Ολοι ξέρουμε πως στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη αργεί πολύ. Εχουμε κάμποσες καταδίκες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για καθυστερήσεις που αγγίζουν τα όρια της αρνησιδικίας. Επομένως μια αργοπορία έξι ετών από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Τμήμα Αμοιβών), για την παροχή δικηγορικών υπηρεσιών, μοιάζει πλέον φυσιολογική. Μια δικηγόρος είχε ασκήσει το 2013 αγωγή ζητώντας να της επιδικασθεί η νόμιμη δικηγορική αμοιβή για σειρά δικαστικών και εξώδικων ενεργειών και η απόφαση βγήκε πριν από λίγες ημέρες, δηλαδή Ιανουάριο του 2019.

Το εκπληκτικό δεν είναι αυτό· αν και σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα η εξαετής καθυστέρηση για την επίλυση μιας αστικής διαφοράς θα προκαλούσε αλγεινή εντύπωση. Σημαντικότερη είναι η υπόθεση για την οποία ζητείται η αμοιβή. Αφορά ένα ακίνητο και μια δίκη που είχε ξεκινήσει το 1964 και έληξε αμετάκλητα το 2008! Δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Για να τελεσιδικήσει η διαφορά για ένα ακίνητο, χρειάστηκε μια ζωή, 44 ολόκληρα χρόνια! Μέσα σε αυτήν την περίοδο η χώρα άλλαξε νόμισμα, οι τιμές των ακινήτων ανέβηκαν, έπεσαν, ξανανεβαίνουν κ.λπ., με αποτέλεσμα να χρειάζεται νέα δίκη για να προσδιοριστεί η δικηγορική αμοιβή. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε σε άρθρο του κ. Γιώργου Πουλή (lawspot.gr 16.1.2019), όταν ξεκινούσε η διαδικασία, η αξία του ακινήτου είχε υπολογιστεί σε 160.000 δραχμές, δηλαδή 470 ευρώ. Οι δικηγορικές υπηρεσίες της ενάγουσας δικηγόρου είχαν παρασχεθεί κατά τα έτη 1997-2008· προφανώς δεν φτάνει ο επαγγελματικός βίος ενός δικηγόρου για να τελειώσει η δουλειά. Τότε η αξία του αντικειμένου της δίκης ανερχόταν σε 400.000 ευρώ.

Για τη συνέχεια Kathimerini