Εν μέσω θρησκευτικής,
εκκλησιαστικής και πολιτικής κατά
προέκταση επίσκεψης προσκύνημα, αφού
προηγήθηκε σχετική «άδεια» των κατοχικών
αρχών στους πραγματικούς κατοίκους της
κυπριακής κωμόπολης Λύσης μετά από 45
χρόνια από την τουρκική εισβολή και την
συνεχιζόμενη κατοχή, έτσι ώστε να
λειτουργήσουν την εκκλησία του χωριού
τους, εσυνέβη μία απρόβλεπτη εξέλιξη,
κατά την οποία νεαρός έφηβος Έλληνας
της Κύπρου, προχώρησε σε πράξη υποστολής
της κατοχικής σημαίας.

Ένας νεαρός 16χρονος
Έλληνας της Κύπρου υπέστειλε με τόλμη
και δύναμη ψυχής την σημαία της τουρκικής
κατοχής στο δημοτικό σχολείου του
χωριού, γενέτειρα του ήρωα Γρηγόρη
Αυξεντίου, Λύση. Αυτή η πράξη θάρρους
και αυταπάρνησης του Ελληνόπουλου της
Κύπρου εκφράζει την βούληση ενός
ιστορικού έθνους, όπως το ελληνικό, που
θέλει και διεκδικεί να ζει ελεύθερα και
σε συνθήκες δικαιοσύνης.

Τα έθνη πορεύονται στην
ιστορία, δηλαδή υπάρχουν ως ιστορικές
μονάδες διεκδικούσες θέση και ρόλο
ανάλογο ενός πολιτισμού και λαμπρής
ιστορίας. Η εθνική πορεία κάθε λαού
προβάλλει και ως πορεία διαπαιδαγώγησης,
κοινωνικοποίησης και αγωγής στον χώρο
και τον χρόνο του ιστορικού παρελθόντος
και ως τέτοιο εκπαιδεύει, πλάθει
χαρακτήρες, γαλουχώντας τις επόμενες
γενεές με αξίες ζωής και παραδείγματος
αυτών που αγωνίστηκαν και έπεσαν
αγωνιζόμενοι για αρχές και ιδανικά.

Η εικόνα του έθνους δεν
είναι ποτέ στατική, ούτε και μονοδιάστατη.
Τούτο αναδεικνύεται ως ιστορία που
βιώνει δυναμικά το παρόν και προβάλλει
αισιόδοξα το μέλλον. Μια τέτοια διαδρομή
ιστορικού παρελθόντος, δημιουργικού
παρόντος και ενός κατά πάντα φωτεινού
επερχόμενου μέλλοντος προσδίδει σε
λαούς και έθνη προοπτική ευτυχούς και
δυναμικής πορείας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο huffingtonpost.gr