Νίκος Κατσουρίδης
«Αν τελικά συγκληθεί αυτή η διάσκεψη, αν δηλαδή συμφωνήσουν τα Ηνωμένα Έθνη να την συγκαλέσουν και οι τρεις εγγυήτριες συναινέσουν, τότε στόχος αυτής της προσπάθειας πρέπει να είναι η επανάληψη των επισήμων συνομιλιών κατά τρόπον ο οποίος θα είναι αποδοτικός»
Φαίνεται ότι η προταθείσα ιδέα, όποιου και αν είναι η αρχική πατρότητα, για σύγκλιση άτυπης διάσκεψης στο πρότυπο του Κραν Μοντανά, υιοθετείται και από τους δύο ηγέτες των κυπριακών κοινοτήτων. Και τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Μουσταφά Ακιντζί. Σκεπτόμενοι θετικά, ας θεωρήσουμε ότι και οι δύο συναισθάνονται πλήρως το επικίνδυνο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το Κυπριακό. Ένα αδιέξοδο, το οποίο η Τουρκία εκμεταλλεύεται για να προωθήσει τα διχοτομικά και επεκτατικά της σχέδια. Τόσον αναφορικά με τη λύση του Κυπριακού, όσο και με την περίπτωση της κυπριακής ΑΟΖ. 
Αν τελικά συγκληθεί αυτή η διάσκεψη, αν δηλαδή συμφωνήσουν τα Ηνωμένα Έθνη να την συγκαλέσουν και οι τρεις εγγυήτριες συναινέσουν, τότε στόχος αυτής της προσπάθειας πρέπει να είναι η επανάληψη των επισήμων συνομιλιών κατά τρόπο ο οποίος θα είναι αποδοτικός. Κατά συνέπειαν η άτυπη διάσκεψη «πενταμερής», θα πρέπει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για έναν νέο επίσημο παραγωγικό κύκλο συνομιλιών. Η άτυπη διάσκεψη κατά συνέπειαν προϋποθέτει καλή προετοιμασία. Γιατί ο καθένας κατανοεί ότι στις συνθήκες οι οποίες έχουν διαμορφωθεί, μια νέα αποτυχία θα δημιουργήσει όχι απλώς εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, αλλά και άκρως επικίνδυνες έως εκρηκτικές. Συνεπώς το λογικό συμπέρασμα από τα πιο πάνω είναι ότι οι πλευρές θα πρέπει, πέραν της καλής προετοιμασίας, να προσέλθουν και με την ανάλογη καλή θέληση και βούληση να εξευρεθεί η καλύτερη προσέγγιση, η οποία θα οδηγήσει στην επανάληψη των επισήμων συνομιλιών πάνω σε βάση υγιή. Τόσον αναφορικά με τη διαδικασία όσον και την ουσία. Υγιής βάση είναι μόνο εκείνη η οποία οδηγεί με τη σειρά της σε λύση αρχών στο Κυπριακό. 
Είναι απαραίτητο να διευκρινισθεί ότι εφόσον θα είναι άτυπη πενταμερής, άρα θα είναι παρούσες και οι εγγυήτριες δυνάμεις, αντικείμενο δεν θα είναι μόνο η εσωτερική πτυχή του Κυπριακού αλλά και η διεθνής. Κατά συνέπειαν όταν μιλάμε για τα μέρη τα οποία θα πρέπει να επιδείξουν καλή θέληση και βούληση για να έχουμε θετικό αποτέλεσμα, εννοούμε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Δηλαδή πέραν των δύο κοινοτήτων και οι τρεις εγγυήτριες και πρωτίστως η Τουρκία. 
Ο κύριος υπαίτιος και ένοχος της κυπριακής τραγωδίας και αποκλειστικός αίτιος της συνεχιζόμενης κατοχής. Και αφού το ζητούμενο είναι η άτυπη πενταμερής να προετοιμάσει την επίσημη διάσκεψη με στόχο λύση αρχών, άρα βασισμένη στις αρχές και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, ο ίδιος ο Γ.Γ. του Οργανισμού θα πρέπει να στηρίξει αυτήν τη βάση. Το οποίο κατά την άποψή μου του δίνει χρυσή ευκαιρία να ξεκαθαρίσει στην άτυπη διάσκεψη δύο επίμαχα σημεία της τελευταίας – τελευταίας πρότασης – πλαίσιό του. Δηλαδή τους «όρους αναφοράς» και τις «νέες ιδέες». Η κοινή λογική λέει ότι από τη στιγμή που θα συμφωνηθεί η διαδικασία στην άτυπη διάσκεψη, ο σκόπελος των «όρων αναφοράς» θα έχει ουσιαστικά ξεπερασθεί. Και σε ό,τι αφορά τα περί «νέων ιδεών» είναι καθήκον να ξεκαθαρίσει ότι αυτές δεν μπορεί να αντίκεινται στις αποφάσεις του ΟΗΕ περί Κύπρου. Άρα διχοτόμηση όποιας μορφής, απόσχιση, προσάρτηση και δύο κράτη προαποκλείονται. Αυτό αποτελεί την πιο ουσιαστική προϋπόθεση για να προχωρήσει η όποια διαδικασία. Πέραν τούτου, είναι ζωτική ανάγκη να διαπιστωθεί στην άτυπη διάσκεψη η ύπαρξη κοινού στρατηγικού στόχου για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Βέβαια αν υπάρχει συναντίληψη σ’ αυτά που έχω προαναφέρει, τότε έπονται αρκετά άλλα ζητήματα. Πως υλοποιείται δηλαδή ο κοινός στρατηγικός στόχος. Με ποια διαδικασία και κυρίως με ποιες τοποθετήσεις επί της ουσίας των γνωστών σε όλους προβληματικών πτυχών του Κυπριακού. Τόσο εκείνων οι οποίες θα ρυθμίσουν την εσωτερική πτυχή, τη σχέση των δύο κοινοτήτων όσο και τη διεθνή, άρα την κατάργηση των διεθνών συμφωνιών, οι οποίες αλυσοδένουν την Κυπριακή Δημοκρατία και την αντικατάστασή τους με άλλη Διεθνή Συμφωνία, που θα καθιστά την Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία κανονικό κράτος και η οποία θα προέλθει μέσα από μια πραγματική διεθνή διάσκεψη όπως κατ’ επανάληψιν έχει προταθεί και εξηγηθεί από την ε/κ πλευρά και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Προφανώς ο ΟΗΕ δεν θα αρκεστεί στο γεγονός ότι οι δύο κοινότητες υιοθετούν την ιδέα άτυπης διάσκεψης για να τη συγκαλέσει. Μάλλον θα χρειαστεί είτε μέσω Λούτ είτε μέσω συνάντησης των δύο ηγετών να ακούσει και από τους δύο όχι μόνο ότι συμφωνούν στη σύγκλησή της αλλά και κάτι περισσότερο. Την ίδια ώρα, τόσο οι κοινότητες όσο και τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη αλλά και Ελλάδα – Ηνωμένο Βασίλειο και ευρύτερα η διεθνής κοινότητα να ξεκαθαρίσουν ένα ζήτημα: Είναι δυνατόν να επαναρχίσουν συνομιλίες υπό την όποια μορφή με την Τουρκία να αλωνίζει πειρατικά και παράνομα στην κυπριακή ΑΟΖ και τα κυπριακά χωρικά ύδατα; Φυσικά και όχι. Πέραν τούτων υπάρχει ακόμα ένα προκαταρκτικό θέμα προς διευκρίνιση, πριν πάμε σε άτυπη. Είναι το θέμα του Φυσικού Αερίου. Η μια πλευρά το θέλει στο τραπέζι των συνομιλιών και η άλλη όχι. Ανεξαρτήτως δυσκολιών, η κατ’ αρχάς σύμπτωση θέσεων ως προς τη σύγκλιση άτυπης πενταμερούς, είναι μια ευκαιρία να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο σωστό πλαίσιο και σε υγιή βάση.


Πηγή: Σημερινή