REAL TIME |

Weather Icon

Ο όρος «εισβολή» και ο ωμός και απροκάλυπτος εκβιασμός της ΕΕ από την Τουρκία

Όπως έγινε στην Ευρώπη το 1939 μετά τον κατευνασμό της Γερμανίας την εποχή του Χίτλερ, κάθε πολιτική που βασίζεται στον κατευνασμό μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική και να οδηγήσει σε πόλεμο
Στις 9 Οκτωβρίου 2019 η Τουρκία ξεκίνησε μια «επιχείρηση» κατά της Συρίας, που ονόμασε «Πηγή Ειρήνης». Μια ημέρα αργότερα, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέδωσε μια ειδεχθή απειλή:
«Ρε, Ευρωπαϊκή Ένωση! Συγκρατηθείτε. Επαναλαμβάνω: Αν προσπαθήσετε να περιγράψετε την επιχείρησή μας ως εισβολή [«invasion»], τότε η δουλειά μας είναι εύκολη. Ανοίγουμε τις πόρτες και στέλνουμε σε σας 3.6 εκατομμύρια πρόσφυγες».

Αυτή η απειλή αποτελεί το θλιβερό αποτέλεσμα του κατευνασμού της Τουρκίας από την ΕΕ. Επιβεβαιώνει ότι o Πρόεδρος Ερντογάν θεωρεί τους πρόσφυγες υπό την προστασία της Τουρκίας ως πιόνια που μπορεί να τα εκμεταλλευτεί για να εκφοβίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και για να τους μετακινήσει γύρω από μια γεωπολιτική σκακιέρα, με στόχο ή αποτέλεσμα την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα των κρατών μελών της ΕΕ. (Η απειλή καταγράφεται στην ιστοσελίδα του Προέδρου Ερντογάν εδώ: www.tccb.gov.tr/en/news/542/111037/-it-is-a-sign-of-incompetence-that-those-who-cannot-speak-up-against-the-true-invaders-in-syria-oppose-turkey-s-steps-to-defend-its-legitimate-rights-)

«Πηγή Ειρήνης»
Όταν η Τουρκία ξεκίνησε τη λεγόμενη «επιχείρησή» της, ουσιαστικά επανέλαβε αυτό που είχε κάνει προηγουμένως σε σχέση με την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) το 1974 – επιτέθηκε κατά ενός γειτονικού κυρίαρχου κράτος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας κατεχόμενης «ζώνης», τον ξεριζωμό των ανθρώπων από τις οικίες τους και την επιβολή τόσων άλλων παράνομων πράξεων.
Το 2019, όπως και το 1974, οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης και της Ανατολής παρακολουθούσαν απαθείς, καθώς οι ένοπλες δυνάμεις και οι παραστρατιωτικοί σύμμαχοι της Τουρκίας φαίνεται ότι διέπραξαν αδίσταχτα διεθνή εγκλήματα και σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις 18 Οκτωβρίου 2019, ο Kumi Naidoo, ο Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, ισχυρίστηκε ότι:
«Η τουρκική στρατιωτική επίθεση στη βορειοανατολική Συρία έχει προκαλέσει πλήγμα στις ζωές των Σύρων πολιτών, οι οποίοι για άλλη μια φορά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και ζουν σε συνεχή φόβο αδίστακτων βομβαρδισμών, απαγωγές και συνοπτικές δολοφονίες. Οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους έχουν επιδείξει εντελώς ντροπιαστική αδιαφορία για τη ζωή των πολιτών, ξεκινώντας αθέμιτες θανατηφόρες επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές που έχουν σκοτώσει και τραυματίσει πολίτες» (Πηγή: www.amnesty.org/en/latest/news/2019/10/syria-damning-evidence-of-war-crimes-and-other-violations-by-turkish-forces-and-their-allies/).
«Ο πόλεμος είναι ειρήνη»
Σύμφωνα με την Τουρκία, ενώ το 1974 πραγματοποίησε «ειρηνευτική επιχείρηση», το 2019 άρχισε μιαν αναπόφευκτη «επιχείρηση», η οποία αποτελεί «Πηγή Ειρήνης». Αυτές οι παραπλανητικές φράσεις φέρνουν στον νου ένα από τα συνθήματα του απολυταρχικού καθεστώτος στο «1984», το κλασικό μυθιστόρημα του κορυφαίου Βρετανού συγγραφέα, Τζορτζ Όργουελ: «Ο πόλεμος είναι ειρήνη». Η Τουρκία προφανώς αποφεύγει τη λέξη «εισβολή», επειδή είναι συνώνυμη με τη χρήση παράνομης βίας και δεν θέλει να παραδεχτεί την ενοχή της.
Όπως τόνισε το αμερικανικό στρατοδικείο στη Νυρεμβέργη στις 11-13 Απριλίου 1949 στην υπόθεση US v Weizsaecker et al, η οποία αφορούσε διάφορες γερμανικές εισβολές πριν και κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: «Θεωρούμε ότι, από τα παλιά χρόνια, οι επιθετικοί πόλεμοι και οι εισβολές έχουν παραβιάσει το διεθνές δίκαιο, παρά την απουσία συγκεκριμένων κυρώσεων».
Στην ίδια υπόθεση, το Στρατοδικείο επανέλαβε τον ορισμό της αγγλικής λέξης «invasion» («εισβολή») στο κλασικό αμερικανικό λεξικό του Webster: «Πράξη εισβολής, ειδικά μια πολεμική ή εχθρική είσοδος στα υπάρχοντα ή τομείς άλλου. Την επιδρομή ενός στρατού για κατάκτηση ή λεηλασία».
Μια πληθώρα ευφημισμών
Πώς απάντησε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της ΕΕ στην προειδοποίηση του Προέδρου Ερντογάν ότι η ΕΕ δεν πρέπει να περιγράψει την «επιχείρηση» της Τουρκίας στη Συρία ως «εισβολή»; Στις 14 Οκτωβρίου 2019, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε ορισμένα «συμπεράσματα», τα οποία σιωπηρά σεβάστηκαν αυτό το αίτημα του Προέδρου Ερντογάν. Πώς; Τα «συμπεράσματα» υιοθέτησαν έναν ευφημισμό που περιέγραψε την «επιχείρηση» ως «στρατιωτική δράση».
Όσον αφορά τα κράτη μέλη της ΕΕ, πώς έχουν περιγράψει την ίδια «επιχείρηση»; Στις 10 Οκτωβρίου 2019, η Ελλάδα την χαρακτήρισε ως «νέα μονομερή στρατιωτική δράση» και η Βουλγαρία ως «τρέχουσες διαδικασίες στη Συρία». Αυτά, βεβαίως, είναι τα μόνα δύο κράτη μέλη της ΕΕ που γειτνιάζουν με την Τουρκία.
Στις 14 Οκτωβρίου 2019, η Γαλλία χαρακτήρισε την «επιχείρηση» ως «τωρινή τουρκική επίθεση» και η Γερμανία ως «μονομερή στρατιωτική επίθεση», «στρατιωτική κλιμάκωση» και «προγραμματισμένη στρατιωτική παρέμβαση». Την ίδια μέρα, στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, Ντόμινικ Ράαμπ, χρησιμοποίησε μια πληθώρα ευφημισμών για να αποφύγει τον όρο «εισβολή» στο πλαίσιο της «Πηγής Ειρήνης». Ο κ. Ράαμπ μίλησε για «στρατιωτική επιχείρηση», «στρατιωτική δράση», «στρατιωτική παρέμβαση», «επιδρομή», «απόφαση», «κατάσταση» και «τα τελευταία… γεγονότα»! (Πηγές: www.mfa.grwww.gov.bgwww.auswaertiges-amt.dewww.diplomatie.gouv.fr και Hansard).
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μαζί με τις κυβερνήσεις της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου οφείλουν να εξηγήσουν στους πολίτες της ΕΕ, εάν έχουν υποταχθεί σε εκβιασμό και, εάν ναι, γιατί.
Από την άλλη, το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ονομάσει την τουρκική «επιχείρηση» κατά της Συρίας ως «εισβολή». Το ίδιο έχει κάνει η ΚΔ, ένα από τα μικρότερα κράτη μέλη της ΕΕ. Στις 10 Οκτωβρίου 2019, την ημερομηνία κατά την οποία ο Πρόεδρος Ερντογάν εξέδωσε την προαναφερθείσα απειλή, το Υπουργείο Εξωτερικών της ΚΔ κυκλοφόρησε μια «Δήλωση» για «την τουρκική εισβολή στη Συρία» (Πηγές: www.defense.gov και www.pio.gov.cy).
Μήπως αυτό εξηγεί την άφιξη με καράβι περισσότερων από 130 ατόμων, υπό συνθήκες που διερευνώνται, στην Επαρχία Πάφου στις 4 Νοεμβρίου 2019; Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι στις 16 Οκτώβριου 2019, στην «Έκθεση προόδου σχετικά με την υλοποίηση του ευρωπαϊκού προγράμματος δράσης για τη μετανάστευση», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τα εξής:
«Η Κύπρος αντιμετώπισε αύξηση των αφίξεων το 2019, και επί του παρόντος έχει τον μεγαλύτερο αριθμό αφίξεων κατά κεφαλήν στην ΕΕ. Μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου, είχαν αναφερθεί πάνω από 5700 αφίξεις στις περιοχές της Κύπρου που τελούν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης μετά από διέλευση της Πράσινης Γραμμής [πιθανότατα από τα εδάφη της ΚΔ υπό τουρκική κατοχή]. Καταγράφηκε πολύ μικρότερος αριθμός αφίξεων με πλοίο απευθείας από τον Λίβανο» (Πηγή: Έγγραφο της ΕΕ COM (2019) 481 final, σελίδες 3-4).
«Γεγονότα του 1974»
Για κάποιο λόγο, ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει καταφέρει να φοβερίσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και τόσα κράτη μέλη της ΕΕ να μη χρησιμοποιήσουν τη λέξη «εισβολή» στο πλαίσιο της τουρκικής εκστρατείας στη Συρία. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουν μελετήσει την οργουελική κακοποίηση των λέξεων στον τομέα του λεγομένου «κυπριακού προβλήματος».
Από το 1974, η Τουρκία και οι υποστηρικτές της έχουν χρησιμοποιήσει τον έναν ευφημισμό μετά τον άλλο για να καμουφλάρουν την πρώτη τουρκική εισβολή στην ΚΔ στις 20 Ιουλίου 1974 και τη δεύτερη εισβολή στις 14 Αυγούστου 1974. Για παράδειγμα, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας αναφέρεται στην «προσγείωση των τουρκικών στρατευμάτων το 1974», στην «τουρκική παρέμβαση» και στα «γεγονότα του 1974» (Πηγή: www.mfa.gov.tr/cyprus-_historical-overview_.en.mfa).
Αντιθέτως, ανώτεροι Βρετανοί δικαστές έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο «εισβολή». Μάλιστα, στην απόφασή του στην υπόθεση Catlin v Cyprus Finance Corporation (London) Limited [1983] Q.B. 759, ο Mr Justice Bingham (όπως ονομαζόταν τότε ο αείμνηστος Λόρδος Bingham) ανέφερε τις «τουρκικές εισβολές στην Κύπρο».
Συμπεράσματα
Όσοι έχουν υποκύψει στις απαιτήσεις της Τουρκίας, δεν έχουν λάβει υπόψη τέσσερα βασικά διδάγματα της ιστορίας. Πρώτον, όπως έγινε στην Ευρώπη το 1939 μετά τον κατευνασμό της Γερμανίας την εποχή του Χίτλερ, κάθε πολιτική που βασίζεται στον κατευνασμό μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική και να οδηγήσει σε πόλεμο. Δεύτερον, ένας νταής έχει την ικανότητα να ασκήσει εκβιασμό ή εκφοβισμό με ωμή βία ή με κατάχρηση λέξεων ή και με τα δύο. Τρίτον, εάν το θύμα του νταή ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του, ο νταής μπορεί να ενθαρρυνθεί και να απαιτήσει περισσότερα. Τέταρτον, προτού αντιμετωπιστεί οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα, π.χ. μια εισβολή, πρέπει να οριστεί σωστά. Διαφορετικά, μπορεί να δοθεί μια ακατάλληλη θεραπεία.
Κατά συνέπειαν, εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν παραδεχτεί ότι η Τουρκία έχει εισβάλει στη Συρία, η δικαιοσύνη θα παραμείνει αόριστη και η ατιμωρησία θα συνεχίσει προς όφελος της Τουρκίας και των αχυρανθρώπων της. Στην περίπτωση του κατεχόμενου βορρά της ΚΔ, στους αχυρανθρώπους περιλαμβάνονται τα στελέχη του παράνομου κατοχικού καθεστώτος που φοράνε γραβάτες. Όσον αφορά τον κατεχόμενο βορρά της Συρίας, στους αχυρανθρώπους περιλαμβάνονται τζιχαντιστές που βαστάνε άρματα. Όπως και να παρουσιάζονται, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: κατοχή.
Αυτή η αντιπαράθεση μάς θυμίζει ότι η Τουρκία, μαζί με τους διαφόρους ηγέτες και συνενόχους της πρέπει απαραιτήτως να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.
*Επίκουρος Καθηγητής στη Νομική Σχολή Πανεπιστημίου UCLan Cyprus. Οι απόψεις του είναι προσωπικές
Σημερινή

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube