Ένα μόνο τουρκικό ναυπηγείο, με 200 περίπου πλοία τον χρόνο, μέχρι και το 2017 στηριζόταν κατά 50% περίπου σε επισκευές που έκαναν εκεί ελληνικά πλοία – ενώ οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ πως δεν είναι ο μοναδικός τρόπος, με τον οποίο στηρίζουμε την τουρκική οικονομία. Για παράδειγμα, το βαμβάκι μας εξάγεται κυρίως στην Τουρκία, εισπράττουν οι αγρότες μας περί τα 350 εκ. €, μετατρέπεται εκεί σε νήμα και το εισάγουμε πληρώνοντας 1,5 δις € – ενώ τα ρούχα του Ελληνικού Στρατού φτιάχνονται στα Άδανα της Τουρκίας. Έτσι ασφαλώς η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.