Σύμφωνα με τον Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό, τα όρια του Αιγαίου πελάγους προσδιορίζονται από μια γραμμή η οποία ξεκινά, από το Ακρωτήριο Άσπρο (Beyar Burun) στις μικρασιατικές ακτές, συνεχίζεται στο νοτιότερο άκρο της Ρόδου και στο νησί Πρασονήσι (Ρόδου), ακολούθως περνά από την Κάρπαθο (Ακρωτήριο Βρόντη) και από το ακρωτήριο Πλάκα του νομού Λασιθίου. Στη συνέχεια η γραμμή, μέσω της Κρήτης, ενώνει την Άγρια Γραμβούσα στον νομό Χανίων, με το ακρωτήριο Απολυτάραις στο νοτιότερο άκρο των Αντικυθήρων και δια μέσου του νησιού, φτάνει ως τη νήσο Ψείρα, η οποία βρίσκεται στο βόρειο των Αντικυθήρων και μεταβαίνει στο ακρωτήριο Τράχηλος των Κυθήρων. Ακολούθως, από το ακρωτήριο Καραμπογιά στο βορειοδυτικό άκρο των Κυθήρων, η γραμμή ενώνει το ακρωτήριο Αγία Μαρίνα στην Ελαφόνησο με την Πελοποννησιακή ακτή.

Ο μεγάλος αριθμός δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση. 
Κατά το διεθνές δίκαιο των Θαλασσών, νησί είναι οποιαδήποτε έκταση γης, βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας κατά τη μέγιστη πλημμυρίδα.
Νησί είναι η Κρήτη, νησί είναι ακόμα και ένας μικρός βράχος ενός τετραγωνικού μέτρου τα οποία είναι βράχοι ή πολύ μικρά νησάκια 1000 τετρ. μέτρων (ενός στρέμματος). 

Στην Τουρκία ανήκουν περίπου450 νησιά. 
Τα πιο αξιόλογα είναι η Ίμβρος, η Τένεδος και οι Λαγούσες στην είσοδο των Δαρδαναλίων, καθώς και μερικά μικρού μεγέθους νησιά, εντός του κόλπου της Σμύρνης. Αντιστοίχως, τρία είναι τα νησιά που, έχουν αξιόλογο πληθυσμό: η Ίμβρος, η Τένεδος και το Μοσχονήσι (Αϊβαλί). Στην Ελλάδα ανήκουν τα υπόλοιπα νησιά. (δηλαδή 9838 – 450 = 9388). Συνολική έκταση Αιγαίου 190.000 τετρ. χλμ. 

Με 6 ΝΜ χωρικά ύδατα το 43,5% ανήκει στην Ελλάδα και το 7,5% στην Τουρκία. Με 10 ΝΜ χωρικά ύδατα το 63,9% πηγαίνει στην Ελλάδα και το 8,5% στην Τουρκία. τώρα με 12 ΝΜ χωρικά ύδατα το 71,5% πηγαίνει στην Ελλάδα και μόλις 8,7% στην Τουρκία και το υπόλοιπο 19,8% γίνεται ανοιχτή Θάλασσα (Διεθνή Ύδατα). Απ’ όλα τα νησιά σήμερα κατοικούνται τα 97 με συνολικό πληθυσμό 1.526.575. Απογραφή 2011. Στην Τουρκία 7 με πληθυσμό 12.682. Απογραφή και εδώ 2011.

Το καθεστώς του Αιγαίου και όλες οι λειτουργίες που, δημιουργούνται σε τούτο ρυθμίζονται ως ακολούθως: Από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (Παραχώρηση συμπλέγματος Δωδεκανήσου). Ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932 για τα Δωδεκάνησα που, τότε κατείχαν οι Ιταλοί. Από το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών του Μοντέγκο Μπέϊ (ΤΖΑΜΑΪΚΑ) του 1982. Και από τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (International Civil Aviation Organization – ICAO), ο οποίος με τη σειρά του, έχει εκχωρήσει στη Χώρα μας την περιοχή πληροφοριών πτήσεων (Flight Information Region – FIR). Το γνωστό μας FIR Αθηνών, αρμόδιο να ελέγχει τις πάσης φύσεως πτήσεις πολιτικών και στρατιωτικών αεροσκαφών στην περιοχή του όπου, ανήκει βεβαίως και το Αιγαίο.

Στην υδρόγειο σφαίρα υπάρχουν 149 Κράτη που, έχουν πρόσβαση στη Θάλασσα και στους Ωκεανούς και έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και Χάραξη Θαλασσίων Ζωνών. (Χωρικά ύδατα 12 ΝΜ – Συνορεύουσα Ζώνη 24 ΝΜ και ΑΟΖ 200 ΝΜ). Το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών το εψήφισαν και στη συνέχεια το επικύρωσαν 130 Χώρες. 15 απείχαν και τέσσερις (4) ΗΠΑ – Τουρκία – Βενεζουέλα και Ισραήλ το κατεψήφισαν. Πάρα ταύτα η Τουρκία έχει κάνει χρήση διατάξεων τούτου και έχει οριοθετήσει στη Μαύρη Θάλασσα ΑΟΖ 200 ΝΜ και χωρικά ύδατα 12 ΝΜ σε αυτήν και στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ την Χώρα μας την απειλεί συγχρόνως με casus belli (Αιτία πολέμου), εάν αυξήσει τα χωρικά της ύδατα πέραν των 6 ΝΜ που, είναι σήμερα. Η Τουρκία διαθέτει στο Αιγαίο ακτογραμμή 3.327 χλμ. και η Ελλάδα 11.790 χλμ.

    Επιγραμματικά οι διαφορές μας με την Τουρκία στο Αιγαίο είναι: Η αύξηση των χωρικών μας υδάτων πέραν των 6ΝΜ που, είναι σήμερα. Η οριοθέτηση των Θαλασσίων συνόρων βορείως της Δωδεκανήσου μέχρι του κόλπου της Αλεξανδρούπολης (Στα Δωδεκάνησα τούτο ρυθμίζεται με τις Ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932). Η έρευνα και διάσωση. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ο Εθνικός Εναέριος Χώρος (ΕΕΧ) και τέλος η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τούτου.

Καίτοι όλες οι συνθήκες, οι συμβάσεις και όλα τα θεσμικά κείμενα που, μνημονεύω στο παρόν κείμενο καθιστούν το Αιγαίο σχεδόν Ελληνική Λίμνη (71,5%) εντούτοις όμως η Τουρκία με τη μεγάλη ακτογραμμή που, όντως διαθέτει σε τούτο (3.327 χλμ) μεγάλο εδαφικό όγκο, στο χώρο και μεγάλο πληθυσμό κατά μήκος των παραλίων της, δημιουργούν εκ των πραγμάτων γι’ αυτήν (Τουρκία) ορισμένα ζωτικά συμφέροντα τα οποία ως Χώρα, δεν μπορούμε να τις τα αρνηθούμε. Συνεπώς εκτιμώ ότι παρά τους παληκαρισμούς και τα νταηλίκια της Τουρκίας οδηγούμεθα εκ των πραγμάτων σε έναν επιβεβλημένο ιστορικό ειρηνικό συμβιβασμό χωρίς νικητές και ηττημένους. Λύση δηλαδή θετικού αθροίσματος. Πιστεύω ότι ήλθε ο καιρός και από τις δύο πλευρές και ιδιαίτερα στην Τουρκία να επικρατήσουν λογικές φωνές και ο ρεαλισμός ώστε, να επιλυθεί επιτέλους ειρηνικά αυτό το σύνθετο και όντως πολύπλοκο θέμα που, ταλανίζει τις σχέσεις των δύο χωρών περισσότερα από 45 χρόνια. Οι διαφορές των Κρατών επιλύονται ειρηνικά με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Διαφορετικά ένας πόλεμος γι’ αυτά τα ζητήματα θα είναι σκέτος παραλογισμός και σίγουρα καταστροφικός και για τις δύο χώρες.

Ανεξάρτητα όλων αυτών η ρήση του Θουκυδίδη «Εάν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο» παραμένει πάντοτε επίκαιρη.

eaas.gr/