Πριν από την ανάλυση οφείλω μια απάντηση σε προβοκατόρικη ερώτηση ενός «φίλου» μου. Ήθελε να μάθει πόσα στρέμματα γης «διαθέτω» στη Δρόπολη. Είχε ακούσει ότι έχω κατασπαράξει την περιοχή αρπάζοντας δεκάδες εκτάρια γης…!!!! 
Απαντάω, όπως σε πολλούς άλλους:
«Στο πρόσωπό μου και την οικογένειά μου και υπό οποιαδήποτε μορφή, δεν ανήκει ούτε τετραγωνικό μέτρο, καλλιεργήσιμης γης, οικοπέδου, λιβαδιού, δάσους κλπ.
Δεν ξέρω αν αυτή η αλήθεια με τιμάει, ως τον βουλευτή που κατάφερα και πέρασα στην αλβανική βουλή το 1991 τη ρύθμιση του νόμου 7501 που έδωσε στους αγρότες, ασφαλώς στους Έλληνες, την καλλιεργήσιμη γης.
(Οι θέσεις του Δημ και του Σοσιαλ κόμματος προσέβλεπαν στους πρώην ιδιοκτήτες, δλδ στους μπέηδες και αγάδες). Μου επιτρέπει όμως να μείνω αλώβητος και στις κατηγορίες που μου προσάπτουν ότι ανήκω στη συμμορία που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έκαναν πλιάτσικο τον τόπο μας! 

ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.
 Όπως είναι γνωστό η κυβερνητική απόφαση αρ. 708 τις 21ης Νοεμβρίου 2018 παραχωρεί στο Υπουργείου Πολιτισμού της χώρας 14 χιλιάδες περίπου στρέμματα γης τουριστικών προδιαγραφών, από τη Χιμάρα μέχρι και τα Εξαμήλια. Ο σκοπός αφορά την αξιοποίησή τους σε όφελος δήθεν στρατηγικών επενδυτών. Η δέσμευση έγινε με το αιτιολογικό ότι επρόκειτο για κρατικές εκτάσεις. Η εφαρμογή της απόφασης πάγωσε μετά τη διπλωματική αντίδραση σε πολλά επίπεδα της Αθήνας. 
Διαπιστώθηκε επίσης, ότι το νομικό καθεστώς των περιουσιών αυτών δεν ανταποκρίνονταν στη προσδοκία της κυβέρνησης. Δλδ, δεν είναι κρατικές.
 Στην απόλυτη πλειοψηφία τους ανήκουν σε ιδιώτες, ή άλλους μη κρατικούς φορείς, ελληνικής μειονοτικής καταγωγής, ή και αλβανικής, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι, ή έχουν τίτλους ιδιοκτησίας, ή βρίσκονται στη διαδικασία απόκτησης, ή υπό δικαστική διεκδίκηση αυτών. 
Στις καταστάσεις αυτές η κυβέρνηση ζήτησε οδό αναδίπλωσης, υποκινώντας την ομόφωνη αντίδραση του Δ. Συμβουλ. της Χιμάρας για επανεξέταση της απόφασης. (Δεν αντέδρασαν όμως οι υπόλοιποι δήμοι, ή φορείς που προσβάλλει η απόφαση. Όπως δεν υπάρχει η επιβεβαίωση της αναδίπλωσης της κυβέρνησης με νέα απόφαση). 

ΤΟ ΤΕΣΤ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

 Ξεκίνησε από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν de facto οι τίτλοι ιδιοκτησίας και προέβη σε απόφαση δήμευσης…!!! Αν θα την έπαιρνε στο μέτρο αυτό, σίγουρα θα προχωρούσε στο επόμενο βήμα, δλδ στο άνοιγμα της ψαλίδας δήμευσης, συμπεριλαμβανομένου άλλων δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων γης Ελλήνων (αναφερόμαστε μόνο στην καλλιεργήσιμη), εφόσον η πλειοψηφία των Ελλήνων και στις άλλες περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό, δεν έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία απόχτησης των επίσημων τίτλων ιδιοκτησίας. (!!!) 
Βέβαια δεν μπορούμε να γνωρίζουμε μια τέτοια στιγμή. 
Ούτε το λόγο που μπορεί να επικαλεστεί η κυβέρνηση…
Γνωρίζουμε, όμως ότι το 1996, ο τότε υπουργός Γεωργίας της κυβέρνησης Μπερίσια ανακοίνωσε ότι θα κατάσχεται όλες της γεωργικές εκτάσεις που δεν καλλιεργούνταν τα πέντε τελευταία χρόνια, για να τις μοίραζε σε άλλους ενδιαφερόμενους καλλιεργητές.
Επικαλέστηκε τότε το γεγονός ότι η γης, ανεξαρτήτως σε ποιον ανήκει, αποτελεί κρατική περιουσία (αλβανικό εθνικό κρατικό πλούτο) και το κράτος είχε ανάγκη για έσοδα και επί της παραγωγής! (Χρειάστηκε τότε η έντονη παρέμβαση του Έλληνα πρωθυπουργού για να μη προκύψει το επόμενο βήμα.)
Ωστόσο είπαμε ότι δεν γνωρίζουμε αν η κυβέρνηση, μετά την απόφαση του Δ.Σ της Χιμάρας έκανε όντως πίσω στην προαναφερόμενη περίπτωση με τα τουριστικά φιλέτα.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΕΝΤΕΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ 

Προστίθενται στη συγκεκριμένη περίπτωση και κάποια άλλα στοιχεία ιδιαίτερα ανησυχητικά. 
Πρώτο. Στις επαρχίες του Βούρκου, όπως και της Δρόπολης, πολλές εκτάσεις, ενοικιάστηκαν σε αλλοεθνείς για μακρόχρονες περιόδους. Την ίδια στιγμή πολλοί Έλληνες δεν διαθέτουν τους επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας των εκτάσεων που ενοικιάζουν. (Όποιος όμως δεν γνωρίζει την ιστορία, ας διαβάσει την μελέτη του δικηγόρου Β. Ντύλιου για να καταλάβει πώς επί Τουρκοκρατίας και Μεσοπολέμου, έχασαν παρομοίως τις περιουσίες πολλά χωριά μας και έγιναν τσιφλίκια αλλοεθνών.)
Δεύτερο. Στις ίδιες περιοχές, κυρίως στη Δρόπολη, υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις Ελλήνων που πουλούν τη γη που έλαβαν με τον νόμο αρ. 7501 σε αλλοεθνείς για πέντε δεκάρες. Δε τους νοιάζει αν αυτή η γη αποτελεί ένα κομμάτι Πατρίδας για το οποίο οι πρόγονοί μας έφτυναν κυριολεκτικά αίμα για να εξαγοράσουν την δική τους γη απ΄ εκείνους που με διάφορα τερτίπια την είχαν υφαρπάξει! Τις περιπτώσεις αυτές τις γνωρίζουν οι επίσημοι φορείς μας αλλά δε μιλούν. (Γιατί όμως;!!) 
Τρίτο. Υπάρχει, εντούτοις και η γνωστή και εδραιωμένη πλέον κατάσταση με τις άλλες χιλιάδες στρέμματα βοσκοτόπια και δάση που έχουν επιτραπεί να αναγνωριστούν ως περιουσίες των δήθεν πρώην ιδιοκτητών -τσιφλικάδων. (Γιατί σταμάτησαν οι δικοί μας τις δίκες για τις περιπτώσεις αυτές;! Γιατί δεν τιμωρήθηκε κανένας από τους δικούς μας άρχοντες που επέτρεψαν εν γνώσι τους ή με τη σύμπραξή τους μια τέτοια εξέλιξη;!!
Τέταρτο. Και αν σημειωθεί εδώ και το γεγονός ότι οι δικές μας τοπικές αρχές επέτρεψαν οικειοθελώς την πολιτογράφηση εκατοντάδων αλλοεθνών στις περιοχές αυτές, θα καταλάβουμε γιατί η απόφαση αρ. 708 / 21ης Νοεμβρίου 2018 αποτελεί ΤΕΣΤ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ. 

Η ΕΛΙΠΗΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ,

 Οι δικές μας αρχές και πολιτικοί παράγοντες θα πρέπει να σταματήσουν να θεωρούν νίκη τους την τελευταία απόφαση του Δ.Συμβ της Χιμάρας (στην ουσία αποδεικνύεται ότι αποτελεί ταχτική της κυβέρνησης). Να σταματήσουν τις προσπάθειες οικειοποίησης των αντιδράσεων της Αθήνας για προεκλογικές σκοπιμότητες μικροσυμφερόντων.
Αντί να γράφουν άρθρα και να εμφανίζονται ως εθνοσωτήρες θα πρέπει να ξεσηκώσουν τους Έλληνες να διεκδικήσουν τους επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας και όχι μόνο για τα χωράφια αλλά και για τα σπίτια ακόμα.
 Με πολιτικές καταγγελίες κατά των μεθοδεύσεων των κρατικών υπηρεσιών και με έντονη πολιτική συμπαράσταση να διευκολύνουν τον κάθε Έλληνα στις προσπάθειες απόκτησης των τίτλων κυριότητας στην περιουσία τους.
 Να σταματήσουν οι αρχές μας να υποκινούν τους Έλληνες να χτίζουν παράνομα, λαδώνοντας τους ίδιους και τις αλβανικές αρμόδιες αρχές, διότι αύριο θα το μετανιώσουν, ως παραβάτες !!! Μια τέτοια πολιτική κίνηση και συμπαράσταση είναι απαραίτητη, διότι από μόνοι τους οι Έλληνες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, στις ποινές, στους εμπαιγμούς, στις ταλαιπωρίες της αλβανικής νομεκλατούρας.
 (Έλληνας της Χιμάρας μου διηγήθηκε τελευταία ότι για να διεκδικήσει τους τίτλους ιδιοκτησίας του, παραχώρησε στους δικηγόρους 20 % της περιουσίας του και ενώ η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε, τώρα οι δικηγόροι του ζητούν για κάθε δικαστική συνεδρίαση από χίλια ευρώ. Εκείνος, για να βρει τα χρήματα είναι αναγκασμένος να πουλήσει από ένα κομμάτι γης στους δικηγόρους, όντας βέβαιος ότι τελικά θα μείνει με το δάχτυλο στο στόμα, ή και οφειλέτης στους δικηγόρους !!!)

Οι αρχές μας, να καταγγείλουν έντονα και δημοσίως , προτείνοντας μάλιστα αυστηρά μέτρα εθνικής υπόστασης , όλους εκείνους που πουλούν τη γη, τα σπίτια τους ή άλλες ακίνητες περιουσίες σε αλλοεθνείς !!
Ωστόσο όμως ενώ φαίνεται αδιανόητο γιατί η τοπική μας ηγεσία δεν αναλαμβάνει τέτοιες ευθύνες, όλοι γνωρίζουν ότι τη στάση αυτή υπαγορεύει η ανάμιξή τους μέχρι τη ρίζα στη δημιουργηθήσα κατάσταση, για τα δικά τους συμφέροντα και των αφεντικών που εξυπηρετούν, που ασφαλώς δεν είναι του Ελληνισμού! 
«Οι εθνικές» τους φωνές αφορούν την προσπάθεια κουκουλώματος της επικίνδυνης αυτής κατάστασης και την επικράτησή τους στα πολιτικά δρώμενα του χώρου.
 Αυτούς τους φοβίζει πλέον πολύ η ενοχή τους που έχουν βγάλει στο σφυρί την εθνική μας υπόθεση. 
Κάθε μέρα φαίνονται καλύτερα τα ερείπια του τόπου μας, τα οποία αποτελούν τις χειροπιαστές οδυνηρές ευθύνες τους.

Παναγιώτης Μπάρκας