Η πρόσφατη
αποστολή τριών μαχητικών F-16C Block 52+ της
Πολεμικής Αεροπορίας πάνω από την Κύπρο,
μαζί με ένα C-130 το οποίο πραγματοποίησε
ρίψη αλεξιπτωτιστών, στο πλαίσιο της
άσκησης “Ατσάλινο Βέλος”, που διεξήγαγε
η Εθνική Φρουρά, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως.
Τόσο από τις ειδησεογραφικές πηγές, όσο
και από τον πολιτικό κόσμο σε Ελλάδα
και Κύπρο. Για να μην μακρηγορούμε, εμείς
θεωρούμε ότι πέρα από το κομμάτι των
εντυπώσεων, οφείλουμε να απαντήσουμε
σε ορισμένα ουσιώδη ερωτήματα.

Γράφει ο Στέργιος
Θεοφανίδης

Ερωτήματα πολύ
δύσκολο να απαντηθούν. Με ένα ναι, ή με
ένα όχι τουλάχιστον. Από πλευράς άσκησης
εξωτερικής πολιτικής, ή πολιτικής
βούλησης αν θέλετε, η απάντηση είναι
σίγουρα αρνητική. Όπως ήταν και το 1974.
Βέβαια από τότε έχουν αλλάξει πολλά,
από επιχειρησιακής πλευράς όμως μόνο,
για την Ελλάδα. Προς το καλύτερο. Με την
ανάλογη βαριά δαπάνη φυσικά όχι μόνο
σε χρήμα αλλά και σε προσπάθεια και
αίμα.

Η Πολεμική
Αεροπορία λοιπόν εξακολουθεί να έχει
τα μέσα και το κατάλληλα εκπαιδευμένο
ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό που δεν έχει
είναι οι διαθεσιμότητες του παρελθόντος.
Γιατί αυτός που υπέγραψε από ελληνικής
πλευράς το πρώτο μνημόνιο, αποδέχθηκε
το ποσό του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ
ανά έτος για τη συνολική κάλυψη των
αναγκών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων…

Αυτή είναι και
η απάντηση στο ερώτημα της κυρίας Μάρκου
του ΑΚΕΛ. Τα αεροσκάφη και οι αλεξιπτωτιστές
είναι που θα διώξουν το Γιαβούζ. Ούτε
οι διαμαρτυρίες, ούτε το διεθνές δίκαιο.
Όποιος διατυμπανίζει τα περί του
αντιθέτου, είναι είτε αφελής είτε
ιδιοτελής. Όπως κι αν λέγεται ο ίδιος ή
ο κομματικός φορέας που εκπροσωπεί.
Διαλέγει και παίρνει…

Διαβάστε τη συνέχεια στο defence-point.gr