Από την “Κύρου Ανάβασις” ώς σήμερα οι Κούρδοι λέγονται ήρωες
Εδώ, θα μου πεις, κοτζάμ Συμβούλιο Ασφαλείας και δεν έβγαλε ένα ψήφισμα να καταδικάσει την εισβολή! Βρήκαν αστείες δικαιολογίες η ΗΠΑ και η Ρωσία. Μαζί. Σαν να θέλουν να μοιραστούν την προδοσία. Και τη μοιράζονται ισάξια. Την προδοσία προς ένα βασανισμένο λαό, προς το διεθνές δίκαιο, προς την υπόσταση του ανθρώπου, προς έναν καλύτερο κόσμο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως; Πόσοι λαοί πρέπει να καταστραφούν, πόσες ανθρωποθυσίες στον βωμό των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων για να φανεί αντάξια των λαών της και να κουνήσει το δακτυλάκι της; Ακόμα να καταλάβουν οι διαχειριστές ότι τα 510 εκατομμύρια του ευρωπαϊκού πληθυσμού τους δίνουν τη δύναμη να διαφωνήσουν και να συγκρουστούν ακόμα και με τις υπερδυνάμεις. Να συγκρουστούν ενάντια στην προσφυγιά που φέρνει η νέα εισβολή, ενάντια στην ανθρωπιστική τραγωδία που φέρνει ένας δικτάτορας, να συγκρουστούν υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ της αυτοδιάθεσης των λαών, υπέρ της αυτοδιάθεσης των Κούρδων.
Το ξέρουν άραγε ότι στη Συνθήκη των Σεβρών, το 1920, οι τότε Ευρωπαίοι ηγέτες υπέγραψαν την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδιστάν; Κι ότι, μάλιστα, προέβλεπαν την αυτονομία των χωρών στις οποίες κυριαρχεί το κουρδικό στοιχείο «και οι οποίες βρίσκονται ανατολικά τον Ευφράτη, στα νότια των μεσημβρινών συνόρων της Αρμενίας, όπως αυτά θα καθοριστούν μεταγενέστερα, και στα βόρεια των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία και τη Μεσοποταμία» (άρθρο 62). Μα, ποιος ασχολείται με την ιστορία; Ας ξέρουν, όμως, ότι από τότε, αλλά και από δεκαετίες πριν από το 1920, οι Κούρδοι αγωνίζονται για την αυτονομία τους. Και δεν θα σταματήσουν να αγωνίζονται μετά από τις νέες τουρκικές επιθέσεις. Όσες θυσίες και να κάνουν. Όχι γιατί ψάχνουν κάτι διαφορετικό, κάτι διασκεδαστικό, να βάλουν στη ζωή τους, όπως κάνουν οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι όταν βαρεθούν τα ίδια και τα ίδια. Αλλά, γιατί ψάχνουν την ελευθερία τους. Την πατρίδα τους. Την ιστορία τους. Το δίκαιό τους. Γεννιούνται και πεθαίνουν παλεύοντας για ιδανικά. Αυτά που σε άλλους φαίνονται πρωτόλεια. Διότι, τα απολαμβάνουν και δεν περνά από το μυαλό τους ότι υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τη ζωή τους για να τα αποκτήσουν.
Αν μπορούσε να συλλάβει κάτι τόσο απλό ο νους του πλανητάρχη δεν θα έλεγε προχτές ότι «οι Κούρδοι πολέμησαν για λογαριασμό των ΗΠΑ εναντίον του Ισλαμικού Κράτους διότι ήθελαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ‘’τα εδάφη τους’’, για ίδιο συμφέρον». Λες και είναι κανένα μίασμα ένας λαός να αξιώνει να ελέγχει τα δικά του εδάφη. Πού να καταλάβει τώρα αυτός ότι οι Κούρδοι είναι οι αυτόχθονες κάτοικοι της Μεσοποταμίας, ότι αιώνες πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής, ακόμα και οι αρχαίοι Έλληνες, που κατακτούσαν τον τότε γνωστό κόσμο, στα Καρδούχεια Όρη βρήκαν την πιο σκληρή αντίσταση από τους Καρδούχους, όπως τους αποκαλούσε ο Ξενοφών στο Κύρου Ανάβασις. Άντε τώρα να μιλάς για ιστορία και να περιμένεις να έχουν αντίληψη αυτοί που δεν έχουν δική τους ιστορία. Ας ξέρουν μόνο ότι το όνομα Κούρδος, όπως διαβάζω κι εγώ, προέρχεται από τη νεοπερσική λέξη Κιούρτ που σημαίνει ήρωας. Ας ξέρουν κι ότι ο ιστορικός και στρατιωτικός Ξενοφών τους παρουσιάζει ως λαό ανυπότακτο, γενναίο και ικανότατο στη στρατιωτική τέχνη, ιδιαίτερα τον ανταρτοπόλεμο. Από το 400 π.Χ. μέχρι σήμερα δεν άλλαξε τίποτα. Ας ξέρουν, λοιπόν, τι θα αντιμετωπίσουν στα βουνά του Κουρδιστάν.
[email protected]