Ένας κρύος Γενάρης στη Βοστώνη του 1990
Του Δημήτρη Κουρέτα*
Γενάρης 1990 Βοστώνη. Σκληρός χειμώνας. Μαθημένος να περνώ κάποιες ώρες με φίλους μετά τη δουλειά στο Πανεπιστήμιο στη Ελλάδα, το αναζητούσα και αυτό στην Αμερική. Ήταν όντως δύσκολο. Έτσι εκτιμούσα πολύ τη συντροφιά ενός συναδέλφου που είχα γνωρίσει στο εστιατόριο, και βρισκόμασταν μία το πολύ δύο φορές την εβδομάδα για καμιά μπύρα μετά τη δουλειά.
Συχνά με ρωτούσε πως είναι δυνατόν από μια χώρα όπως η Ελλάδα, κάποιος όπως εγώ, να μην έχει πρόβλημα που δούλευε σε ένα ανταγωνιστικό και απαιτητικό περιβάλλον όπως η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Του εξηγούσα ότι στην Ελλάδα οι προπτυχιακές σπουδές είναι πολύ καλού επιπέδου. Μια μέρα η συζήτηση είχε γυρίσει προσωπικά σε μένα, και κουβεντιάζαμε πως καθόμουν ώρες ατελείωτες μέχρι να ολοκληρώσω το πείραμα μου , και δεν το άφηνα για την επομένη μέρα. Του εξήγησα ότι στην Ελλάδα υπήρχαν πολλά παιδιά που μεγάλωσαν τη δεκαετία του 60, από γονείς που έζησαν τον πόλεμο και είχαν πάρει πολλά στοιχεία, που οι Αμερικανοί δεν καταλάβαιναν. Τέτοια ήταν τα στερημένα παιδικά χρόνια, δύσκολα σε επαρχιακές πόλεις, και οι σκληρές αρχές που έπαιρναν πολλά παιδιά. Όρια, τα οποία πολλές φορές επιβάλλονταν σε όλους τους κύκλους ζωής όχι μόνο στην οικογένεια. Πολλά χρόνια αργότερα σε μια συζήτηση μου με τον Παπά Θεόφιλο Φάρο, μου εξήγησε πόσο σημαντική ήταν για ένα παιδί η ύπαρξη ορίων και σκληρών κανόνων στην παιδική του ηλικία.
Συχνά με ρωτούσε πως είναι δυνατόν από μια χώρα όπως η Ελλάδα, κάποιος όπως εγώ, να μην έχει πρόβλημα που δούλευε σε ένα ανταγωνιστικό και απαιτητικό περιβάλλον όπως η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Του εξηγούσα ότι στην Ελλάδα οι προπτυχιακές σπουδές είναι πολύ καλού επιπέδου. Μια μέρα η συζήτηση είχε γυρίσει προσωπικά σε μένα, και κουβεντιάζαμε πως καθόμουν ώρες ατελείωτες μέχρι να ολοκληρώσω το πείραμα μου , και δεν το άφηνα για την επομένη μέρα. Του εξήγησα ότι στην Ελλάδα υπήρχαν πολλά παιδιά που μεγάλωσαν τη δεκαετία του 60, από γονείς που έζησαν τον πόλεμο και είχαν πάρει πολλά στοιχεία, που οι Αμερικανοί δεν καταλάβαιναν. Τέτοια ήταν τα στερημένα παιδικά χρόνια, δύσκολα σε επαρχιακές πόλεις, και οι σκληρές αρχές που έπαιρναν πολλά παιδιά. Όρια, τα οποία πολλές φορές επιβάλλονταν σε όλους τους κύκλους ζωής όχι μόνο στην οικογένεια. Πολλά χρόνια αργότερα σε μια συζήτηση μου με τον Παπά Θεόφιλο Φάρο, μου εξήγησε πόσο σημαντική ήταν για ένα παιδί η ύπαρξη ορίων και σκληρών κανόνων στην παιδική του ηλικία.
Για τη συνέχεια Liberal
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο FacebookΑκολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube