Μπορούν με μια ματιά
να πουν αν τα ίχνη στην άμμο ανήκουν σε
άνδρα ή γυναίκα, αν είχε όπλο και να
ξεχωρίζουν αν ένας βράχος στην άκρη του
δρόμου είναι αληθινός ή ομοίωμα, κρύβοντας
στο εσωτερικό του εκρηκτικό μηχανισμό
–παλιό κόλπο της Χεσμπολά. Η έρημος δεν
έχει μυστικά γι’ αυτούς και αυτό είναι
που τους κάνει πολύτιμους για έναν
στρατό. Είναι οι Βεδουίνοι ανιχνευτές
του Ισραηλινού Στρατού.

Η επίλεκτη αυτή δύναμη
συμμετέχει δύο φορές τον χρόνο στις
μεγάλες ασκήσεις της Κεντρικής Διοίκησης
ενώ αρκετές εβδομάδες τον χρόνο μαθαίνει
σε πιλότους και άνδρες των Ειδικών
Δυνάμεων πώς να παραμείνουν ζωντανοί
πίσω από τις εχθρικές γραμμές –πρωτίστως
μένοντας ήρεμοι και δίχως να αναστατώνουν
το περιβάλλον. Όμως τον περισσότερο
χρόνο τον περνά περιπολώντας και
«διαβάζοντας» το έδαφος, ημέρα και
νύκτα.

Οι 300.000 Βεδουίνοι που
ζουν στην ισραηλινή επικράτεια
αντιστοιχούν περίπου στο 2,5% του πληθυσμού
και εξαιρούνται της στράτευσης στις
ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) γι’
αυτό όσοι υπηρετούν είναι εθελοντές.
Αν και είναι Άραβες, η πίστη τους δεν
αμφισβητείται καθώς Βεδουίνοι ανιχνευτές
προσφέρουν τις ανεκτίμητες ικανότητές
τους στον Ισραηλινό Στρατό από τον
Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948 και
συνολικά 368 έχουν χάσει την ζωή τους.

Συνεχίζοντας μια
παράδοση που τα τελευταία χρόνια τους
έχει φέρει πολλές φορές σε αντιπαράθεση
με τους άλλους Άραβες, το 10% των ικανών
προς στράτευση Βεδουίνων κατατάσσεται
στον Στρατό. Και αυτά που μόνο ένας
Βεδουίνος ανιχνευτής βλέπει, μπορούν
να κάνουν την διαφορά μεταξύ μιας «καλής
μέρας και μιας πολύ κακής μέρας»…

Για τους αμύητους, μια
πέτρα δεν είναι παρά μια πέτρα. Όμως μια
ανεπαίσθητη, για το απαίδευτο μάτι,
βύθισή της στο έδαφος σημαίνει ότι
κάποιος πάτησε πάνω της σε μια προσπάθεια
να μην αφήσει ίχνη στο χώμα. Το να περπατάς
πάνω σε πέτρες και χαλίκια για να καλύψεις
τα ίχνη σου είναι παλιό κόλπο αλλά δεν
ξεγελά το κοφτερό μάτι ενός Βεδουίνου
scout.

Το έδαφος είναι «ανοιχτό
βιβλίο» γι’ αυτούς. Τα πατημένα χορτάρια
πάνω σε ένα κομμάτι σίδερο στο έδαφος,
σπασμένα κλαδάκια με φύλλα διαφορετικού
χρώματος –σημάδι πως κάποιος τα έσπασε
περνώντας και μάλιστα φέροντας εξοπλισμό–
ακόμη και η μυρωδιά της φρεσκοπατημένης
βλάστησης, όλα «μιλούν» για εκείνον ή
εκείνους που πέρασαν από το συγκεκριμένο
μονοπάτι, πότε πέρασαν, αν χωρίστηκαν
και προς τα πού κατευθύνθηκαν ή αν
επιβιβάστηκαν σε όχημα.

«Ως Βεδουίνος, όλες σου
οι αισθήσεις είναι ευαίσθητες… Τα μάτια
σου, τα αυτιά σου, η αίσθηση της αφής,
ακόμη και η μύτη σου σε προειδοποιούν
για τον κίνδυνο σε μια περιοχή» λέει ο
Ταγματάρχης Γκαντίρ, Διοικητής μονάδας
στα σύνορα. Πρώτα κοιτούν αυτό που
φαίνεται και προσπαθούν να δουν τί δεν
ταιριάζει στην εικόνα.

«Αν ένας βράχος έχει
διαφορετικό σχήμα ή απόχρωση, κάποια
τρύπα ή εξόγκωμα που παραπέμπει σε
ανθρώπινη παρέμβαση, τότε αυτομάτως
είναι ύποπτος. Πρέπει να γνωρίζεις πολύ
καλά τα είδη των βράχων στην περιοχή
και η αντίληψή σου να είναι σε εγρήγορση
για να εντοπίσεις κάτι που δεν είναι
σωστό» εξηγεί.

Διαβάστε τη συνέχεια και δείτε φωτογραφικό υλικό στο ptisidiastima.com