ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ η Τουρκία επί 36 χρόνια,
από 15η Νοεμβρίου 1983 έως 15η Νοεμβρίου 2019
συνεχίζει να αποτυγχάνει, σε δύο κύριους στόχους που επίμονα και αταλάντευτα επιδιώκει στη γενικότερη της στρατηγική:
– ΑΦ’ ΕΝΟΣ δεν τα κατάφερε, η πανίσχυρη Τουρκία, να νομιμοποιήσει διεθνώς το κατασκεύασμα της, το κατοχικό ψευδοκράτος του Αττίλα, που η ίδια ως Εισβολέας – Κατακτητής από το 1974, επέβαλε, διά της πολεμικής βίας και της βίαιης εθνοκάθαρσης και ισλαμοποίησης στα βόρεια, σκλαβωμένα από τον στρατό της, ελληνικά εδάφη της Κύπρου και, τα οποία, στο έννατο έτος εμπέδωσης της βίαιης και παράνομης διχοτόμησης, ανακήρυξε ως δήθεν ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος, το οποίο, έκτοτε, επιζητεί ματαίως την διεθνή αναγνώριση.


– ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ δεν κατόρθωσε, η πανίσχυρη Τουρκία, τον προγενέστερο κύριο και διαρκώς πρωτεύοντα απ’ το 1964 στόχο της: Την διάλυση του κυβερνωμένου από τους Έλληνες Κυπρίους, κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας.


– ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΕ η Τουρκία την απο-αναγνώριση και τη διεθνή από-νομιμοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία η ίδια η Τουρκία θεωρεί ως «εκλιπούσα».


– ΟΥΤΕ ΠΕΤΥΧΕ ως τώρα η Τουρκία – η πάντα ισχυρότερη Τουρκία – να υποβιβάσει και να υποβαθμίσει την παγκοσμίως αναγνωρισμένης νομιμότητας Κυπριακή Δημοκρατία, σε καθεστώς «διοίκησης κυπρο-ρωμιών του Νότου», ώστε να το… εξισώσει με το δικό της παράνομο κατοχικό ψευδοκράτος του Βορρά.


ΗΜΕΡΑ Τρίτη, 15η Νοεμβρίου 1983:


Ο επικεφαλής της πολιτικής πτέρυγας του κατοχικού καθεστώτος του Αττίλα, διακεκριμένος και πασίγνωστος εν Κύπρω ως αιμοσταγής Τουρκοκύπριος ηγέτης αρχιδολοφόνος της ΤΜΤ από το 1957 και αρχιτρομοκράτης αρχιστασιαστής από το 1963-1964 και Εισαγγελέας των Εγγλέζων Αποικοκρατών νωρίτερα, Ραούφ Ντενκτάς, στον τουρκοκρατούμενο από τον Αττίλα μαχαλλά της Λευκωσίας και από το καταληφθέν, βορείως του ξενοδοχείου Λήδρα Πάλας, κτήριο του Καπνεργοστασίου Διανέλλου και Βεργόπουλου όπου στέγασε την ψευδοβουλή του, εξασφαλίζοντας και με την «μέθοδο της σκανδάλης» τη συμμόρφωση και των διαφωνούντων Τουρκοκυπρίων, ανακοίνωσε την ίδρυση του δήθεν ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού «κράτους» του Αττίλα, ονόματι “Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti” (K.K.T.C.) ήτοι: «Βορείας Κύπρου Τουρκική Τζουμχουριετί της».
Υπ’ όψιν ότι το επίσημο όνομα του ιδρυθέντος από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ κράτους της Τουρκίας είναι το Türkiye Cumhuriyeti…


ΕΠΙ 36 ΧΡΟΝΙΑ, η Τουρκία – Κατακτητής, αποτελεί, βεβαίως, εξέχον κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ. Μονίμως ευνοούμενο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, υπό τη ηγεσία της υπερδύναμης των ΗΠΑ, τουρκικό κράτος, με τον μεγαλύτερο σε αριθμούς στρατό του ΝΑΤΟ μετά τον αμερικανικό.


– Η Τουρκία, η θωπευόμενη και μη θιγόμενη διαρκώς από τον ΟΗΕ – όργανο της Διεθνούς Κοινότητας από την λήξη του Β’ Παγκ. Πολέμου.


– Τουρκικό κράτος – Κατακτητής από το 1974 στα βόρεια ελληνικά εδάφη της Κύπρου, αδιαλείπτως φιλοφρονούμενο και φλερταριζόμενο συνάμα και από την τότε Σοβιετική Ένωση και από το, υπό την αρχηγία της Μόσχας, Σύμφωνο της Βαρσοβίας, για όσο υπήρχαν πριν από την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων και, κατόπιν, άχρι και νυν, της Ρωσικής Ομοσπονδίας του Πούτιν.


– Τουρκικό κράτος, το οποίο, επίσης, μονίμως διεκδικούσε ηγετικό ρόλο και στον Οργανισμό των Ισλαμικών κρατών.


– Τουρκικό κράτος, υποψήφιο κιόλας από το 1999 για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


– Τουρκία, πανίσχυρη έναντι της Κύπρου και ισχυρότερη έναντι της Ελλάδος, η οποία από της ανόδου των Ισλαμιστών του Ερντογάν το 2002 στην εξουσία, αναπτύσσει και την διακηρυγμένη νεο-θωμανική της Στρατηγική Βάθους, ώστε να καταστεί ο ισχυρότερος ηγεμόνας στην Ανατολική Μεσόγειο και παγκόσμιας πλέον εμβέλειας δύναμη.


ΑΥΤΩΝ λοιπών των διαστάσεων δύναμη, η Τουρκία, καταγράφεται ως αποτυχούσα έως τώρα, επί 36 συναπτά έτη, στους δύο κύριους στόχους της:


(α) Να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία.


(β) Να νομιμοποιήσει το κατοχικό της Ψευδοκράτος.


Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ταυτόχρονης επίτευξης των δύο αυτών τουρκικών στόχων υπήρξε και είναι ολοφάνερη, στις ευνοϊκές για την ατιμώρητη Τουρκία διαδικασίες των διακοινοτικών συνομιλιών υπό την αιγίδα του εκάστοτε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ από το έτος 1977 μέχρι σήμερα,
κάτω από το πέπλο της «λύσης»
Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας,
για την σύσταση – συνίδρυση – μετεξέλιξη μίας
«Ενωμένης Κυπριακής Ομοσπονδίας»,
δύο ισοτίμων επί παντός συνιστώντων, συνιδρυτικών, συγκυρίαρχων κρατών «στέιτς», «πολιτειών», “kurucu devletten”, ως ισότιμων συνιδιοκτητών εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου, υπό την «εγγυητική» επικυριαρχία της Τουρκίας…


ΑΥΤΗ η πολιτική της Τουρκίας
δεν τα κατάφερε ακόμη να επιτύχει τους στόχους της.


Σαράντα πέντε ήδη χρόνια από την εισβολή των στρατευμάτων του Αττίλα στην Κύπρο και τριάντα έξι χρόνια από την ανακήρυξη του Ψευδοκράτους του Αττίλα.


ΜΕ ΠΟΙΕΣ δυνάμεις, ποιά μέσα,
ποιές πολιτικές, ποιες μεθοδεύσεις,
κατάφερε η αδύναμη Κύπρος και η Ελλάδα,
να αποτρέψουν, να ναυαγήσουν, να εμποδίζουν
την επίτευξη των στόχων τής
κατά πολύ ισχυρότερης Τουρκίας;


ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ γι’ αυτού του είδους την καταμέτρηση και των συνυπολογισμών τους, εμπεριέχει ως αυτονόητα πολύ σημαντικότερη την αναζήτηση:


– Πόσα σπουδαιότερα θα ήσαν τα επιτεύγματα
της Κύπρου και της Ελλάδος εάν,
αμφότερα τα κράτη του Ελληνισμού,
φρόντιζαν να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη,
επαρκέστερα μέσα, αποφασιστικότερες πολιτικές
και πιο επιδέξιες μεθοδεύσεις,
εξισορρόπησης αφ’ ενός της τουρκικής ισχύος
και επωφελούς αξιοποίησης, αφ’ ετέρου,
των τουρκικών αδυναμιών;


ΣΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ αυτού του ερωτήματος,
συνοψίζεται (αν μπορεί να συνοψιστεί)
και ο ουσιαστικός αντίλογος
στις… μακροχρόνιες ανοησίες
που δεν ντρέπονται να εκφωνούν
και ανερυθριάστα, ως παμπάλαιο
μοναδικό κομματικό «ποιηματάκι»
ακόμη και οι νεαρότεροι δημαγωγίσκοι
της Λευκωσίας, λέγοντας δημοσίως:
«Και τι θέλετε εσείς; Διαπραγματεύσεις ή Πόλεμο;»…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ