“Άνοδο” της ακροδεξιάς στην Ε.Ε. βλέπουν τα ΜΜΕ και οι σχολιαστές των πρωϊνάδικων, μεσημεριανάδικων, βραδινάδικων – όλο, δηλαδή, το… βαρύ πυροβολικό της ελληνικής “διανόησης”. Τι σημαίνει αυτό; Ήταν ακροδεξιοί οι Ευρωπαίοι αλλά δεν το ήξεραν; Υπήρχαν κρυμμένοι ακροδεξιοί σε τίποτα υπόγεια και τώρα αποφάσισαν να βγουν στην επιφάνεια;
Οι ίδιοι ψηφοφόροι ψήφιζαν και πριν 5 χρόνια, οι ίδιοι ψηφίζουν και σήμερα. Και με την ίδια ατζέντα. Τι έχει, λοιπόν, αλλάξει; Ο συντελεστής βαρύτητας σε κάποια θέματα. Το θέμα “τάξη και ασφάλεια” ήταν τελευταίο στην ατζέντα του Ευρωπαίου πολίτη διότι το θεωρούσε δεδομένο. Διαπίστωσε ότι πλέον είναι ζητούμενο.

Αυτό που ονομάζεται “ακροδεξιά” δεν είναι παρά ο απελπισμένος πολίτης της Ευρώπης που οι ασπόνδυλοι ηγέτες της προσπαθούν να τον πείσουν να γίνει μειονότητα στην ίδια του τη χώρα. Δεν είναι ξενοφοβικός ο Ευρωπαίος. Απλώς θέλει η Μασσαλία να είναι Μασσαλία κι όχι Ισλαμαμπάντ. Και η Αθήνα επίσης. Και αντιδράει στο σενάριο “ανοίξαμε και σας περιμένουμε”. Σου φαίνεται παράλογο;

Για τη συνέχεια Capital