Η Τριμερής είναι προς των πυλών και είναι πρόδηλος ο κίνδυνος της απώλειας του φυσικού αερίου, εάν δεν γίνουν ορθοί χειρισμοί και η κατάργηση των ψηφισμάτων 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, επί τη βάσει των οποίων καθίσταται σαφές ότι το ψευδοκράτος που ανακηρύχθηκε στις 15 Νοεμβρίου του 1983 δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Ερώτημα, λοιπόν: Με όσα συζητούνται περί λύσης και λαμβάνοντας υπόψη τι μπορεί να φέρει η Τριμερής, οδηγούμαστε στην ανάκληση του ψευδοκράτους και την αποτροπή των τετελεσμένων της εισβολής ή στην αναγνώρισή τους, στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην απώλεια του φυσικού αερίου;
Την ίδια στιγμή, όσο άξαφνα εισέβαλαν στην ορολογία του Κυπριακού οι «όροι αναφοράς», άλλο τόσο άξαφνα φαίνεται να εγκαταλείπονται, επί του παρόντος, λόγω των τουρκικών απαιτήσεων.


Παρά ταύτα, τόσο η έκθεση του Γενικού Γραμματέα που κυκλοφόρησε την Παρασκευή, όσο και τα σημειώματα ενεργειών Αναστασιάδη – Ακιντζί, που επισυνάφθηκαν, κατ’ απαίτησιν του Συμβουλίου Ασφαλείας, αναδεικνύουν το ανώφελο της τριμερούς, σφραγίζοντας την ίδια ώρα τις εκ διαμέτρου αντίθετες οπτικές των δύο πλευρών, όχι μόνο για την ουσία του Κυπριακού, αλλά και για τις τουρκικές παρανομίες στην ΑΟΖ, που, όπως ξεκαθαρίζεται από τη Λευκωσία, δεν επιτρέπουν καμία επανέναρξη συνομιλιών.


Προβληματισμό, επίσης, προκάλεσε στο Προεδρικό η στάση της Τζέιν Χολ Λουτ, στην τηλεδιάσκεψη με τους διαπραγματευτές, πριν βεβαίως από τις χθεσινές επαφές με τους δύο ηγέτες (δεν είχαμε το αποτέλεσμα την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές). Κι αυτό γιατί έδειξε να κρύβει στο συρτάρι τους περιβόητους όρους αναφοράς, μετά από έξι στη σειρά αποστολές της στο νησί και τιτάνια προσπάθεια κατάληξης, που «τούμπαρε» αποκλειστικά και μόνο στην τουρκική πλευρά. Η στάση της να μην επιμένει στην ανάγκη κατάληξης στους όρους αναφοράς μπορεί εύκολα να ερμηνευτεί και ως αποδοχή ήττας ή και αποτυχίας. Σε σημείο μάλιστα που κάποιοι ορθώς άρχισαν να διερωτώνται ποιον επιπλέον ρόλο μπορεί να παίξει στο Κυπριακό.


Διαβάστε περισσότερα στη «Σημερινή» που κυκλοφορεί.