Η κόρη μου πηγαίνει στο δημόσιο νηπιαγωγείο της γειτονιάς. Πριν λίγες μέρες που περίμενα να την πάρω, η μαμά ενός από τους συμμαθητές της μου έπιασε κουβέντα για την ποιότητα του δημοτικού σχολείου στο οποίο θα πάνε του χρόνου τα παιδιά μας.

Σύμφωνα με μια άλλη μαμά, που το μεγάλο της παιδί πάει ήδη εκεί, άλλαξε πρόπερσι ο παλιός διευθυντής και η καινούργια διεύθυνση δεν ενδιαφέρεται και τόσο. Το σχολείο είναι υπό διάλυση. Περιμένοντας να λάβω κάποια ιδέα για το τι θα κάνουμε κι εμείς με την κόρη μας, τη ρώτησα τι σκοπεύει να κάνει. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τα ιδιωτικά είναι ακριβά για μας. Και δεν μπορούμε να το πάμε στο άλλο σχολείο πιο κάτω, που έχω ακούσει ότι είναι καλύτερο. Θα δούμε. Ίσως δηλώσουμε κατοικία το σπίτι ενός συναδέλφου του άντρα μου που είναι στην περιοχή του άλλου σχολείου. Ο διάλογος κράτησε περίπου τρία λεπτά. Σε αυτά τα τρία λεπτά, όμως, πρόλαβαν να συμπυκνώθουν μια σειρά από σημαντικά προβλήματα της βασικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι συμμερίζεστε απόλυτα την αγωνία της παραπάνω μαμάς κι εμού.

Για τη συνέχεια Liberal