Το brain drain ή πιο απλά το «τρεχάτε ποδαράκια μου μακριά από την ψωροκώσταινα»,  όντας ένα σοβαρότατο ζήτημα πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης του Κράτους, εν μέσω προεκλογικής επιχειρηματολογίας, αναδεικνύεται έντονα, αναζητώντας επιτακτικά λύση. Επί της ουσίας όμως δεν έχουμε ακούσει κανέναν σοβαρό λόγο για να πεισθούμε ότι η επιστροφή αξίζει να γίνει σύντομα πραγματικότητα.
Γράφει η Αλίκη Τσίκα
Όντας η ίδια νέος άνθρωπος, που ζει και εργάζεται στη χώρα που βάναυσα ανάγκασε την πλειοψηφία των συνομηλίκων μου, φίλων, γνωστών, συμμαθητών ή απλώς ηλικιακών «συνοδοιπόρων», να εγκαταλείψουν τρέχοντας τη χώρα τους, δυστυχώς δεν ακούω και δε βλέπω τίποτα ουσιαστικό για να τους πω κι εγώ με τη σειρά μου «γύρνα μωρέ πίσω, είναι καλύτερα τα πράγματα».
Μάλιστα σε μία πρόσφατη ευκαιρία που μου δόθηκε για να συνομιλήσω και να θέσω τον εν λόγω προβληματισμό μου, σε πολιτικό εκπρόσωπο, λέγοντας του ότι εγώ δεν θα μπορέσω να προσφέρω στα παιδιά μου, έστω και τα μισά από αυτά που προσέφεραν οι γονείς μου σε εμένα, η απάντησή του ήταν «Αυτό είναι το τίμημα του ότι έμεινες στη χώρα»!
Για τη συνέχεια ThePresident