H Κύπρος μέσο για εκβιασμούς και πειρατείες.
Πάμε τώρα και στα εσωτερικά ζητήματα. Πριν από τον Τσαβούσογλου μίλησε και ο Ακιντζί. Και ήταν το ίδιο σαφής: «Την ημέρα που ο κ. Αναστασιάδης θα αποδεχθεί το πλαίσιο Γκουτέρες της 30ής Ιουνίου, δείχνοντας σεβασμό στις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ σε αυτό το θέμα και τη δέσμευσή του στις σχετικές με την αποτελεσματική συμμετοχή, συγκλίσεις, εκείνη την ημέρα, οι όροι αναφοράς θα ολοκληρωθούν». Δηλαδή, για να σταματήσει η τουρκική επιδρομή στην ΑΟΖ πρέπει από τη μια να συμφωνηθεί ο διαμοιρασμός και η μεταφορά του πλούτου μέσω Τουρκίας χωρίς καν συνομιλίες, και για να ολοκληρωθούν οι όροι αναφοράς και να ξεκινήσουν οι συνομιλίες πρέπει να αποδεχθεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την αποτελεσματική συμμετοχή έτσι όπως την αξιώνει ο Ακιντζί και η Άγκυρα. Πώς συνδέονται αυτά τα δύο; Αποτελεσματική συμμετοχή κατά τον τουρκικό νου σημαίνει πως αν η κυβέρνηση της επανενωμένης Κύπρου αποφασίσει ότι συμφέρει στην Κύπρο να πουλήσει το αέριο στην Αίγυπτο ή να το στείλει στην Ευρώπη μέσω του αγωγού EastMed ή να κατασκευάσει τερματικό σταθμό στο Βασιλικό και να το πουλά απευθείας από εδώ για να μεταφέρεται με πλοία ή με υποβρύχια ή με αερόστατα, θα υπάρχει το τουρκοκυπριακό βέτο, που δεν θέλουν να το λέμε βέτο αλλά αποτελεσματική συμμετοχή, για να λέει: όχι, πρέπει να πουληθεί στη διεθνή αγορά μέσω Τουρκίας, το είπε ο κ. Τσαβούσογλου.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, πολιτικές δυνάμεις στην Κυπριακή Δημοκρατία φωνάζουν στον Πρόεδρο το απολύτως ευκρινές: Να αποδεχτούμε τον εκβιασμό. Τόσο απλά. Να μην δαιμονοποιούμε την αποτελεσματική συμμετοχή. Να σκεφτούμε ότι έχει και η Τουρκία συμφέροντα που πρέπει να εξυπηρετηθούν… Ας πούμε ότι δεν είναι ικανοί να διακρίνουν πως αν δεχτούμε και αυτό τον εκβιασμό δεν υπάρχει επιστροφή, δεν υπάρχει μέλλον παρά μόνο τουρκικό. Όμως, ίχνος αξιοπρέπειας δεν υπάρχει;