REAL TIME |

Weather Icon
ΗΠΑ , Ρωσία , Συρία 4 Νοεμβρίου 2019

Forreign Affairs: Ρωσία, το απαραίτητο έθνος στη Μέση Ανατολή

Forreign Affairs: Ρωσία, το απαραίτητο έθνος στη Μέση Ανατολή
Η Μόσχα ήταν εδώ πριν. Αυτή την φορά, η Ουάσιγκτον είναι εκτός

Η Ρωσία έχει
ρέντα [1] στη Μέση Ανατολή. Η ρωσική
αεροπορία έσωσε το καθεστώς Assad από
βέβαιη ήττα. Η Τουρκία και το Ισραήλ
πρέπει τώρα να δεχτούν την παρουσία
ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορά τους.
Η Σαουδική Αραβία έχει επιφυλάξει στον
Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, μεταχείριση
κόκκινου χαλιού. Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ,
Donald Trump, ευχαρίστησε τον Πούτιν για την
διευκόλυνση της επιχείρησης για να
εξοντωθεί ο αρχηγός του Ισλαμικού
Κράτους (ISIS) Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.
Σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, από την
Βόρεια Αφρική έως τον Περσικό Κόλπο, η
Ρωσία είναι πανταχού παρούσα, με τους
υψηλού επιπέδου επισκέπτες της, τα όπλα
της, τους μισθοφόρους της και τις
συμφωνίες της για την κατασκευή πυρηνικών
σταθμών. Η Ρωσία έχει εμπλακεί σε αυτήν
την περιοχή καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες
απομακρύνονται από εκεί -μια τάση που
ακόμη και η επιτυχία της επιδρομής για
τον Μπαγκντάντι μπορεί να κάνει λίγα
για να κρύψει.

—————————————————————-

Η επανεμφάνιση
της Ρωσίας ως σημαντικού μεσίτη ισχύος
στη Μέση Ανατολή είναι εντυπωσιακή όχι
μόνο σε σύγκριση με την αλλοπρόσαλλη
στάση των Ηνωμένων Πολιτειών στην
περιοχή, αλλά επειδή για ένα τέταρτο
αιώνα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο η Ρωσία
απουσίαζε από την περιοχή. Αλλά η ανωμαλία
είναι η απουσία της Ρωσίας, και όχι η
επιστροφή της.
Για αιώνες, η
Ρωσία πολέμησε την Τουρκία, την Αγγλία
και την Γαλλία για πρόσβαση στη Μεσόγειο,
ώστε να προστατεύσει τους ομοδόξους
της υπό οθωμανική κυριαρχία Χριστιανούς
και για να εξασφαλίσει μια θέση στους
Αγίους Τόπους. Για το μεγαλύτερο μέρος
της εποχής μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο,
η Σοβιετική Ένωση ήταν μια σημαντική
δύναμη στη Μέση Ανατολή. Η Μόσχα υποστήριξε
την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της
Παλαιστίνης στον αγώνα της εναντίον
της «σιωνιστικής οντότητας». Η Αίγυπτος
και η Συρία διεξήγαγαν πολέμους εναντίον
του Ισραήλ με σοβιετικά όπλα, βοήθεια
από Σοβιετικούς στρατιωτικούς συμβούλους
και, περιστασιακά, ακόμα και σοβιετικούς
πιλότους. Σοβιετικοί μηχανικοί και
χρήματα βοήθησαν στην κατασκευή του
φράγματος Ασουάν της Αιγύπτου. Στην
συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του
1980, η Σοβιετική Ένωση έπεσε σε δύσκολους
καιρούς και γρήγορα υποχώρησε. Για τις
δύο δεκαετίες που ακολούθησαν, η Ρωσία
μόλις που κατέγραψε μια παρουσία στη
Μέση Ανατολή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες
συνήθισαν να ενεργούν ως ηγεμόνες της
περιοχής –διεξάγοντας πολέμους,
υπαγορεύοντας το πολιτικό όραμά τους,
και τιμωρώντας τις κυβερνήσεις που
αψηφούσαν την βούλησή της.
Αυτό ήταν το νέο
κανονικό μέχρι το 2015. Το φθινόπωρο
εκείνου του έτους, η Ρωσία έστειλε τον
στρατό της στην Συρία. Ένας συνασπισμός
ομάδων της αντιπολίτευσης υποστηριζόμενων
από τις ΗΠΑ αναμενόταν ευρέως να κερδίσει
τον εμφύλιο πόλεμο στην χώρα αυτή και
να ανατρέψει το καθεστώς του Μπασάρ
αλ-Άσαντ. Αλλά η τολμηρή κίνηση του
Πούτιν και η απροσδόκητη ικανότητα του
στρατού του άλλαξε γρήγορα την πορεία
των γεγονότων, αποδεικνύοντας ότι η
Μέση Ανατολή χωρίς την Ρωσία ήταν στην
πραγματικότητα μια παρέκκλιση, όχι ο
κανόνας. Ο κανόνας συνήθως ήταν μια Μέση
Ανατολή με την Ρωσία ως κύριο μεσίτη
ισχύος. Με τη νίκη του πολέμου στην
Συρία, η Ρωσία επιδιώκει να κάνει το
παλιό κανονικό, [να γίνει και το] νέο.
ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΡΩΣΙΑ;
Από την σκοπιά
της Μόσχας, η επανάκαμψη στις πολιτικές
ισχύος της Μέσης Ανατολής ήταν μια
λογική, ακόμη και αναγκαία, κίνηση το
2015. Το καθεστώς Assad ήταν ο τελευταίος
πελάτης στην περιοχή που απέμεινε στην
Ρωσία –ένας [πελάτης] με τον οποίο έκανε
δουλειές για μισό αιώνα. Τώρα ο Άσαντ
ήταν στριμωγμένος, σχεδόν νικημένος
από έναν συνασπισμό ομάδων της
αντιπολίτευσης που υποστηρίχθηκαν από
τις ΗΠΑ. Η διάσωση του συριακού καθεστώτος
ήταν απαραίτητη, αν η Ρωσία ήθελε να
διατηρήσει μια θέση στη Μέση Ανατολή
και μια ευκαιρία να καταφέρει ένα πλήγμα
στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιος καλύτερος
τρόπος να ξαναγίνει η Ρωσία σπουδαία
ξανά;
Επιπλέον, η Ρωσία
είχε ανησυχίες σχετικά με την εσωτερική
ασφάλεια όσον αφορά την διάχυση από τις
συριακές μάχες. Ορισμένες από τις πιο
ριζοσπαστικές ομάδες του εμφύλιου
πολέμου στην Συρία φέρονται [2] να
μετρούσαν εκατοντάδες, ενδεχομένως
χιλιάδες, μαχητές από την Ρωσία στις
τάξεις τους. Η γεωγραφική εγγύτητα της
Ρωσίας προς τη Μέση Ανατολή και τα πορώδη
σύνορα σήμαιναν ότι η καταπολέμηση των
τρομοκρατών στην Συρία είχε περισσότερο
νόημα, σύμφωνα με τα λόγια του Πούτιν
[3], από το να περιμένει «να έρθουν αυτοί
στο σπίτι μας».
Η υποχώρηση της
Ρωσίας από την παγκόσμια σκηνή κατά την
δεκαετία του 1990 ήταν τόσο πλήρης που το
απλό γεγονός της στρατιωτικής επιχείρησής
της στην Συρία επισκίασε την σχετικά
μετριοπαθή και συντηρητική κλίμακα της
προσπάθειας. Μέχρι το φθινόπωρο του
2015, όταν ο Πούτιν απέστειλε την αεροπορία
του και τα στρατεύματά του στην Συρία,
οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν καταστήσει
σαφές ότι δεν θα επενέβαιναν άμεσα στον
εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Ο κίνδυνος
μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τις
Ηνωμένες Πολιτείες ήταν επομένως
ελάχιστος. Έμεινε ο κίνδυνος να χτυπήσουν
ο ένας τον άλλο τυχαία, αλλά αυτό επιλύθηκε
μέσω της απεμπλοκής (deconfliction) [4], κάτι
που ήταν από μόνο του ένας θρίαμβος για
τον ρωσικό στρατό: Οι Ηνωμένες Πολιτείες,
που είχαν προηγουμένως το ελεύθερο να
επιχειρούν στην Συρία κατά βούληση,
έπρεπε τώρα να συντονίζουν τις
δραστηριότητές τους με την Ρωσία.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube