοιχεί σε οφέλη που θα αξιοποιηθεί στο πεδίο του σχεδιασμού, της έρευνας και ανάπτυξης.
2. Η επένδυση στην στρατιωτική έρευνα και ανάπτυξη και ενίσχυση της τεχνολογίας και της καινοτομίας στον αμυντικό τομέα, ελαττώνοντας τις εισαγωγές οπλικών συστημάτων και την εξάρτηση από εξωτερικούς προμηθευτές.
3. Αναβάθμιση του ρόλου του ΕΛΚΑΚ ως Κοινού Φορέα Αμυντικής Παραγωγής που εποπτεύει και συντονίζει την Δημόσια και Ιδιωτική Αμυντική Παραγωγή, Έρευνα και Ανάπτυξη.
4. Ενόψει της διεκδίκησης και κατανομής των κονδυλίων που προβλέπει η Ε.Ε., κρίνεται απολύτως αναγκαία η πρόβλεψη διαδικασιών διαφάνειας, λογοδοσίας και ενισχυμένου κοινοβουλευτικού ελέγχου. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμης σημασίας η ενίσχυση του ελεγκτικού ρόλου της Επιτροπής Εξοπλισμών.
5. Η Ελλάδα πρέπει επίσης να επανεκκινήσει γραμμές παραγωγής βλημάτων για να αναπληρώσει τα αποθέματά της αλλά και να συμβάλει στην αναπλήρωση των αποθεμάτων άλλων χωρών.
6. Η στήριξη του έμψυχου δυναμικού σε αξιοκρατικό περιβάλλον.

Συνεχίζοντας, τόνισε πως όπου υπάρχει τεχνική δυνατότητα, πρέπει να υπάρχει σημαντικό ποσοστό συμμετοχής και εγχώριας παραγωγής, αλλιώς δημοσιονομικά η χώρα δεν θα αντέξει.

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική