Ο ​​ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να αντιλαμβάνεται ότι ο απολογισμός της κυβερνητικής του θητείας δεν αποτελεί πειστικό προεκλογικό αφήγημα, καθώς η «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια και η «επιστροφή στην κανονικότητα» δεν πείθουν. Προσπαθεί επομένως να διευρύνει τη δεξαμενή ψηφοφόρων του σε όλους όσοι «αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί» μέσω της «απεύθυνσης ενός πλατιού καλέσματος» όπως δήλωσε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας. Προσπαθώντας να διαχειριστεί τη διάψευση των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει και τη διαφαινόμενη εκλογική ήττα, η κυβέρνηση εφευρίσκει εχθρούς («νεοφιλελεύθεροι», «ακροδεξιοί») και προσπαθεί να προσελκύσει νέους φίλους, καλώντας σε συστράτευση κεντροαριστερούς, «προοδευτικούς» ψηφοφόρους.

Αλλά σε ποιους «προοδευτικούς» απευθύνεται ο κ. Τσίπρας; Οταν μιλάει απαξιωτικά για «το πολιτικό προσωπικό τής πιο βαθιάς συντήρησης και αδράνειας που μας οδήγησε στην κρίση», φωτογραφίζει τον εαυτό του και το κόμμα του. Δηλώνει ρήξη με το παρελθόν αλλά συνεχίζει τις ψηφοθηρικές πρακτικές που χρεοκόπησαν τη χώρα, μοιράζοντας παροχές και τάζοντας προσλήψεις. Παρά τις εκκλήσεις των εταίρων, ιδιωτικοποιήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές δεν προχωρούν. Η αδράνεια είναι σαφώς προτιμότερη από μέτρα που θα δυσαρεστήσουν οργανωμένες ομάδες ψηφοφόρων! Ετσι η κυβέρνηση προτίμησε να χάσει την ευκαιρία να εισπράξει 1 δισ. ευρώ στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας παρά να αναιρέσει την ένταξη των επιχειρηματικών δανείων στη ρύθμιση για την προστασία της πρώτης κατοικίας και να τροποποιήσει τα γενναιόδωρα περιουσιακά κριτήρια. 

Για τη συνέχεια Kathimerini