Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος

Η κατοχική
Τουρκία δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα με
την εισβολή της στη Συρία, ιδιαίτερα
όταν στο θέατρο του πολέμου αλλά και
στο διπλωματικό πεδίο εμπλέκονται
πολλοί και πιο δυνατοί παίκτες. Είναι
προφανές πως στη, μεγάλης έκτασης,
ανακατανομή ισχύος που συντελείται
στον κόσμο, στην περιοχή μας, το ζητούμενο
είναι ποιος θα είναι ο μεγάλος παίκτης
και ποιοι θα έχουν μερίδιο στην πίτα
και θα έχουν ρόλο στο παιχνίδι ελέγχου.
Η Τουρκία, η οποία διακαώς θέλει να έχει
βασικό ρόλο, σπεύδει να δημιουργήσει
τετελεσμένα στην κυπριακή ΑΟΖ και στη
Συρία. Επιχειρεί με κάθε τρόπο να
επιβάλλει πολιτικές για να μείνει στο
παιχνίδι και να επενδύσει στην εφαρμογή
των επεκτατικών της σχεδιασμών.

Είναι σαφές πως
η Άγκυρα ξεσπά σε πιο αδύναμους κρίκους
της αλυσίδας, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος
και οι Κούρδοι, χωρίς αυτό να σημαίνει
πως θα διασφαλίσει τα επιδιωκόμενα της.
Η πολιτική της ισχύος λειτουργεί στην
Κύπρο. Η Τουρκία σφίγγει τον κλοιό γύρω
από την Κύπρο και επιχειρεί διά πυρός
και σιδήρου να επιβάλλει τους στόχους
της. Και στην ξηρά και στη θάλασσα. Είναι
σαφές πως διά της ενίσχυσης της παρουσίας
της, την αναβάθμιση της παρουσίας της
σε όλα τα πεδία, της αποσταθεροποίησης,
θεωρεί πως θα πετύχει.

Η τουρκική
συμπεριφορά σαφώς και έχει ενοχλήσει
πολλούς παίκτες στη διεθνή σκηνή. Κυρίως,
έχει ενοχλήσει η εισβολή στη Συρία. Και
με αφορμή τούτο ενισχύθηκε η
επιχειρηματολογία της Λευκωσίας για
την εισβολή στην ΑΟΖ.

Από τη στιγμή
που η Άγκυρα φαίνεται να έχει δυσκολία
να πείσει για τα εγκλήματα που διενεργεί
στη βόρεια Συρία, τότε η οποιαδήποτε
προσπάθεια στο διπλωματικό πεδίο θα
πρέπει να έχει μια μόνο πορεία: Την
αποκλιμάκωση της έντασης που προκαλεί
η Τουρκία. Κοντολογίς, την αποχώρηση
των στρατευμάτων της από τη Συρία και
την αποχώρηση της από την κυπριακή ΑΟΖ.
Τότε και μόνο τότε μπορεί να αρχίσει
ένας διάλογος για συνεννόηση.

Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr