Η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος έγινε η αφορμή να ξανακούσουμε εκείνο το παραμύθι που αντί για δράκο και βασιλοπούλα, έχει μια Παιδεία που είναι «δημόσια» και «δωρεάν». 
Το παραμύθι είναι πολύ παλιό και οι περισσότεροι από εμάς αρκετά μεγάλοι για να το πιστεύουμε, αλλά ακόμα υπάρχουν συμπολίτες που, ανεπηρέαστοι από τα χρόνια της κρίσης, αρνούνται να εγκαταλείψουν την νηπιακή πολιτική ηλικία και ακόμα πιστεύουν πως κάπου ψηλά στον Όλυμπο υπάρχει μια πηγή που αναβλύζει ευρώ με τα οποία χρηματοδοτούνται η Παιδεία, η Υγεία, τα ΜΜΜ και όλα όσα τα νομίζουν δωρεάν. Είναι οι ίδιοι συμπολίτες που αρνούνται να καταλάβουν πως οτιδήποτε λειτουργεί με όποιον τρόπο επιθυμεί η κάθε κυβέρνηση δεν είναι δημόσιο, αλλά κυβερνητικό. Αυτό το κείμενο είναι γι’ αυτούς.
Για αρχή ας πούμε ξανά, όσο βαρετό κι αν καταντάει, πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.
Για να υπήρχε θα έπρεπε δάσκαλοι και καθηγητές να εργάζονταν εθελοντικά, τα σχολικά κτίρια να κατασκευάζονταν και να συντηρούνταν από μόνα τους, τα αναλώσιμα να φύτρωναν σαν τα αγριόχορτα στη γη, το πετρέλαιο να μην κόστιζε ούτε σεντ κ.ο.κ. 
Δυστυχώς, επειδή η Παραμυθοχώρα υπάρχει μόνο στα πρωτοσέλιδα της Αυγής και του Ριζοσπάστη, κάποιοι πληρώνουν μισθούς, υποδομές και λειτουργικά έξοδα σε δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, Α.Ε.Ι., Τ.Ε.Ι. και διάφορα άλλα αρχικά. Κι αυτοί οι κάποιοι είμαστε ΟΛΟΙ εμείς.
 Όλοι όσοι πνιγόμαστε στην ασφυκτική αγκαλιά της εφορίας και όλοι όσοι νομίζουν πως η εφορία δεν τους αφορά. Γιατί ακόμα κι αυτοί κάθε φορά που βάζουν το χέρι στην τσέπη να ψωνίσουν, το 1/8 ή το 1/4 των χρημάτων που δίνουν πάει στα κυβερνητικά ταμεία που χρηματοδοτούν όλα τα «δωρεάν». 
Για τη συνέχεια AthensVoice