Κάποιος φίλος μού είπε ότι θεώρησε την απάντηση του Τσίπρα για τους Οκτώ στους τούρκους δημοσιογράφους καλή. Και όταν τον στραβοκοίταξα, πρόσθεσε… “Για Τσίπρα.”
Εντάξει, για Τσίπρα μπορεί να είναι καλά πολλά πράγματα. Αλλά το κριτήριο δεν είναι αυτό. Η ουσία είναι πώς φέρθηκε και πώς απάντησε ως έλληνας πρωθυπουργός.
Λοιπόν:
Ο Τσίπρας, απαντώντας στην βαλτή τουρκάλα δημοσιογράφο που τον ρώτησε για τους Οκτώ, ουσιαστικά ΚΑΛΥΦΘΗΚΕ πίσω από την ελληνική Δικαιοσύνη, δεν την ΚΑΛΥΨΕ, ως όφειλε. Ήταν σαν να λέει “μη βαράτε ρε παιδιά, δεν φταίω εγώ αλλά οι δικαστές”.
Γιατί κατά τα άλλα, με τις δηλώσεις του έφτυσε τη διάκριση των εξουσιών, την οποία και υποτίθεται ότι προάσπισε:
— Είπε τους Οκτώ “πραξικοπηματίες”, ενώ ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο γι᾽ αυτό.
— Είπε ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα, όταν η ελληνική Δικαιοσύνη, άρα και το ελληνικό κράτος, τους έδωσαν πολιτικό άσυλο. (Πιο ευπρόσδεκτος δεν γίνεται)
— Πρόβαλλε τις απόψεις του στον “ελληνικό λαό”, του οποίου όμως κανείς δεν τον όρισε εκφραστή των μύχιων απόψεων. Πρωθυπουργός είναι, με το ποσοστό που είναι, όχι φωνή του συλλογικού μας ασυνειδήτου.
Από εκεί και πέρα, μιλούσε για “νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση” του Ερντογάν. Βέβαια, έτσι τη θεωρεί ο Ερντογάν, ο Πούτιν και ο Μαδούρο.
Το World Democracy Index θεωρεί την Τουρκία “μη-ελεύθερη” χώρα, το καθεστώς της “αυταρχικό” και τις εκλογές της ” μη-έντιμες”.
H αγάπη του Τσίπρα και του Σύριζα για δικτάτορες έχει φανεί σε πολλές περιπτώσεις. Ας τη χαίρεται, ως έκφραση των απόψεών του. Όχι των του ελληνικού λαού.
Πηγή: https://www.facebook.com/apostolos.doxiadis?fref=nf