Επανειλημμένως από την δεκαετία του ’60 πρόβαλλα δημοσίως την άποψη ότι οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο δεν έχουν νομική υπόσταση. Αυτό υποστήριζα σε άρθρα, εκπομπές και εκδηλώσεις. Τώρα, μετά από τόσα χρόνια τόλμησαν επιτέλους, όψιμοι υποστηρικτές των ιδίων απόψεων να εκφραστούν με την ευκαιρία της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στην υπόθεση του Μαυρίκιου. Πριν, δεν τολμούσαν ούτε καν οι Πρόεδροι της Κύπρου να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα των βάσεων αυτών. Ένας από αυτούς, ο κ. Χριστόφιας, είχε πει ότι «ξεχάστε το θέμα των βάσεων τώρα, να δούμε μετά από τα εγγόνια μας αν μπορεί να εγερθεί έτσι θέμα». Στο μεταξύ, οι αρνητικές επιπτώσεις της βρετανικής πολιτικής λόγω της ύπαρξης των βάσεων ζημίωνε συνέχεια τα συμφέροντα του κυπριακού λαού στο κυπριακό πρόβλημα. Συνοψίζω τις απόψεις τις οποίες υποστήριζα ανέκαθεν «οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, δεν είναι κυρίαρχες παρόλο που ονομάζονται κυρίαρχες. Διότι κυριαρχία σημαίνει τη δυνατότητα χρησιμοποίησης του σχετικού χώρου αυτόνομα και χωρίς περιορισμούς χρήσεως δηλαδή όπως χρησιμοποιεί ένα κράτος την επικράτεια του. Οι εξουσίες των βρετανικών βάσεων είναι συμβατικές. Δηλαδή στηρίζονται και ρυθμίζονται με βάση συμφωνίες. Οι συμφωνίες αυτές δημιουργούν προβλήματα που εξουδετερώνουν την δυνατότητα να χαρακτηριστούν οι βάσεις είτε κυρίαρχες είτε νομικά έγκυρες. 

>>Πρώτον, διότι επιβάλλεται τέτοιος περιορισμός χρήσεως του εσωτερικού χώρου των βάσεων, που δεν συμβιβάζεται με την έννοια της κυριαρχίας. Η χρήση τους είναι μόνο για στρατιωτικούς σκοπούς. Συγχρόνως υπάρχει μια άλλη ομάδα από περιορισμούς που οπωσδήποτε δεν συνάδουν με μία κυριαρχία. >>Δεύτερον, τα συμβατικά δικαιώματα των βάσεων εξαρτώνται και από την τήρηση κάποιων υποχρεώσεων έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μία από αυτές είναι και η υποχρέωση εγγύησης από το Ηνωμένο Βασίλειο της ακεραιότητας και της ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας υποχρέωση που δεν τηρήθηκε και που συνεχίζει να παραβιάζεται λόγω της απάθειας, για να μην πω συμπάθειας της τουρκικής εισβολής την οποία η Αγγλία όχι μόνο δεν εμπόδισε ως όφειλε αφού ήταν εγγυήτρια δύναμη αλλά την εξυπηρέτησε και διαδραμάτισε ρόλο ευθυγραμμιζόμενο με την πολιτική της Τουρκίας. 

 

>>Τρίτον, οι ίδιοι οι Άγγλοι χαρακτηρίζουν στα νομικά τους συγγράμματα τις βάσεις ως αποικία όπως βρήκε και το δικαστήριο στην υπόθεση Μαυρίκιου. Τέτοιο καθεστώς είναι ασυμβίβαστο με την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών. Η αρχή αυτή, έστω και αν υποστηριχτεί ότι κατά τον χρόνο που έγινε η σχετική Συνθήκη το 1960 δεν είχε τον χαρακτήρα του αναγκαστικού Διεθνούς Δικαίου, οπωσδήποτε απόκτησε τον χαρακτήρα αυτό αργότερα. Με βάση το Δίκαιο των Συνθηκών συνθήκες αποικιοκρατικού χαρακτήρα όπως αυτές που διέπουν τις βάσεις είναι άκυρες. 

 

>>Τέταρτον, τα δεδομένα επί των οποίων στηρίχθηκαν οι συμφωνίες για τις βάσεις, έχουν αλλάξει ριζικά και σύμφωνα πάλι με το Δίκαιο των Συνθηκών, όταν αλλάζουν τα θεμελιώδη δεδομένα επί των οποίων βασίζεται μία συνθήκη τότε αυτή καθίσταται άκυρη. Η αγγλική πολιτική ήταν πάντοτε αυτή της διαίρεσης της Κύπρου σε Τούρκους και σε Έλληνες, διότι αυτό αποδυνάμωνε την δυνατότητα να διωχθούν οι βάσεις της από την Κύπρο. Και η λύση έγινε υπό την σκιά και απειλή του διαμελιστικού σχεδίου ΜακΜίλαν. Οι Άγγλοι ουδέποτε ήσαν φιλικοί με τις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς στο Κυπριακό. Ωστόσο, οι πολιτικοί μας υπήρξαν αφελείς και χάιδευαν τους Άγγλους μέχρι του σημείου να ζητήσουν το 1962 τη γνώμη τους για το πώς να διατυπώσουν τα 13 σημεία τροποποίησης του κυπριακού Συντάγματος που οδήγησαν σε δικοινοτικές διαταραχές και την απόσυρση του Τουρκοκυπρίων από το κράτος. Αμέσως μετά, ο Άγγλος μέσω του οποίου εκφράστηκε η αγγλική πολιτική για τα 13 σημεία κ. Κλαρκ εξαφανίστηκε. Ωστόσο, συνέχισε ο τότε κύκλος του Μακαρίου να υποστηρίζει ότι ο κ. Κλαρκ ήταν μαζί μας! Οπωσδήποτε η εχθρική προς εμάς βρετανική πολιτική στο Κυπριακό συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Πρέπει να γίνει συνείδηση ότι οι Άγγλοι θα συνεχίσουν, υπογείως και εν ανάγκη φανερά, την πολιτική του διαμελισμού της Κύπρου για να διατηρήσουν τις βάσεις τους, διότι πιστεύουν διαδραματίζουν ακόμη τον παλαιό στρατηγικό ρόλο της Αγγλικής Αυτοκρατορίας. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχει μειωθεί η επιρροή τους σε πολύ σοβαρό βαθμό. Ευκαιρία λοιπόν, έστω και τώρα, να τους πούμε ότι τερματίζονται οι βάσεις και να παύσουν ορισμένοι πολιτικάντηδες να έχουν την ψευδαίσθηση ότι δήθεν η παρουσία των Άγγλων αποτρέπει την τουρκοποίηση της Κύπρου. Οι Άγγλοι είναι πολιτικές έχιδνες. 

 Φιλελεύθερος