Οι “καραβανάδες” του δικτάτορα Ιωαννίδη που παρίσταναν τους διπλωμάτες και πολιτικούς το 1974 εξελάμβαναν τη σιωπή των  Αμερικάνων όταν τους εξέθεταν τα σχέδια για την ανατροπή του Μακαρίου, σαν αποδοχή και στήριξη των σχεδίων τους.

Το πραξικόπημα της Χούντας με τον Νίκο Σαμψών όμως στάθηκε αφορμή για την τούρκική εισβολή και την απώλεια εδαφικής επικράτειας του ελληνισμού για πρώτη φορά μετά το 1821(ή έστω το 1922).

Η εξέλιξη αυτή απέδειξε πως οι σύμμαχοι δεν πρέπει ποτέ να εκλαμβάνονται σαν απόλυτοι εγγυητές των συμφερόντων μας.

Οι σύμμαχοι θα  εγγυηθούν τα συμφέροντα μιας μικρής συμμάχου χώρας σαν την Ελλάδα όταν η ζυγαριά μεταξύ κόστους και οφέλους θα γείρει υπέρ του δευτέρου.

Η συμμετοχή της χώρας σε συμπλέγματα ισχυρών συμμαχιών και οργανισμών (όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.) αποτελεί σχετική εγγύηση των συνόρων της και της θέσης της στο κόσμο. Δεν αποτελεί όμως πανάκεια…

Όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή, την αλληλεγγύη των συμμάχων θα πρέπει να την εξασφαλίζουμε, διαμορφώνοντας κατάλληλα τα εκάστοτε διλήμματα μεταξύ κόστους και οφέλους που θα τους τεθούν.

Για τη συνέχεια Capital