Αυτή η συγκλονιστική δήλωση του ΔΗΣΥ που έγινε στην επετειακή διακήρυξη της 25ης Μαρτίου, θα μπορούσε να ανατρέψει όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την πορεία «των γνωστικών και ρεαλιστών» στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού.

Βεβαίως πρόκειται για βόμβα κρότου – λάμψης, εν όψει Ευρωεκλογών. Ανάλογες δηλώσεις γίνονται και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ μερίδα της πολιτικής ηγεσίας της Λευκωσίας, η οποία περίμενε εναγωνίως σαρωτική νίκη του Ερντογάν στις δημοτικές εκλογές στην Τουρκία, έμεινε ενεή.

Παράλληλα, καραδοκούσε και η Τζέιν Χολ Λουτ συνομιλώντας τηλεφωνικά –κρυφά ή φανερά– είτε με τον Μουσταφά Ακιντζί είτε με τον Τσαβούσογλου. Το «κρυφά» πάει σε τούρκικη ιστοσελίδα.

Τονίζουμε εμφαντικά ότι στόχος της Λουτ είναι μας υποχρεώσει σε αποδοχή των απαιτήσεων του ηγετίσκου των κατεχομένων όστις ήταν σαφής όταν συνομίλησε με την ειδική απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Ο Ακιντζί ισχυρίζεται ότι ο Αναστασιάδης δεν «δέχεται την πολιτική ισότητα», οπότε δεν υπάρχει λόγος συνάντησης μεταξύ τους. Εκπληκτική εξέλιξη, με δεδομένο ότι ο Πρόεδρός μας είχε παντιέρα της πρακτικής του για επίλυση του προβλήματος την πολιτική ισότητα.

Ο Ακιντζί ισχυρίστηκε ακόμη ότι μια νέα σειρά συνομιλιών θα πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης. Αυτό σημαίνει ότι: Ή θα δεχθούμε αυτά που απαιτεί η Τουρκία ή θα φορτωθούμε την ευθύνη μιας νέας αποτυχίας.

Οι Τούρκοι βέβαια έχουν βρει τη φόρμουλα και την εφαρμόζουν με επιτυχία, όπως ακριβώς έπραξαν και στο Κραν Μοντανά. Όπου όλοι θυμόμαστε ότι η κυπριακή ηγεσία μάς έλεγε πως πάμε είτε για λύση, είτε για να καταλογισθούν ευθύνες στην Τουρκία. Ούτε το ένα έγινε ούτε το άλλο. Όσον αφορά στη λύση, ευτυχώς βέβαια που δεν επιτεύχθη, γιατί αυτό θα σήμαινε την πλήρη αποδοχή των όρων της Τουρκίας.

Τώρα όλοι οι οπαδοί της όποιας λύσης αγωνιούν για να συνεχιστούν οι συνομιλίες από εκεί όπου έμεινε ατελείωτο το έργο για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άλλωστε ούτε ο Πρόεδρος ούτε ο ΔΗΣΥ έχουν εναλλακτικό σχέδιο δράσης. Αν και όπως έγραψα ήδη μερικούς τους ξάφνιασε η ανακοίνωση του ΔΗΣΥ, η ενδεδυμένη με φουστανέλα και τσαρούχια για την αναγκαιότητα διακοπής της πολιτικής των συνεχών υποχωρήσεων.

Αλλά μέγιστη ευθύνη φέρει και ο Πρόεδρος. Οι απαντήσεις που κατά καιρούς δίνει στις ακραίες θέσεις του εντολοδόχου της Άγκυρας δεν συνιστούν άλλοθι για τα δικά του λάθη που τώρα θέλει να τα καλύψει με ένα νέο όψιμο και πιο επικίνδυνο «ρεαλισμό», αυτόν της μεγαλύτερης αποκέντρωσης εξουσιών, για την αποφυγή τριβών!