Οι δομές για την άνθηση της διαδικτυακής παραπληροφόρησης και προπαγάνδας πρωτοεμφανίστηκαν με τη γέννηση του Facebook και του Twitter στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Ωστόσο, χρειάστηκε ένας πολιτικός σεισμός για να έρθουν στην επιφάνεια του παγκόσμιου δημόσιου διαλόγου. Τον Νοέμβριο του 2016 ο Ντόναλντ Τραμπ αναδεικνύεται νικητής των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, σοκάροντας αναλυτές και δημοσκόπους ανά την υφήλιο. Είχε προηγηθεί μια πολωμένη προεκλογική περίοδος, κατά την οποία ο –σχεδόν εξ ολοκλήρου διαδικτυακός– δημόσιος διάλογος ήταν πλήρως αποπροσανατολισμένος. 
Μια στατιστική αρκεί για να φανερώσει το εύρος του προβλήματος: το τελευταίο τρίμηνο πριν από τις εκλογές, τα 4 από τα 5 πιο δημοφιλή άρθρα στο Facebook ήταν ψευδείς ειδήσεις. Το κορυφαίο δημοσιογραφικό περιεχόμενο της προεκλογικής περιόδου, μάλιστα, το οποίο συγκέντρωσε συνολικά πάνω από ένα εκατομμύριο κλικ, είχε τον εξωφρενικό τίτλο: «Ο Πάπας Φραγκίσκος στηρίζει δημοσίως την υποψηφιότητα Τραμπ». Το δημοκρατικό έλλειμμα ήταν πλέον ολοφάνερο, και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που ακολούθησε, το θέμα που μονοπώλησε κάθε συζήτηση ήταν τα fake news και ο ρόλος των τεχνολογικών τιτάνων.

για τη συνέχεια Kathimerini