Ο Ερυθρός Σταυρός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ανέλαβε στην Ελλάδα το δύσκολο έργο της ανακούφισης των προσφύγων αλλά και της ανεύρεσης αγνοουμένων.

Στις 8 Μαΐου γιορτάζεται
κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα Ερυθρού
Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου, καθώς
είναι η ημερομηνία γέννησης του ιδρυτή
του, Ερρίκου Ντυνάν. Με αυτόν τον τρόπο
το μεγαλύτερο ανθρωπιστικό δίκτυο στον
κόσμο υπενθυμίζει τις τιτάνιες
προσπάθειες που καταβάλλει για την
ανακούφιση των ανθρώπων από τις αρρώστιες,
τους λοιμούς, τις καταστροφές και τους
πολέμους.

Υπήρχαν όμως στιγμές
της ιστορίας που το έργο αυτού του
διεθνούς ανθρωπιστικού κινήματος
παρακωλήθηκε! Μία από αυτές ήταν στον
Πόντο στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν
εκείνη την εποχή, σε εκείνο το σημείο
του πλανήτη γη διαπράττετο Γενοκτονία,
για την οποία το Newpost συνεχίζει
τις αναφορές.

Στην εισαγωγή
του βιβλίου «Η Γενοκτονία των Οθομανών
Ελλήνων» (The Genocide of the
Ottoman Greeks) των Βασιλείου
Μεϊχανετσίδη, Τέσα Χόφμαν και Ματίας
Μπιόρνλουντ αναφέρεται ξεκάθαρα, ότι
ο Ερυθρός Σταυρός ήταν μάρτυρας της
ανθρωποσφαγής που συντελέστη και γίνεται
λόγος για παρεμπόδιση του ανθρωπιστικού
έργου του.

Αποστολή του
Ερυθρού Σταυρού στο πουθενά

«Κατά την
τελευταία φάση της Ελληνικής Γενοκτονίας,
ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός πήρε την
εντολή από τις Συμμαχικές Δυνάμεις της
Αντάντ να διενεργήσει έρευνα στις
Αναφορές (Reports) της Αμερικανικής
Περιθάλψεως Εγγύς Ανατολής, σύμφωνα με
τις οποίες μεγάλοι αριθμοί Οθωμανών
Ελλήνων εκτοπίζονταν από τον Πόντο στα
έσω της Ανατολής. Αν και η Κεμαλική
Κυβέρνηση της Άγκυρας αρνούνταν τις
αναφορές αυτές, αναγνωρίσθηκε ευρέως
ότι οι εκτοπίσεις ήταν μέρος μιας
συστηματικής πολιτικής και ότι πολύ
συχνά ισοδυναμούσαν με θάνατο, όπως
ακριβώς οι πορείες θανάτου του 1915 κατά
τη διάρκεια της Αρμενικής Γενοκτονίας.
Στους Times της Νέας Υόρκης της 7 Ιουνίου
1922, η πολιτική αυτή και οι εκτοπίσεις
χαρακτηρίσθηκαν ως «προσχεδιασμένη
εκστρατεία εξόντωσης» (deliberate campaign of
extermination). O Σταύρος Σταυρίδης στο άρθρο
μελετά την επιχειρηθείσα έρευνα του
Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, σχετικά με
το πως η Συμμαχική και Τουρκική
κωλυσιεργία, η αδράνεια και ή ακραία
παρακώλυση του έργου του Διεθνούς
Ερυθρού Σταυρού είχε ως αποτέλεσμα τη
μη ολοκλήρωση της αποστολής του, η οποία
απεδείχθη Αποστολή στο Πουθενά»,
επισημαίνεται στο βιβλίο.