Ή αλλιώς, η αποδόμηση του αριστερίζοντος (συχνά με τον μανδύα του φιλελεύθερου) ιδεοπολτού που έχει επιβληθεί στον δημόσιο λόγο…
Tο άρθρο δεν αφορά τις σιτεμένες κορασίδες τής (όπως αποδείχθηκε) νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ που αυτογελοιοποιήθηκαν «παρελαύνοντας» σαν παρτσακλά. 


Συριζαίες είναι, μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους, δεν μπορείς να περιμένεις περισσότερα. Αφορά τους, αρκετούς δυστυχώς, θεωρητικούς της «παρτσακλότητας» που τις υπερασπίστηκαν, άλλοι ενθουσιωδώς, κι άλλοι πιο συγκρατημένα αλλά με κατανόηση γι’ αυτό «που ήθελαν να πουν τα παιδιά».
Επειδή αυτός ο αριστερίζων (συχνά με τον μανδύα του φιλελεύθερου) ιδεοπολτός έχει επιβληθεί στον δημόσιο λόγο κι έχει επίσης διαμορφώσει μια τεχνική «ψαρώματος» του κοινού με περισπούδαστες αναλύσεις και σοφά γνωμικά, ότι τάχα μου πρέπει να «αφουγκραστούμε το μήνυμα» κάθε διαταραγμένου, αλλιώς είμαστε εθνίκια που έλεγε κι ο πρώην κύριος σύμβουλος και αυταρχικοί, ενώ αυτοί είναι η προοδευτικουριά και οι δημοκράτες, συγκέντρωσα τις «θέσεις» τους και τις αποδομώ, μία προς μία.

Για τη συνέχεια kourdistoportokali