Το σύστημα αυτό προέβλεπε το διαχωρισμό των στερεών αποβλήτων και τη χρήση τους στην ηλεκτροπαραγωγή. (Θεωρείται ανανεώσιμη πηγή ενέργειας και ακόμη και η προκύπτουσα ποσότητα CO2 δεν προσμετράται στο εθνικό ισοζύγιο).

Εκτός από πλήθος κόσμου, ξεχώριζε το πανό του ΠΑΜΕ, ενώ κάποιος ανεγκέφαλος που διέκοπτε και φώναζε οτι “εκπροσωπεί το 8% του δήμου Πικερμίου και δεν γίνεται να μην τον έχουν καλέσει επισήμως..”, υπήρχε γενικώς ταραχή και οχλοβοή. Μας έκοψαν το ρεύμα κατά τη διάρκεια της διάλεξης ενός Αμερικάνου καθηγητή και τελικά ήρθε η αστυνομία για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.

Το πρόβλημα των κατοίκων που έκαναν τους ταραξίες (εκτός από τα συμφέροντα των βοθρατζήδων που θίγονταν) : Δεν ήθελαν το έργο να γίνει ιδιωτικό. Ήθελαν επίσης την διασύνδεση τους με την Ψυττάλεια για να μην ρέουν τα καθαρισμένα απόνερα στην Ανατολική πλευρά της Αττίκης και όλα αυτά από το δημοσιο φυσικά…
Να σημειώσουμε εδώ ότι τα καθαρισμένα ύδατα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για πότισμα και πυρόσβεση, αλλά ουδείς ήθελε να ακούσει.

Δεν γνωρίζω σήμερα τι εχει γίνει μετά από τόσα χρόνια. Αν κάποιος είναι κάτοικος της περιοχής και δεν εχει πια βόθρο, ας μας το πει.
Αλλά το δίδαγμα παραμένει το ιδιο: κάποιοι λίγοι λοβοτομημένοι σταματούν την πρόοδο, απαιτούν όλα να τα κάνει το κράτος – λες και δεν θα τα πληρώσουν οι πολίτες – και όλα αυτά τα ονομάζουν “αγώνες”…

……. 

Είναι θέμα πίστης. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αλλεργία με το γεγονός ότι θα βγάλει κέρδη ο εργολάβος (έτσι μιλάμε για υπερκέρδη, για πάρτυ των εργολάβων κλπ).

 Ακόμη κι αν με τον εργολάβο θα στοίχιζε 150 ευρώ (100 λειτουργικό κόστος και 50 τα υπερκέρδη του) ενώ με δημόσια διαχείριση (λόγω κακοδιαχείρισης, αναποτελεσματικών δομών, έλλειψης κινήτρων, προσωπικές αντζέντες των ιθυνόντων αντιθετες με το δημόσιο συμφέρον, κομματικών και παραταξιακών παρεμβάσεων κ.α.) θα είχε κόστος λειτουργίας 200 ευρώ (βλέπε ΕΒΖ, Λάρκο και τόοοοοσες άλλες μαύρες τρύπες του δημοσίου που παρέχουν τις υπηρεσιες του σε ψηλότερη τιμή και χειρότερη ποιότητα από έναν ιδιώτη), οι πιστοί αυτού του δόγματος προτιμούν να πληρώνουν οι ίδιοι «κάτι τις παραπάνω» αρκεί να μην βγάλει κέρδη ο εργολάβος, κατάσταση lose – lose δηλαδή (προκειμένου να χάσεις εσύ είμαι διατεθειμένος να χάσω κι εγώ).