Παρακολουθώντας τους τελευταίους μήνες με μια, σχεδόν, «μαζοχιστική» επιμονή τα δελτία ειδήσεων και τις διάφορες εκπομπές λόγου αφιερωμένες, όπως συνηθίζεται τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αποκλειστικά στην Ουκρανία, άθελά του ο γράφων άρχισε να τα συγκρίνει με τα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές λόγου της… σοβιετικής τηλεοράσεως και ιδιαιτέρως να αναπολεί την υψηλή ποιότητα της μεταδιδόμενης προπαγάνδας.

Προλαμβάνοντας τις δικαιολογημένες ενστάσεις σου, φίλτατε αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι στην τότε σχεδόν ανύπαρκτη ελευθερία του λόγου, αλλά, πρώτα από όλα, σε εκείνον τον «δημοσιογραφικό πολιτισμό» που πλέον συναντάμε μόνο στους ακόμα εν ενεργεία παλαίμαχους δημοσιογράφους της ρωσικής τηλεοράσεως.

Με δυο λόγια: ο σημερινός χυδαίος λαϊκισμός του μονολόγου (που ο καλός Έλληνας φίλος εύστοχα χαρακτήρισε ως «αυριανισμό») και της φιμώσεως του αντιλόγου με την βοήθεια ενός βαθύτατα προσβλητικού για τον συνομιλητή, δήθεν, σαρκασμού, ευτελίζουν ακόμα και αυτή την έννοια του διαλόγου, προσδίδοντας σε αυτές τις εκπομπές έναν καθαρά απολυταρχικό χαρακτήρα.

Για τη συνέχεια Tribune