Ομιλία του Σάββα Καλεντερίδη στο Δήμο Μεγαρέων για τις γεωπολιτικές εξελίξεις
«Οι γεωπολιτικές εξελίξεις σε Ελλάδα – Κύπρο – Συρία, Ενεργειακά, Προσφυγικό, Μεταναστευτικό».
Το θέμα είναι εξαιρετικά επίκαιρο αφού κυριαρχεί τελευταία σχεδόν σε καθημερινή βάση στα ΜΜΕ και υπάρχει έντονη ανησυχία στους πολίτες σχετικά με τα τεκταινόμενα και τις συνέπειες και προκαλεί το έντονο ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη.
Ποιός είναι ο Σάββας Καλεντερίδης:
Ο Σάββας Καλεντερίδης, κατάγεται από την Βέργη Σερρών, αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1981, υπηρέτησε σε διάφορες στρατιωτικές μονάδες και φοίτησε σε όλα τα Σχολεία των τεθωρακισμένων και των καταδρομών. Επίσης υπηρέτησε επί σειρά ετών στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό.
Ο πτέραρχος ε.α. Παναγιώτης Μπαλές, ο οποίος χρημάτισε Διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), στο βιβλίο του “Παρακαταθήκες Αετών”, αναφερόμενος στη θητεία του στην ΕΥΠ και στους συνεργάτες του, λέει για τον Σάββα Καλεντερίδη:
“Σάββας Καλεντερίδης: Αξιωματικός υψηλών επιδόσεων, προικισμένος με εξαιρετικά επιχειρησιακά και διοικητικά προσόντα, γλωσσομαθής, που εργάσθηκε άψογα και έφερε σε πέρας επιτυχώς όλες τις αποστολές που του ανετέθησαν. Εργάστηκε αθόρυβα, με πρωτόγνωρη ευρηματικότητα, θέτοντας αλλεπάλληλες φορές σε κίνδυνο τη δική του ζωή αλλά και της οικογένειάς του, προσφέροντας εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για την εθνική ασφάλεια της Πατρίδος μας. Και όλα αυτά κινούμενος χωρίς ίχνος φόβου σε ένα απολύτως εχθρικό περιβάλλον -την περίοδο εκείνη οι σχέσεις των δυο χωρών ήταν πολύ τεταμένες- χωρίς να επιδιώκει την προβολή και χωρίς να στοχεύει την υπηρεσιακή του ανέλιξη.
Ο Σάββας Καλεντερίδης είναι ένας ιδεολόγος και οραματιστής αξιωματικός, ακούραστος και ανεξάντλητος και θεωρώ πως το γεγονός ότι η Υπηρεσία τον ενέπλεξε σε μια αποστολή που ήταν βέβαιο εξ αρχής πως θα αποτύχει, οδήγησε στη δημιουγία ασφυκτικών συνθηκών που τον οδήγησαν σε παραίτηση. Αξιοσημείωτη είναι η ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό με το οποίο χειρίστηκε την Υπόθεση Οτζαλάν, στο Ναϊρόμπι, που ξέπλυνε μέρος της ντροπής από το όνειδος της παράδοσης ενός ηγέτη στα χέρια των διωκτών του και μάλιστα των Τούρκων(…).”