Εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες επίμονες πληροφορίες, αμερικανικής προέλευσης, υποστήριζαν ότι θα γίνει θερμό ελληνοτουρκικό επεισόδιο με τα εξής  χαρακτηριστικά: 1. Οι δυο πλευρές θα έχουν αλληλοενημέρωση ώστε  κανείς να μην αιφνιδιάσει τον άλλο. Σχόλιο: Στημένη δουλειά. 2. Το επεισόδιο θα είχε σοβαρές υλικές και ανθρώπινες απώλειες. Σχόλιο: Σκάσε και κολύμπα. 3. Χρόνος του επεισοδίου ο Ιούνιος-Ιούλιος, που θα ήταν περίοδος εκλογών, ανέφεραν οι πληροφορίες, όταν όλοι, τότε, μιλούσαν για εκλογές τον Οκτώβριο. Σχόλιο: Η διεξαγωγή των εκλογών δεν είναι υπόθεση των υποτελών αβορίγινων, ερυθρόδερμων ή Ελλήνων (εθνομηδενιστών τε και πατριωτών). Συνέπεια του θερμού επεισοδίου, συνέχιζαν οι πληροφορίες, θα ήταν η αναβολή, για άγνωστο διάστημα, των εκλογών. Αυτό το τελευταίο θυμίζει ότι ο υφυπουργός των ΗΠΑ Ηγκλμπέργκερ ή ο Γουώρεν (δεν θυμάμαι καλά) ανακοίνωσε, φθάνοντας εν μέσω θέρους στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ότι θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα τον επόμενο Οκτώβριο ενώ ο τότε πρωθυπουργός Κων/νος Μητσοτάκης έπεσε από τα σύννεφα.
Πρώτο συμπέρασμα: Θερμό επεισόδιο θα γίνει ή δεν θα γίνει ανάλογα με την προγραμματισμό των ΗΠΑ. 
Δεύτερο συμπέρασμα: Η διεξαγωγή εκλογών υπόκειται, κατά περίπτωση, στο πρώτο συμπέρασμα.
Το θερμό επεισόδιο παίχτηκε στα πρωτοσέλιδα και στα τηλεοπτικά Δελτία με οδηγό τις δηλώσεις Αποστολάκη, κυμαινόμενες από έκφραση ανησυχιών έως την ανεμελιά με χαρακτηριστικό  «δεν κάναμε καμία προετοιμασία για πόλεμο». Το κλίμα βελτιώθηκε μόλις πήγαμε στην Τουρκία για να συζητήσουμε τα (αμερικανικής έμπνευσης) ΜΟΕ, όπως ακριβώς ήθελαν οι ΗΠΑ. Αυτό λέγεται υπερήφανη εξωτερική πολιτική χωρίς Κοτζιά. Με τον Κοτζιά υπογράφουμε υπερήφανα στις Πρέσπες. 
Παρατήρηση: Ο κ. Πάϊατ διαμήνυσε στην Τουρκία ότι αντί να απειλεί πρέπει να συζητήσει. Τι να συζητήσει; Το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Αιγαίου και των νησιών, υπό το ψευδώνυμο των ΜΟΕ; Αν δεν ήταν τόσο πολύ φίλοι μας οι ΗΠΑ τι θα έλεγαν στην Τουρκία; Μήπως ότι «τα λόγια είναι περιττά», όπως το 1974;

Σε κάθε περίπτωση: Όσα συμβαίνουν έως τώρα αντιγράφουν πιστά τις οδηγίες Κίσινγκερ για την ελληνοτουρκική «κρίση» του Μαρτίου του 1987: Ο τρόπος να ξεπεραστεί η απόλυτη άρνηση των λαών σας να συνομιλήσουν οι δυο κυβερνήσεις (είπε ο Κίσινγκερ στον Α. Παπανδρέου τον Οκτώβριο/Νοέμβριο του 86) είναι να προκληθεί κίνδυνος πολέμου, οπότε οι δυο λαοί θα συνετιστούν. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, κλίμα «πολέμου» τον Μάρτιο του 87 και ακολούθησε η συνάντηση Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός. Έκτοτε οι συνομιλίες των δυο πλευρών συνεχίζονται. Με τα γνωστά αποτελέσματα. 
Τα δεδομένα τώρα από την πλευρά της Τουρκίας είναι ότι ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι θα απολυθούν εκατό χιλιάδες κληρωτοί. Ταυτόχρονα συνεχίζονται οι συλλήψεις αξιωματικών, υποτίθεται οπαδών του Γκιουλέν. Η ένταση με τις ΗΠΑ κορυφώνεται με αφορμή την παραλαβή,  περί τα τέλη Ιουλίου, των S 400. Με αποδυνάμωση των ΕΔ και ανοιχτούς λογαριασμούς με την Υπερδύναμη ποιος διακινδυνεύει θερμό επεισόδιο; Αν ο Ερντογάν προκαλέσει επεισόδιο και δεν μπορεί να κομπάσει για περιφανή νίκη επί των  γκιαούρηδων, πάει για να χάσει το κεφάλι του. Ο Ερντογάν ασχολείται τώρα με τις εξορύξεις στην Κύπρο όπου, όμως, την ευθύνη έχουν οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες και οι χώρες τους, ΗΠΑ, Γαλλία. Ο Ερντογάν ούτε να χτυπήσει την πόρτα τους δεν τολμάει. Αλλά και κανείς, εκτός από τα ελληνικά πρωτοσέλιδα, δεν φαίνεται διατεθειμένος να τον επιπλήξει για τις αταξίες του. Η ΕΕ, στην ουρά των ΗΠΑ, απειλεί αλλά οι εξελίξεις εξαρτώνται από την Ουάσιγκτον. Η Ρωσία σιωπά. Είναι σαν να έχουμε Γόρδιο Δεσμό χωρίς Μεγαλέξανδρο.
 Ο Ερντογάν συμπεριφέρεται, λένε, στην Κυπριακή Δημοκρατία σαν να είναι κράτος  περιορισμένης κυριαρχίας. Σάμπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία ή η Ιταλία του Σαλβίνι διαφέρουν; Τα ελληνικά ΜΜΕ λένε ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη διεθνώς. Τόσο απομονωμένη ώστε να συνεχίζει απτόητη να κάνει όσα κάνει. Η Ελλάδα τι είναι; Με συμμάχους το Ισραήλ και την Αίγυπτο, με τόσες κολακείες περί διεθνούς ρόλου της αναβαθμισμένης Ελλάδας, ούτε ένας δεν βρίσκεται να πει ότι αν σας την πέσει η Τουρκία εμείς θα αντιταχθούμε, μαζί σας. Ούτε ένας. Όπως έλεγε ο Ντε Γκώλ: Όταν υπερασπίζεσαι την πατρίδα σου είσαι μόνος. Το είχε πει κι ο Σολωμός για την Ελευθερία/Ελλάδα στην Ευρώπη: «μοναχή το δρόμο πήρες εξανάλθες μοναχή, δεν είναι εύκολες αι θύραις όταν η χρεία τες κουρταλεί». Στο τέλος το είπε και ο Αποστολάκης: «Είμαστε μόνοι», δήλωσε, μέσα στη μοναξιά του κι αυτός, εκτός του Επικρατείας.
Ο Κίσινγκερ έδωσε το 1974 πράσινο φως να καταληφθεί τμήμα της Κύπρου αλλά οι ΗΠΑ δεν νομιμοποίησαν την Κατοχή. Το δώρο ήταν δηλητηριασμένο. Ο Ερντογάν τώρα παζαρεύει  με τον τρόπο που το κάνουν οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι: Απειλώντας και εκβιάζοντας. Όχι αυτούς αλλά εμάς. Οι φίλοι μας και σύμμαχοι είναι έτοιμοι να κάνουν κηδεία με ξένα κόλλυβα. Να δώσουν στην Τουρκία, αν φρονιμέψει, αυτά που μας ανήκουν. Υπάρχουν μερικοί πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν να παιχτεί το έργο. Επιφανείς, όπως ο Σημίτης και ο Κοτζιάς. Ο πρώτος είπε καθαρά να δώσουμε ότι μας ζητούν για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Ποια χειρότερα; Ο δεύτερος είπε ότι δεν πρέπει να είμαστε «μοναχοφάηδες». Και οι δυο συγκεντρώνουν τα λεγόμενα «φώτα της δημοσιότητας». Που, όμως, μοιάζουν με κατάφωτη δημόσια διαπόμπευση. Οι προηγούμενοι δεν το κατάλαβαν. Οι τωρινοί το αγνόησαν. Και τιμωρήθηκαν.