Την παγωνιά, αλλά και τη μεγάλη καταστροφή των ελαιώνων της Λέσβου στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ήρθε να θυμίσει σε κατοίκους της υπαίθρου του νησιού –και σε κάποιες περιπτώσεις… στους απογόνους τους– μια ειδοποίηση της ΔΟΥ Μυτιλήνης που ζητάει αποζημιώσεις 30 χρόνων με προσαυξήσεις! Παθών και ο Δημήτρης Μάντζαρης, ο οποίος δεν ήξερε περί τίνος πρόκειται και ανακάλυψε ότι το χρέος ήταν θανόντος συγγενούς του, του… παππού του, όπως λέει στην «Κ». Eτσι, ο κ. Μάντζαρης, σύμφωνα με το σημείωμα της εφορίας, πρέπει να καταβάλει το «ποσοστό της κληρονομικής μερίδας» που του αναλογεί.

Το περιστατικό, που εξελίσσεται σχεδόν τραγελαφικά, έχει τις ρίζες του πολλά χρόνια πίσω. Συγκεκριμένα, τον Μάρτιο του 1987, όταν στη Λέσβο, και στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας, όπως εξηγεί ο ίδιος, «μια πρωτόγνωρη κακοκαιρία με χιονοπτώσεις και ισχυρούς ανέμους προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στους ελαιώνες, με αποτέλεσμα να μηδενιστεί η παραγωγή λαδιού για τα επόμενα χρόνια». Αναφέρει λοιπόν ότι η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λίγο πριν από τις εκλογές του 1989, «με εθνικούς πόρους –κατά παράβαση της κοινοτικής νομοθεσίας– μοίρασε αποζημιώσεις στους αγρότες, τα λεγόμενα “παγόπληκτα”».
 Οι παλιότεροι θα θυμούνται μάλιστα, επισημαίνει, πως «οι επιταγές μοιράζονταν από τον νομάρχη και τον διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας στα καφενεία των χωριών επιδεικτικά, ως ύψιστο δείγμα της φιλολαϊκής πολιτικής της τότε κυβέρνησης». Λίγα χρόνια μετά τις εκλογές, η τότε ΕΟΚ (σ.σ. πριν ονομαστεί Ε.Ε.) «αποκάλυψε την παρανομία και απαίτησε την επιστροφή των αποζημιώσεων με την απειλή μεγάλου προστίμου για την Ελλάδα. Ετσι, οι επόμενες κυβερνήσεις της δεκαετίας του ’90, άρχισαν να στέλνουν σωρηδόν ειδοποιητήρια επιστροφής των “παράτυπων” αυτών αποζημιώσεων. Πολύ λίγοι όμως ήταν εκείνοι που επέστρεψαν τα χρήματα. Οι περισσότεροι είχαν ήδη πεθάνει».

Για τη συνέχεια  Kathimerini