Το τέλος της δημόσιας εκπαίδευσης
Δύο πανεπιστημιακοί κι ένας δημοσιογράφος δεν φτάνουν για να ολοκληρωθεί η καταστροφή της δημόσιας εκπαίδευσης.
Πρώτον, πρέπει να βρεθούν στην κατάλληλη θέση. Και έγιναν και οι τρεις υπουργοί Παιδείας.
Δεύτερον, χρειάζεται να τους δοθεί χρόνος. Και τους δόθηκαν τέσσερα χρόνια. Τρίτον, χρειάζεται και το κατάλληλο περιβάλλον, η συμφωνία των επαγγελματιών του κλάδου –των λεγομένων «λειτουργών»– και η αδιαφορία των αμέσως ενδιαφερομένων, των μαθητών και των γονέων τους. Ξεκινώ από τους τελευταίους.
Οι γονείς και τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση περίπου σαν τη στρατιωτική θητεία. Είναι υποχρεωτικό το πέρασμα από τα θρανία και τα αμφιθέατρα και το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει είναι να τη βγάλεις με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος, οικονομικό, ψυχικό, διανοητικό. Η δημόσια εκπαίδευση μπορεί να μην είναι δωρεάν, όμως όσο τη λέμε δωρεάν η πρώτη προϋπόθεση καλύπτεται.
για τη συνέχεια kathimerini