Είναι σημαντική ημέρα
γιατί υπενθυμίζει σε όλους εμάς που
ασχολούμαστε με τη δημοσιογραφία τη
σπουδαιότητα της προστασίας των
θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας
της έκφρασης και της ελευθερίας του
Τύπου, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο
19 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα
Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, αλλά και
από το Σύνταγμά μας.

Με αφορμή την Παγκόσμια
Ημέρα Ελευθεροτυπίας, το Newpost συνεχίζει
τα αφιερώματα για τη Γενοκτονία των
Ποντίων, παρουσιάζοντας μία ιστορία
συγκλονιστική. Γιατί το έργο, η αυτοθυσία
και το τέλος του δημοσιογράφου και
εκδότη, Νίκου Καπετανίδη, τον ανέδειξαν
σε έναν από τους μεγαλύτερους εθνομάρτυρες.
Η φυσιογνωμία του συνεχίζει να συγκινεί
μέχρι και σήμερα, αφού αποτελεί φωτεινό
σύμβολο, όχι μόνο για τους Πόντιους αλλά
και για όσους δεν έχουν καταγωγή από τη
Μαύρη Θάλασσα.

Γεννήθηκε το 1889 στη
Ριζούντα του Πόντου, σπούδασε σε ένα
από τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα
της εποχής, το Φροντιστήριο Τραπεζούντας,
το οποίο αποκαλούσαν «Φάρο της Ανατολής».
Ο Νίκος Καπετανίδης υπέγραφε αρχικά
κείμενά του ως «Σίσυφος» και αργότερα
ως «Σπύρος Φωτεινός». Όταν εισήχθη
επαγγελματικά στο χώρο μέσω του περιοδικού
του Φίλωνα Κτενίδη «Επιθεώρησις», άρχισε
να υπογράφει κανονικά, ενώ στα έξι
τελευταία από τα 24 τεύχη ανέλαβε τη
διεύθυνση, λόγω αναχώρησης του Κτενίδη
για σπουδές.

Χρονογραφήματα του
Καπετανίδη θα βρούμε στην εφημερίδα
«Φάρος της Ανατολής, ενώ παρουσία του
υπάρχει και στην «Ηχώ του Πόντου». Το
1917 εξέδωσε την εφημερίδα «Σάλπιγξ» η
οποία κυκλοφορούσε καθ’ όλη τη διάρκεια
της ρωσικής κατοχής (1916-1918). Τον Οκτώβριο
του 1918 με την αποχώρηση των Ρώσων και
την ανακατάληψη της Τραπεζούντας από
τους Τούρκους, εξέδωσε την εφημερίδα
«Εποχή», στην οποία για μία τριετία
(1918-1921) η μαχητική του πένα έμελλε να
αφήσει το ισχυρό αποτύπωμά της.

Ο Ψαθάς συνθέτει το
πορτρέτο του

Τον χαρακτήρα του
Καπετανίδη σκιαγραφεί στη «Γη του
Πόντου» ένας από του πασίγνωστους
πολυγραφότατους Έλληνες χρονογράφους,
δημοσιογράφους και θεατρικούς συγγραφείς,
ο Δημήτρης Ψαθάς, ο οποίος εργάστηκε
δίπλα σε αυτόν τον Άγιο της δημοσιογραφίας.

«Ήταν ένας νέος άνθρωπος,
ο Νίκος Καπετανίδης, όλος ζωή και δράση,
βίαιος, ορμητικός στα άρθρα του, γεμάτος
από φλόγα πατριωτική και όνειρα για μια
ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα. Αγαπούσε
με πάθος την Ελλάδα, είχε πολιτική
τελείως αντίθετη με τους Σεράσηδες κι
αντιμαχόταν με βιαιότητα τον «Φάρο της
Ανατολής», αναφέρει.

Ο Καπετανίδης με θάρρος
και αυταπάρνηση, έγραφε άφοβα για καθετί
ελληνικό και καταδίκαζε, επωνύμως, τις
θηριωδίες των Τούρκων εις βάρος των
ελληνικών πληθυσμών. «Σαν δημοσιογράφος,
ο εκδότης της «Εποχής», θεωρούσε χρέος
του να μάχεται ανοιχτά για όλα τα εθνικά
θέματα με όλο τον ενθουσιασμό και την
ορμή ενός γενναίου πολεμιστή, υμνώντας
ακούραστα την δόξα της Ελλάδας και
κρίνοντας βίαια τους Τούρκους. Μπορεί
μέσα στην Τραπεζούντα να υπήρχε ησυχία
και αρκετή ασφάλεια των Ελλήνων, αλλά
ήξερε πολύ καλά ο Καπετανίδης το τι
γινόταν στα χωριά και δεν δίσταζε καθόλου
να το γράφη, όπως βλέπει κανείς
ξεφυλλίζοντας την «Εποχή» του», προσθέτει
ο Ψαθάς που στη «Γη του Πόντου», σε αυτήν
τη Βίβλο που περιγράφεται η γενοκτονία
και ο ποντιακός ξεριζωμός, μεταφέρει
αποσπασματικά κτηνωδίες που είδαν το
φως της δημοσιότητας στην εφημερίδα
του Καπετανίδη.

Διαβάστε το υπόλοιπο συγκλονιστικό θέμα στο Newpost.gr