Γενικά θέματα
, ΙΣΤΟΡΙΚΑ
20 Νοεμβρίου 2019
Η πτώση του Τείχους αποχαλίνωσε τον νεοφιλελευθερισμό
Γράφει ο Γεώργιος Παπασίμος
Η πτώση του
Τείχους του Βερολίνου υπήρξε από τα
γεγονότα που συμπυκνώνουν τον ιστορικό
χρόνο. Επρόκειτο για γεγονός-καμπή για
την ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης,
αλλά και όλου του πλανήτη. Η κατάρρευση
της Σοβιετικής Ένωσης και του λεγόμενου
“υπαρκτού σοσιαλισμού” στην
Ανατολική Ευρώπη, πέραν των ιδεολογικών
ρηγματώσεων και της μελαγχολίας που
επέφερε στην Αριστερά, αποτέλεσε
προωθητική δύναμη για την ταχύτατη
επικράτηση της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης.
Τείχους του Βερολίνου υπήρξε από τα
γεγονότα που συμπυκνώνουν τον ιστορικό
χρόνο. Επρόκειτο για γεγονός-καμπή για
την ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης,
αλλά και όλου του πλανήτη. Η κατάρρευση
της Σοβιετικής Ένωσης και του λεγόμενου
“υπαρκτού σοσιαλισμού” στην
Ανατολική Ευρώπη, πέραν των ιδεολογικών
ρηγματώσεων και της μελαγχολίας που
επέφερε στην Αριστερά, αποτέλεσε
προωθητική δύναμη για την ταχύτατη
επικράτηση της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης.
Ο απολογισμός,
όμως, αυτής της τριακονταετίας οδηγεί
σε συμπεράσματα παντελώς αντίθετα από
αυτά που είχαν διατυπωθεί με έντονο
τρόπο από τους θριαμβευτές-νικητές της
περιόδου εκείνης. Καταρχήν, υπήρξε
πλήρης και καθολική διάψευση όλων των
νεοφιλελεύθερων διθυράμβων που
ακολούθησαν την πτώση του Τείχους, περί
του “τέλους της ιστορίας του ανθρώπου”
και του “θανάτου των ιδεολογιών”.
Με προεξάρχοντα τον Φράνσις Φουκουγιάμα
ισχυρίζονταν ότι η νίκη του καπιταλισμού
και της “δημοκρατίας” της αγοράς
θα επέφερε την ειρήνη, τη δημοκρατία
και την πρόοδο σε όλες τις κοινωνίες
του πλανήτη. Πολύ περισσότερο, ότι ο
καπιταλισμός αποτελούσε το ανώτερο και
το τελικό στάδιο του ανθρώπινου
πολιτισμού.
όμως, αυτής της τριακονταετίας οδηγεί
σε συμπεράσματα παντελώς αντίθετα από
αυτά που είχαν διατυπωθεί με έντονο
τρόπο από τους θριαμβευτές-νικητές της
περιόδου εκείνης. Καταρχήν, υπήρξε
πλήρης και καθολική διάψευση όλων των
νεοφιλελεύθερων διθυράμβων που
ακολούθησαν την πτώση του Τείχους, περί
του “τέλους της ιστορίας του ανθρώπου”
και του “θανάτου των ιδεολογιών”.
Με προεξάρχοντα τον Φράνσις Φουκουγιάμα
ισχυρίζονταν ότι η νίκη του καπιταλισμού
και της “δημοκρατίας” της αγοράς
θα επέφερε την ειρήνη, τη δημοκρατία
και την πρόοδο σε όλες τις κοινωνίες
του πλανήτη. Πολύ περισσότερο, ότι ο
καπιταλισμός αποτελούσε το ανώτερο και
το τελικό στάδιο του ανθρώπινου
πολιτισμού.
Οι δοξασίες
αυτές πολύ γρήγορα συνετρίβησαν από
τις ίδιες τις εξελίξεις της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης και της περιόδου της
αυτοκρατορικής αλαζονείας των ΗΠΑ.
Διέλυσαν το διεθνές δίκαιο και τους
διεθνείς κανόνες, προβαίνοντας σε
παράνομες πολεμικές επιδρομές. Τα
παραπάνω προς ικανοποίηση των συμφερόντων
της οικονομικής τους ολιγαρχίας και
της εγκαθίδρυσης της μονοκρατορίας
τους.
αυτές πολύ γρήγορα συνετρίβησαν από
τις ίδιες τις εξελίξεις της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης και της περιόδου της
αυτοκρατορικής αλαζονείας των ΗΠΑ.
Διέλυσαν το διεθνές δίκαιο και τους
διεθνείς κανόνες, προβαίνοντας σε
παράνομες πολεμικές επιδρομές. Τα
παραπάνω προς ικανοποίηση των συμφερόντων
της οικονομικής τους ολιγαρχίας και
της εγκαθίδρυσης της μονοκρατορίας
τους.
Από την άλλη
πλευρά, μέσα σ’ αυτή την τριακονταετία
του θριαμβεύοντος καπιταλισμού,
παρατηρούμε σε παγκόσμιο επίπεδο την
γιγάντωση των ανισοτήτων και της
εξαθλίωσης σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη.
Την αδίστακτη κυνικότητα ενός επιθετικού
καπιταλισμού, με σημείο αναφοράς την
άκρατη κερδοσκοπία των οικονομικών
ολιγαρχιών. Αποκορύφωμα αυτής της
πορείας ήταν η φούσκα και η κρίση του
παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος
το 2008 στις ΗΠΑ, που οδήγησε τις επί μέρους
κοινωνίες και τον πλανήτη σε τεράστια
οικονομική-κοινωνική καταστροφή.
πλευρά, μέσα σ’ αυτή την τριακονταετία
του θριαμβεύοντος καπιταλισμού,
παρατηρούμε σε παγκόσμιο επίπεδο την
γιγάντωση των ανισοτήτων και της
εξαθλίωσης σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη.
Την αδίστακτη κυνικότητα ενός επιθετικού
καπιταλισμού, με σημείο αναφοράς την
άκρατη κερδοσκοπία των οικονομικών
ολιγαρχιών. Αποκορύφωμα αυτής της
πορείας ήταν η φούσκα και η κρίση του
παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος
το 2008 στις ΗΠΑ, που οδήγησε τις επί μέρους
κοινωνίες και τον πλανήτη σε τεράστια
οικονομική-κοινωνική καταστροφή.
Εκτόξευση
των ανισοτήτων
των ανισοτήτων
Η σταθερή
και μόνιμη εικόνα της εκτόξευσης της
ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης,
η κονιορτοποίηση των συλλογικών και
ατομικών δικαιωμάτων και η ανεξέλεγκτη
λεηλασία της φύσης, φωτογραφίζει την
αποκρουστική εικόνα του σημερινού
παγκόσμιου μανιακού καπιταλισμού.
Περαιτέρω, κατέστη πρωτοφανής η επίδειξη
απληστίας και αλαζονείας της Δύσης και
ειδικότερα των ΗΠΑ, με την εγκαθίδρυση
ενός παγκόσμιου συστήματος, όπου
απουσιάζει κάθε έλεγχος της κίνησης
των κεφαλαίων σε όλα τα μήκη και πλάτη
του πλανήτη.
και μόνιμη εικόνα της εκτόξευσης της
ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης,
η κονιορτοποίηση των συλλογικών και
ατομικών δικαιωμάτων και η ανεξέλεγκτη
λεηλασία της φύσης, φωτογραφίζει την
αποκρουστική εικόνα του σημερινού
παγκόσμιου μανιακού καπιταλισμού.
Περαιτέρω, κατέστη πρωτοφανής η επίδειξη
απληστίας και αλαζονείας της Δύσης και
ειδικότερα των ΗΠΑ, με την εγκαθίδρυση
ενός παγκόσμιου συστήματος, όπου
απουσιάζει κάθε έλεγχος της κίνησης
των κεφαλαίων σε όλα τα μήκη και πλάτη
του πλανήτη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο FacebookΑκολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube