Στις
27 Φεβρουαρίου 1953 οι πιστωτές της Γερμανίας
με πρωτοβουλία των ΗΠΑ συγκεντρώθηκαν
στο Λονδίνο για να διευθετήσουν το χρέος
της Γερμανίας και συγκεκριμένα αυτό
της Δυτικής Γερμανίας. Το γερμανικό
χρέος (προπολεμικό και μεταπολεμικό)
ανερχόταν σε 32 δισεκατομμύρια μάρκα,
χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές
επανορθώσεις και αποζημιώσεις. Στους
πιστωτές περιλαμβάνονταν χώρες, όπως
οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η
Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Ιράν, η
Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Γιουγκοσλαβία,
η Νότιος Αφρική και η Ελλάδα. Η Ρωσία
και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν
συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις.

Το
«κούρεμα» του γερμανικού χρέους, μαζί
με το σχέδιο Μάρσαλ, βοήθησαν καθοριστικά
στην οικονομική «απογείωση» της
καθημαγμένης από τον πόλεμο Δυτικής
Γερμανίας και τη βοήθησε να ενταχθεί
ομαλά στους διεθνείς θεσμούς. Λόγω της
οικονομικής της ανάπτυξης, η αποπληρωμή
του χρέους ήταν εύκολη υπόθεση για τη
Δυτική Γερμανία. Η τελευταία δόση του
πληρώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010, όταν η
Ελλάδα βρισκόταν στον αστερισμό του
πρώτου μνημονίου.

Το
«κούρεμα» του γερμανικού χρέους το 1953
χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα από μη
κυβερνητικές οργανώσεις (ATTAC κ.ά.) για
τη διεκδίκηση διαγραφής του χρέους των
υπερχρεωμένων χωρών του Τρίτου Κόσμου.
Το επικαλέστηκε για το ελληνικό χρέος
και ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και νυν
πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά τη
διάρκεια επίσκεψής του στο Ευρωκοινοβούλιο
στις 27 Σεπτεμβρίου 2012.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr