Μετά το Brexit και το απίστευτο χάος στο οποίο έχει περιπλέξει το Η.Β. οι περισσότεροι ανά την Ευρώπη ευρωσκεπτικιστές έχουν αποσύρει από το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων τους στόχους που αποσκοπούν στην έξοδο από την Ε.Ε. και τη διάλυσή της. Σχεδόν όλοι μιλούν πλέον για την αναμόρφωσή της. 

Αυτό ήταν ένα από τα συμπεράσματα των περισσότερων συμμετεχόντων (Ευρωπαίων και Ελλήνων) στα πάνελ  του 4ου Delphi Economic Forum με θέμα το “Where is Europe heading to?”. 

Τούτο δεν νομίζω πως εξαλείφει τα αδιέξοδα τα οποία τα τελευταία χρόνια απειλούν το μέλλον της Ευρώπης. Τα αδιέξοδα πηγάζουν κατά κύριο λόγο από την φθίνουσα οικονομική απόδοση του συνόλου της ευρωπαϊκής οικονομίας και την αδυναμία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της να επαναδρομολογήσουν στόχους δυναμικής αναδιοργάνωσης. 

Όπως συζητάμε συχνά, παρατηρείται μια διογκούμενη δυσαρέσκεια στην Ευρώπη και τη Δύση συνολικότερα, όλων προς όλους και κυρίως εναντίον των πολιτικών ελίτ. Οι πρόχειρες αιτιολογήσεις αυτής της δυσαρέσκειας οι οποίες είναι της μόδας μιλούν για διεύρυνση της ανισότητας, για κάποιους που μένουν πίσω λόγω των αλλαγών, για την πολιτισμική απειλή των μουσουλμάνων, για πολιτικές και οικονομικές ελίτ που έχουν απομονωθεί στο φαντασιακό κόσμο της ευημερίας τους.. 

Οι περίοδοι υλικής ευημερίας των χαμηλότερων τάξεων ταυτίζονται περισσότερο με τις περιόδους αύξησης της οικονομικής ανισότητας παρά με αυτές της μικρότερης. 


Για τη συνέχεια Capital