«Τότες εταραχτήκανε
τα σωθικά μου και έλεγα πως ήρθε ώρα να
ξεψυχήσω κι ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο
και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί
στάρι στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν
το χόχλο στο νερό που αναβράζει· ετότες
εκατάλαβα πως εκείνο ήταν το Μεσολόγγι·
αλλά δεν έβλεπα μήτε το κάστρο, μήτε το
στρατόπεδο, μήτε τη λίμνη μήτε τη θάλασσα,
μήτε τη γη που επάτουνα, μήτε τον ουρανό·
εκατασκέπαζε όλα τα πάντα μαυρίλα και
πίσσα, γιομάτη λάμψη, βροντή και
αστροπελέκι· και ύψωσα τα χέρια μου και
τα μάτια μου να κάμω δέηση, και ιδού μες
στην καπνίλα μία μεγάλη γυναίκα με
φόρεμα μαύρο σαν τού λαγού το αίμα, όπου
η σπίθα έγγιζε κι εσβενότουνε· και με
φωνή που μου εφαίνονταν πως νικάει την
ταραχή τού πολέμου άρχισε:

Τα μάτια μου δεν είδαν
τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι»,
γράφει στο προοίμιο του πρώτου Σχεδιάσματος
των Ελεύθερων Πολιορκημένων ο Διονυσίος
Σολωμός, του οποίου οι στίχοι περιγράφουν
με τρόπο λυρικό τις τραγικές ώρες και
στιγμές που προηγήθηκαν της 11ης Απριλίου
1826 όταν τα ξημερώματα συνέβη ένα από τα
σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας
στρατιωτικής ιστορίας.

Σαν σήμερα, πριν από
193 χρόνια, οι πολιορκημένοι, μαχητές και
άμαχοι, του Μεσολογγίου, εξαντλημένοι
από την πείνα και τις κακουχίες, λόγω
της δωδεκάμηνης πολιορκίας από τα
τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα,
συνειδητοποίησαν ότι οι δυνάμεις τους
εξαντλήθηκαν. Δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν
την αντίσταση, αλλά δεν παραδόθηκαν!
Αποφάσισαν να διαλέξουν την έσχατη λύση
της αυτοθυσίας.

Σαν… καμικάζι της
εποχής εκείνης προέβησαν σε μία… επίθεση
αυτοκτονίας. Εξήλθαν των τειχών της
πόλης και όρμησαν στα πανίσχυρα
στρατεύματα που τους πολιορκούσαν. Ήταν
Κυριακή των Βαΐων. Μία εβδομάδα πριν
την Ανάσταση του Κυρίου οι Επαναστάτες
αναζήτησαν τη δική τους λύτρωση μέσω
του θανάτου, αφού λίγοι από αυτούς
επέζησαν της επίθεσης. Οι άνθρωποι
εκείνοι έγιναν φωτεινό παράδειγμα και
σύμβολο αντίστασης, αφού το γεγονός
καταγράφηκε στο πάνθεον της Ιστορίας
και είναι γνωστό παγκοσμίως ως η «Έξοδος
του Μεσολογγίου».

Ποιητές, γλύπτες και
ζωγράφοι, μεταξύ των οποίων ο Βίκτωρ
Ουγκώ, ο Γκαίτε, ο Ουζανώ, ο Δαυίδ ντ’
Ανζέ, ο Ντελακρουά, ο Ευγένιος ντε Λανσάκ,
αποθανάτισαν στα έργα τους την Δόξα του
Μεσολογγίου, το οποίο σήμερα φέρει τον
τίτλο της Ιεράς Πόλεως.

«Είμαστε υπόδουλοι
στην παρακμή μας»

Σήμερα η Ελλάδα αν και
δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση βρίσκεται
υπό πολιορκία. Τί είναι όμως οι Έλληνες
εν έτει 2019, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι ή
Υπόδουλοι Ελευθερωμένοι;

«Όπως τότε και έτσι και
σήμερα, ο ελληνισμός βρίσκεται υπό
κατοχή. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που
στην πραγματικότητα είμαστε χειρότερα
από τότε. Γιατί το λέω; Η δημογραφία και
η πνευματική μας κατάσταση δείχνει, ότι
είμαστε σε παρακμή. Τότε όμως ήμασταν
σε ακμή. Αν αυτήν τη στιγμή δεν επιχειρήσουμε
μία Έξοδο από την παρακμή μας δεν έχουμε
μέλλον! Ποτέ δεν είχαμε φτάσει σε τέτοια
κατάσταση όπως τη σημερινή. Επομένως
το σύνθημα είναι “Έξοδος από την παρακμή
και την κατάθλιψη”», λέει στο Newpost ο
Γιώργος Καραμπελιάς και στη συνέχεια
αναλύει τους παράγοντες που οδηγούν
στη συρρίκνωση και τον αφανισμό του
ελληνισμού.

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα ΕΔΩ