Εγώ ατέν εφίλεσα

τη Λαμπρής την ημέραν·

α σα γλυκέα τα χείλοπα
τ’ς

κάτ’ έκοφτα κι επαίρνα.

Μεγάλο Σάββατο, Κυριακή
και Δευτέρα του Πάσχα είναι τα Λαμπροήμερα
των Ποντίων, οι τρεις ημέρες της Λαμπρής
που θεωρούνται οι πιο γιορτινές του
έτους. Μετά τη μακρά περίοδο της αυστηρής
νηστείας όλα τα σπίτια άνοιγαν για
συγγενείς και φίλους. Από τη Μεγάλη
Πέμπτη οι νοικοκυρές είχαν φροντίσει
να κάνουν το σπίτι να λάμπει, ενώ τα
ψώνια της τελευταίας στιγμής γίνονταν
το Μεγάλο Σάββατο από τον νοικοκύρη.

Όσοι δεν είχαν πάει στο
χαμάμ λούζονταν στη σκάφη και έπεφταν
για ύπνο νωρίς, μιας και στις 3 τα
ξημερώματα περίμεναν το χτύπημα του
ζαγκότζ’ στην πόρτα προκειμένου να
πάνε στην εκκλησία – η συνήθεια αυτή
ήταν κατάλοιπο από την περίοδο που οι
Οθωμανοί απαγόρευαν τις καμπάνες και
τα σήμαντρα.

Η Ανάσταση γινόταν στο
προαύλιο της εκκλησίας και είχε χαρακτήρα…
εκκωφαντικό. Τα τζιαρτζιφελέκια ήταν
τα πυροτεχνήματα της εποχής που έπεφταν
μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου και
το «Χριστός Ανέστη». Η απόλυση γινόταν
τα ξημερώματα και οι χριστιανοί γύριζαν
στα σπίτια τους με αναμμένες λαμπάδες.

Διαβάστε το
υπόλοιπο θέμα στο pontos-news.gr