Του Κων/νου Θ. Λαμπρόπουλου

Η Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ της Ελλάδας και του βαλκανικού πολυεθνοτικού κρατιδίου των Σκοπίων αποτελεί μια στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης της Αριστεράς στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής που εδράζεται σε συγκεκριμένα στερεότυπα που άπτονται της ιδεολογικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής κατά πλήρη συμφωνία με την μαρξιστική-λενινιστική αντίληψη της Ιστορίας, όπου οι πολιτικές διαμάχες, οι διπλωματικές συγκρούσεις (ή και ο πόλεμος) έχουν κοινωνικό/ταξικό πρόσημο συνιστώντας τοιουτοτρόπως την μεθοδολογική βάση της υιοθέτησης της «αντικειμενικής» πολιτικής έναντι των απορριπτέων -κατά τους Μαρξιστές «υποκειμενικών» πολιτικών που ερείδονται σε εθνικά/πολιτισμικά στοιχεία.

Παράλληλα ένα κράμα διεθνιστικών στερεοτύπων και προσεγγίσεων με πρόσχημα αρχές του ευρωπαϊκού νεο-λειτουργισμού, παρουσιάστηκαν από την κυβερνώσα παράταξη ως αναγκαία συνθήκη στο πλαίσιο μιας επωφελούς (κατά τους ίδιους) διαπραγμάτευσης με το κρατίδιο των Σκοπίων, όπου το ελληνικό εθνικό συμφέρον θεωρείται ταυτόσημο με τα πρόσκαιρα βραχυπρόθεσμα ευρωπαϊκά και ευρω-ατλαντικά συμφέροντα.

Για τη συνέχεια Liberal