Χρήστος Ιακώβου  

Κατά τις τραγικές εκείνες μέρες του 1974, υπήρξε ένας μικρός αριθμός Ελλαδιτών αξιωματικών, εξ εκείνων που υπηρετούσαν στην Κύπρο,  που… το στρατιωτικό καθεστώς του Ιωαννίδη. Η πλειονότητα όμως των εν Κύπρω Ελλαδιτών αξιωματικών υπηρέτησε το έθνος όταν η τουρκική εισβολή άρχισε να εκδηλώνεται στο νησί. Ένας εξ αυτών ήταν ο λοχαγός των καταδρομών Νικόλαος Κατούντας, ο οποίος αγνοείται από τις 22 Ιουλίου 1974. 

Προσφάτως κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ινφογνώμων το βιβλίο «Νικόλαος Κατούντας: Ο Λεωνίδας της Κερύνειας». Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο αποτελεί, με καθυστέρηση, μία οφειλομένη τιμή στον ήρωα λοχαγό της 33ης μοίρας καταδρομών, που αντιστάθηκε με απαράμιλλο θάρρος κατά της τουρκικής εισβολής στην περιοχή της Κερύνειας, πέφτοντας υπερασπιζόμενος το ελληνικό έθνος αλλά και τις ζωές των συμπολεμιστών του. Περιλαμβάνει μαρτυρίες συμπολεμιστών του αλλά και κείμενα ανθρώπων που ασχολήθηκαν κατά καιρούς με τη δράση του Κατούντα, κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Με την έναρξη της εισβολής, ο Κατούντας είχε καταλάβει ότι ο αγώνας είχε προδοθεί, αλλά επέμεινε να πολεμά σε μία κρίσιμη, πλην όμως άνιση αναμέτρηση με τους Τούρκους εισβολείς στην Κερύνεια, με μόνο εφόδιο πλέον τα τεράστια ψυχικά του αποθέματα και την εθνική του αξιοπρέπεια.
Ο Νικόλαος Κατούντας ήταν γεννημένος στην Πάτρα και απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Το 1973, όντας στον βαθμό του υπολοχαγού, μετετέθη στην Κύπρο και τοποθετήθηκε στην 33η Μοίρα Καταδρομών, στην οποία ανέλαβε τα καθήκοντα διοικητή λόχου.
Όταν εξεδηλώθη η τουρκική εισβολή, ο Κατούντας έλαβε μέρος στην επιτυχή επιχείρηση κατάληψης του φρουρίου του Αγίου Ιλαρίωνα. Παρά την αρχική επιτυχία της επιχείρησης, η 33η ΜΚ αναγκάστηκε λίγο μετά να συμπτυχθεί λόγω της έλλειψης πολεμοφοδίων και της μη έλευσης ενισχύσεων. Η κατάσταση στη Μοίρα επεδεινώθη εξαιτίας και του θανάτου του διοικητή της, Γεωργίου Κατσάνη. Την πρωία της 22ας Ιουλίου, με τον λόχο του που αριθμούσε 62 άνδρες έσπευσε για ενίσχυση του 251 Τ.Π., επικεφαλής του οποίου ήταν ο αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης. Το τάγμα ως γνωστόν προέβαλε σθεναρά αντίσταση εναντίον των τουρκικών αποβατικών δυνάμεων προσπαθώντας να διαλύσει το τουρκικό προγεφύρωμα. Εκεί, ο Κατούντας και οι άνδρες του έδωσαν σκληρή μάχη εκ του συστάδην καθώς βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον κύριο όγκο της τουρκικής αποβατικής δύναμης. Την ίδια μέρα, αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν, διότι ήταν πλέον ορατός ο κίνδυνος του εγκλωβισμού τους μετά την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους. Ο Κατούντας (ο οποίος είχε προηγουμένως τραυματιστεί ελαφρώς στο πόδι), μαζί με ομάδα τεσσάρων ή έξι ανδρών, δέχτηκε επίθεση από πολυάριθμη εχθρική δύναμη κοντά στο χωριό Τέμπλος, το οποίο ελεγχόταν από την ΤΜΤ. Αν και δύο από τους στρατιώτες που τον ακολουθούσαν διασώθηκαν, μεταξύ αυτών και πεζικάριοι του 251 τάγματος πεζικού ως επίσης και μέλη του επιτελείου του διοικητή αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη, ο ίδιος παραμένει από τότε αγνοούμενος.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανδρών που ήταν μαζί του μέχρι εκείνες τις τραγικές στιγμές, ο Κατούντας, αν και τραυματισμένος, έδωσε χρόνο στους άνδρες του να διασωθούν καλύπτοντας και τον τελευταίο που οπισθοχωρούσε.
Μέσα από το βιβλίο καταγράφονται οι μαρτυρίες στρατιωτών που πολέμησαν υπό τις διαταγές του Κατούντα και οι οποίες πιστοποιούν τη γενναιότητα που επέδειξε κατά τη διάρκεια των μαχών τόσο σε Άγιο Ιλαρίωνα όσο και στο κτήριο της μητρόπολης Κερύνειας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τελική μάχη που έδωσε ο Κατούντας εναντίον των Τούρκων συνιστά αυτοθυσία. Με τον ηρωικό θάνατό του έγραψε ιστορία με το αίμα του, διδάσκοντας εμάς πώς γίνεται ένας Έλληνας ήρως του έθνους μας, πέρα και πάνω από στρατιωτικές οδηγίες και σχεδιασμούς… πέρα και πάνω από εθνικές προδοσίες. Ο ηρωικός θάνατος του Κατούντα είναι από τις ελάχιστες στιγμές που μπορούμε εμείς σήμερα να αισθανόμαστε υπερήφανοι, μέσα από το ζοφερό τοπίο που δημιούργησαν εκείνες οι τραγικές μέρες της εισβολής. 
Το βιβλίο θα μπορούσε να έχει τίτλο «Το Χρέος». Ένα χρέος που έπρεπε να έχουμε εκπληρώσει εδώ και χρόνια εμείς οι Έλληνες, σε έναν άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του μένοντας πιστός στον όρκο που έδωσε προς την Πατρίδα και στην αποστολή που του ανατέθηκε, αν και γνώριζε ότι το «παιχνίδι ήταν χαμένο και προδομένο». 

 Φιλελεύθερος