Θα περίμενε κανείς να μιλούσαμε για άλλα πράγματα αυτήν την περίοδο. Μια περίοδο ανάρρωσης μετά την κρίση και κυρίως μετά την περιπέτεια διακυβέρνησης από το αριστερό και δεξιό λουμπεναριάτο.  Μια χώρα με μεγάλο έλλειμμα τεχνολογίας, καινοτομίας, παραγωγής και εφευρετικότητας, θα έπρεπε λογικά να έχει ανάλογες ανησυχίες καθώς ο κόσμος όλος εισέρχεται στην  εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Όλα δείχνουν ότι σε δέκα χρόνια μεγάλο μέρος του σημερινού  επιχειρηματικού περιβάλλοντος θα φαντάζει μουσειακό. Εμείς όμως συζητάμε για τη διδασκαλία της Ιστορίας και των Θρησκευτικών στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Και να συζητούσαμε επί της ουσίας να πεις χαλάλι. Απλά αλέθουμε σοβαρά ζητήματα  στον μύλο της πολιτικής αντιπαράθεσης αναζητώντας ψήγματα ιδεολογικής ηγεμονίας ενώ δίπλα μας ο κόσμος τρέχει με ασύλληπτες ταχύτητες. Η μεν δεξιά ελπίζει ότι ήρθε η ώρα αναβίωσης του πάλαι ποτέ ελληνοχριστιανικού πνεύματος, η δε αριστερά πασχίζει να κρατήσει ζεστό τον εθνομηδενισμό και τον αντικληρικαλισμό ως στοιχεία προοδευτικότητας. Η Ελλάδα αρνείται να ξεκολλήσει από τον εμφύλιο και την μεταπολίτευση. Δυστυχώς μεγάλο μέρος  του πολιτικού προσωπικού της έχει μάθει αυτά τα γράμματα και είναι μάλλον αργά για να μάθει νέα κόλπα.  

Για τη συνέχεια AthensVoice