Του Σάκη Μουμτζή

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως όλα τα κόμματα, όσα χρόνια και αν περάσουν, έχουν βαθιές τις ρίζες τους μέσα στην Ιστορία. Όσο και να προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτές, μια υπόγεια δύναμη τις ξαναφέρνει, σε κρίσιμες στιγμές, στην επιφάνεια.

Έτσι προχθές στην συζήτηση στην Βουλή για την Μακεδονία μας, ο Α.Τσίπρας επιδιώκοντας να διεμβολίσει από τα αριστερά το ΚΚΕ – καθώς ενοχλήθηκε σφόδρα από την κριτική του- έκανε μια διεξοδική, αλλά και αποκαλυπτική συγχρόνως αναφορά στα ταραγμένα χρόνια του εμφυλίου πολέμου.

Αναφέρθηκε στο Σλαβοκακεδονικό αλφάβητο που μοίραζαν στους αντάρτες του ΔΣΕ τόσο στον Γράμμο όσο και στην Τασκένδη στην συνέχεια, αναφέρθηκε στους 70.000 (;) Σλαβομακεδόνες πρόσφυγες που δεν τους επετράπη να επιστρέψουν στην Ελλάδα το 1983 και στην Μίρκα Γκίνοβα, στέλεχος του ΚΚΕ και του ΝΟΦ που εκτελέστηκε στις 26 Ιουλίου 1946 στα Γιαννιτσά με άλλους έξι, για αποσχιστική δράση.

Μάλλον δεν αντιλήφθηκε ο πρωθυπουργός πως με αυτά που είπε αναμάσησε τα αλυτρωτικά επιχειρήματα των Σλαβομακεδόνων. Άγνοια; Φανατισμός; Ή μικροπολιτική σκοπιμότητα; Ο,τι και να είναι μίλησε πάντως το DNA της Αριστεράς. Εξαιτίας αυτού του DNA ποτέ δεν μπόρεσε αυτή να απαλλαγεί από το σύνδρομο του Σλαβομακεδονισμού που την καταδιώκει από το 1924. Ακόμα και η λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά το κουβαλούσε και το κουβαλά μέσα της.

Για τη συνέχεια Liberal