Ο Έλληνας πολιτικός αντιλήφθηκε ότι ο λύκος φορούσε προβιά μέσα στο κοπάδι με τα πρόβατα επί σφαγή, αφού ο απώτερος στόχος  ήταν η εξαπόλυση μαζικής εθνοκάθαρσης.

Του Χρήστου Κωνσταντινίδη

Ζούμε την εποχή μιας
κρίσης, η οποία όπως φαίνεται είναι
περισσότερο ηθική παρά οικονομική.
Πρόκειται για μία εποχή, όπου η έννοια
του πολιτικού ως ηγέτη τείνει να
απομυθοποιηθεί εντελώς. Ένας πραγματικος
ηγέτης υπηρετεί τον λαό και θυσιάζεται
για αυτόν, δεν εξυπηρετεί το συμφέρον
του ούτε απολαμβάνει ματαιόδοξες,
περιττές πολυτέλειες. Ειδικά εν καιρώ
κρίσης, όπως η σημερινή, ακολουθεί το
παράδειγμα εκείνου, του μέγα στρατηλάτη
που μπροστά στη λειψυδρία, από την οποία
υπέφεραν οι άνδρες του στην έρημο της
Γεδρωσίας, έχυσε το νερό που του
προσφέρθηκε, γιατί θεώρησε, ότι έπρεπε
να ήταν ο τελευταίος που θα έπινε για
να ξεδιψάσει.

Υπάρχουν όμως κατά το
παρελθόν παραδείγματα πολιτικών με τα
χαρακτηριστικά των μεγάλων ηγετών. Το
Newpost συνεχίζοντας τα αφιερώματα μνήμης
για τη Γενοκτονία των Ποντίων παρουσιάζει
την ιστορία του βουλευτή Τραπεζούντος,
στην οθωμανική βουλή, Ματθαίου Κωφίδη,
ο οποίος καταδικάστηκε σε απαγχονισμό
από τα Δικαστήρια Ανεξαρτησίας.

Ένας λύκος μέσα στα
πρόβατα

Γεννήθηκε το 1855 στο
χωριό Λυκάστ’ της Κρώμνης, επαρχίας
Αργυρουπόλεως, ένα χωριό του οποίου το
ελληνικό στοιχείο πριν ξεκληριστεί
διέθετε σχολειό και δυο εκκλησίες, τον
Άγιο Χριστόφορο και τον Άγιο Θεόδωρο.
Όταν εγκαταστάθηκε στην Τραπεζούντα
εργάστηκε στο Μονοπώλιο Καπνού. Το 1908
εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής
Τραπεζούντος στην οθωμανική βουλή, στην
οποία παρέμεινε για 10 χρόνια, μετά από
τρεις εκλογικές περιόδους (1908–1912,
1912–1914, και 1914–1918).

Όπως πολλοί άλλοι
ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συμμετείχε
στο κίνημα «Ένωση και Πρόοδος». Οι
ελπίδες όμως, ότι οι Νεότουρκοι θα
σέβονταν τα δικαιώματα των μειονοτήτων,
αποδείχτηκαν κίβδηλες. Ο Έλληνας
πολιτικός αντιλήφθηκε ότι ο λύκος
φορούσε προβιά μέσα στο κοπάδι με τα
πρόβατα επί σφαγής, αφού ο απώτερος
στόχος αυτού του εθνικιστικού κόμματος
ήταν η εξαπόλυση μαζικής εθνοκάθαρσης.

Ευθαρσής, αγωνιστής
και ηγέτης

Ένα χρόνο μετά τη ρωσική
κατοχή (1916-1918) ανέλαβε διοικητικά
καθήκοντα στην Τραπεζούντα εν τη απουσία
του Μητροπολίτη Χρύσανθου. Ο Αντώνης
Παπαδόπουλος, ο προϊστάμενος της
Επιτροπής Προσφύγων Τραπεζούντος
σημειώνει στις αναμνήσεις του στην
«Ποντιακή Εστία», «… φεύγοντας ο
μητροπολίτης για το Βατούμ κι από εκεί
για το Εριβάν, τον Δεκέμβρη του 1919 άφησε
στην μητρόπολη πολιτικό επίτροπο τον
Ματθαίο Κωφίδη, άλλοτε βουλευτή της
τουρκικής βουλής με μεγάλο κύρος, που
αγαπούσαν και σεβόντουσαν Τούρκοι και
Ρωμιοί».

Ο Κωφίδης ήρθε αντιμέτωπος
με τις γενοκτονικές αγριότητες. Παρά
τον κίνδυνο που ελλόχευε όμως, εκείνος
δεν πτοήθηκε και προέβαλλε σιδερένια
πυγμή. Με τις πρωτοβουλίες του
διαμαρτυρήθηκε έντονα και απαίτησε
αυστηρές κυρώσεις για την παύση των
ωμοτήτων που εκτελούνταν. «Εις τας
τραγικάς εκείνας ημέρας ο Κωφίδης εστάθη
αντάξιος των παραδόσεων και της Ιστορίας
του Υπόδουλου Ελληνισμού, ευθαρσής
αγωνιστής και ηγέτης», σημειώνεται στο
πρώτο τεύχος της «Ποντιακής Εστίας» .