Επομένως, η αντίδραση της Κυβέρνησης αυτή τη φορά πρέπει να είναι απόλυτη σε ό,τι αφορά την απαίτηση για επιβολή κυρώσεων. Πρακτικών μέτρων. Όπως έκανε η ΕΕ με τη Ρωσία, που είναι μια τρίτη χώρα και όχι χώρα υπό ένταξη. Οι σχέσεις, που περηφανεύονται, ο Πρόεδρος, ο υπουργός Εξωτερικών, το κυβερνών κόμμα ότι ανέπτυξαν στην Ευρώπη, τώρα πρέπει να αποδώσουν καρπούς. Όπως και όσα μας λένε τόσο καιρό για την αναβάθμιση των σχέσεων με την Αμερική, αλλά και με πολλές χώρες, που μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Τώρα είναι η ώρα, διότι, αν δεν αποτραπεί η παρανομία, θα υπάρξουν σοβαρότατες συνέπειες για το ενεργειακό πρόγραμμα της Κύπρου. Η Τουρκία θα κάνει γεώτρηση σε περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ, που δεν είναι αδειοδοτημένη.
Αλλά, αν δεν αποτραπεί αυτό, το επόμενο βήμα θα είναι γεώτρηση σε αδειοδοτημένο τεμάχιο, στο τεμάχιο 6, για παράδειγμα. Με στόχο, να δημιουργήσει προβλήματα ώστε να εμποδίσει το ενεργειακό πρόγραμμα και να αναγκάσει την Κυπριακή Δημοκρατία να βάλει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τη διαχείριση των κοιτασμάτων. Είναι ζωτικής σημασίας, δηλαδή, να τερματιστεί τώρα η παρανομία, να αντιληφθεί ότι θα έχει σημαντικό κόστος για να μην προχωρήσει. Και μόνο μέσω της Ευρώπης μπορεί να το αντιληφθεί. Γι’ αυτό πρέπει η αντίδραση να είναι καθολική και αποφασιστική. Και όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στα Ηνωμένα Έθνη. Να τεθεί ενώπιον του Γενικού Γραμματέα, όχι απλώς μια καταγγελία, αλλά σαφής προειδοποίηση ότι ο Πρόεδρος δεν πρόκειται να πάει σε διαπραγμάτευση υπό αυτές τις συνθήκες. Τρία από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι πολύ πιθανό να στηρίξουν τη θέση μας. Αν ζητήσουμε, φυσικά, στήριξη. Ρωσία, Γαλλία, Κίνα. Ούτως ή άλλως, όμως, δεν μπορούμε με τέτοιες συνθήκες να αφήνουμε τα πράματα να τα χειρίζεται μία απεσταλμένη του Γκουτέρες, η κ. Λουτ. Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι που πρέπει να ενεργοποιηθεί.

Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο που φτάσαμε ώς εδώ κι ας μας λένε ότι ήταν αναμενόμενο. Εδώ και χρόνια η Τουρκία προχωρεί σε παραβιάσεις και προκλήσεις, σχεδιάζοντας την κορύφωσή τους με γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ. Ποια ήταν η αντίδρασή μας; Η ανάπτυξη των τριμερών συνεργασιών, η αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, η ενίσχυση της θέσης μας στην ΕΕ. Θετικά όλα αυτά. Κι αν δεν υπήρχαν μπορεί να έκανε χειρότερα η Τουρκία. Αλλά τώρα αυτά πρέπει να αποδώσουν καρπούς στην πράξη. Διότι, αν προχωρήσει τώρα σε γεώτρηση και δεν υπάρξουν κυρώσεις, το χάσαμε το παιγνίδι.

Υ.Γ.: Εκτός τόπου και χρόνου οι ανοησίες πως δεν θα γίνονταν αυτά αν υπήρχαν διαπραγματεύσεις. Η Τουρκία δεν σταμάτησε ούτε μία μέρα να δημιουργεί τετελεσμένα με τις παρανομίες της, ακόμα και όταν ήταν σε εξέλιξη οι συνομιλίες, ακόμα και όταν οι αφελείς έβλεπαν λύση οσονούπω… 
[email protected]